با سلام
بطلمیوس یک ستاره شناس بزرگ یونانی بود که در قرن دوم میلادی می زیست. او در کتابخانه اسکندریه کار می کرد و او بود که نظریه نهایی یونانیان یاستان را در مورد عالم در کتابش به نام ((المجسطی)) جمع آوری نمود.
وی دارای نظریه بسیار جالبی در مورد منظومه شمسی بود که در اینجا به اختصار توضیح می دهیم
این نظریه که نظریه بطلمیوسی نامیده می شود زمین را در مرکز عالم قرار می داد ماه، عطارد، زهره، خورشید،مریخ، مشتری و زحل به همین ترتیب دور آن می چرخیدند و نهایتاً یک کره شامل ستارگان ثابت آنها را می پوشاند.
امروزه می دانیم که ستارگان در فواصل مختلف قرار دارند و در آسمان حرکت می کنند. اما، به هر حال به دلیل فاصله زیاد آنها ، حرکتشان محسوس نیست!
بدین ترتیب برای ستاره شناسان باستان قابل قبول بود که آنها ثابت هستند. یونانیان عقیده داشتند که همه اجرامآسمانی در مدارهای دایره ای شکل به دور زمین می گردند.
آنها چنین می پنداشتند، زیرا که دایره ، شکل کامل هندسی بود و آنها فکر می کردند که هر چیزی در آسمان در یک مسیر کامل حرکت می کند!
اما به هر حال در زمان بطلمیوس روشن بود که چیزها نمی توانند به این سادگی باشند. زیرا که سیاره ها با یک سرعت ثابت و یکنواخت در آسمان حرکت نمی کردند و به نظر می رسید در مواقع معینی متوقف می شوند قبل از این که به حرکت رو به جلو خود ادامه دهند برای مدتی به عقب بر می گردند.
این موضوع نمی توانست با حرکت دایره ای ساده توضیح داده شود.
نظریه بطلمیوس شامل سیاره خودش روی دایره کوچکی می گردد که مرکز دایره حامل، مقداری از زمین فاصله دارد! البته این نظریه بسیار پیچیده شد و با گذشت زمان پیش از پیش غیر قابل قبول گردید.
وی در سال 150 میلادی در گذشت!
منبع: کتاب 186 پرسش و پاسخ نجومی نوشته آین نیکلسون ویرایش سوم، صفحه 69-70
