02-28-2014, 02:28 PM
ستاره شناسان دریافتند که بعضی از منابع رادیویی در آسمان از یک جفت زائده رادیویی درخشان تشکیل شده است . هنگامی که تلسکوپ های نوری مکان این منابع رادیویی با زائده دوگانه را مطالعه کردند کهکشانهایی را که بین زائده ها واقع شده بودند پیدا نمودند . ظاهرا کهکشانها زائده های رادیویی تولید می کنند . اگر چه در بعضی از موارد نیز کهکشانها انرژی رادیویی گسیل شده قابل آشکار سازی را تولید نمی کنند .
زائده های رادیویی معمولا از کهکشانهایی که با آنها همراه هستند بزرگترند . قطر بسیاری از آنها به بزرگی 60 کیلو پارسک ( 200000 سال نوری ) است ، یعنی دو برابر اندازه کهکشان راه شیری . از نوک تا نوک ، زائده های رادیویی صدها کیلو پارسک فاصله دارند . رکوردهای بزرگترین ، کوچکترین ، درخشانترین و ... در ستاره شناسی تقریبا هر روز شکسته می شوند ولی یکی از بزرگترین کهکشانهای رادیویی شناخته شده 3c 236 می باشد . زائده های رادیویی آن تا 5/8 مگاپارسک ( 19 در 10 به توان 6 سال نوری ) گسترده شده اند .
زائده های رادیویی معمولا از کهکشانهایی که با آنها همراه هستند بزرگترند . قطر بسیاری از آنها به بزرگی 60 کیلو پارسک ( 200000 سال نوری ) است ، یعنی دو برابر اندازه کهکشان راه شیری . از نوک تا نوک ، زائده های رادیویی صدها کیلو پارسک فاصله دارند . رکوردهای بزرگترین ، کوچکترین ، درخشانترین و ... در ستاره شناسی تقریبا هر روز شکسته می شوند ولی یکی از بزرگترین کهکشانهای رادیویی شناخته شده 3c 236 می باشد . زائده های رادیویی آن تا 5/8 مگاپارسک ( 19 در 10 به توان 6 سال نوری ) گسترده شده اند .
جهان های حبابی