01-29-2013, 01:24 PM
از آن به ديرمغانم عزيز مي دارند كه آتشي كه نميرد هرگز در دل ماست
در سنت است كه در آغاز آفرينش آتش هم هستي يافت و ٣ بخش گرديد، آذرفرنبغ به آتشكده ي هورمند خوارزم فرودآمد. آذرگشسب در آتشكده شهر شيز در آذربايجان نشست و اين آتشكده اهميت بسياري پيداكرد و به آتشكده ي شاهي نامور شد و پادشاهان ساساني با پاي پياده پس از تاجگذاري به زيارت آن مي آمدند، از جمله بهرام پنجم و خسرو اول.
آذربرزين مهر در آتشكده ي قريه مهر نزديك سبزوار فرود آمده و بعدها اهميت فراواني يافت و بزرگترين آتشكده ي كشاورزان شد.
در فروغ مزديسنا نوشته ي كيخسرو شاهرخ آمده «آتش و نور در همه ي مذاهب و كيش ها نمونه ي انوار عقل و ايمان و نماد پروردگار به شمار مي آيد.
عنصر عالي انسان از آتش به دست آمده است، روح آدمي همان آتش است و در مرگ به جايگاه حقيقي خود آتش آسماني برمي گردد.
آيين زرتشت، آيين پاكي و بي آلايشي است، چون آتش بزرگترين و نوراني ترين آخشيج است از اين روي سمبل اين كيش به شمار آمده است، اشوزرتشت با انتخاب آتش به عنوان نماد آيين خود از پيروانش خواست مانند آتش پاك و درخشان باشند.
آتشكده ها در ايران باستان نه تنها جاي عبادت بلكه دادگاه، درمانگاه و دبستان هم بوده و آتشكده ها مجهز به كتابخانه ي كاملي هم بوده است.
وضعيت آتشدان ها در دوران ساساني بر اساس سكه شناسي و باستان شناسي معلوم است، همچنين آتشدان هاي متحرك وجود داشته است، شاه به يقين يكي از آنها را با خود در جنگ همراه مي برد. جشن سده مربوط به تاريخ مهار كردن و در اختيار درآوردن آتش است.
جشن سده كهن ترين جشن هاي اين كشور و پرافتخارترين روزهاي تاريخي ايران است زيرا در اين روز آتش كه پايه ي تمدن مي توان ناميد، كشف شد و بشر كيمياي سعادت خود را با دست خود پيدا كرد.
جشن چهارشنبه سوري يادگار و بازمانده از گذر سياوش از آتش است. از سده حكايت ها داريم اما ابوريحان بيروني تاريخ نويس نامور ايران در نوشته هايش در كتاب التفهيم نوشته است:
سده آبان روز است از بهمن ماه و آن دهم روز باشد و اندر شبش آتش ها زنند به چوب يوز و بادام، گردبرگرد آن شادماني كنند و نيز گروهي از آن بگذرند و اما سبب نامش آن است كه از آن تا نوروز ٥٠ روز است و ٥٠ شب. همچنين گفته اند كه تا آن روز فرزندان پدر نخستين به صدر رسيده بودند، چنان مي نمايد كه برگزاري اين جشن بدون افروختن آتش كامل نمي شده و اين جشن زماني در بين ايرانيان متداول شده كه آتش نزد ايشان عزيز و گرامي بوده و مينويسد، زيباترين و كهن ترين جشن سده اي كه مي شناسم جشن سده مرداويج زياري در سال ٣٢٣ هجري است كه در شهر اصفهان برپا شده است، براي برگزاري اين جشن به دستور مرداويج كه سخت دربند بيدار كردن سنتهاي گذشته ايرانيان بود، در دو كرانه ي زاينده رود و در ميداني از دامنه تا فراز كوه پشته هاي بزرگي از هيزم و خار و درمنه و گز فراهم آوردند و نفت اندازان چيره دست شمع هاي بزرگي برپا داشته و كوشك هاي بزرگي از تنه درختان و به كمك بست هاي آهنين فراهم آوردند كه درونشان انباشته و از خاروني بود، همه اين تدارك ها را در ساعتي معين به آتش كشيدند و شهر اصفهان غرق در آتش سده شد.
از پي تهنيت روز نو آمد برشاه ............. سده فرخ روز دهم بهمن ماه
ایدون باد
[ATTACH=CONFIG]1780[/ATTACH]
در سنت است كه در آغاز آفرينش آتش هم هستي يافت و ٣ بخش گرديد، آذرفرنبغ به آتشكده ي هورمند خوارزم فرودآمد. آذرگشسب در آتشكده شهر شيز در آذربايجان نشست و اين آتشكده اهميت بسياري پيداكرد و به آتشكده ي شاهي نامور شد و پادشاهان ساساني با پاي پياده پس از تاجگذاري به زيارت آن مي آمدند، از جمله بهرام پنجم و خسرو اول.
آذربرزين مهر در آتشكده ي قريه مهر نزديك سبزوار فرود آمده و بعدها اهميت فراواني يافت و بزرگترين آتشكده ي كشاورزان شد.
در فروغ مزديسنا نوشته ي كيخسرو شاهرخ آمده «آتش و نور در همه ي مذاهب و كيش ها نمونه ي انوار عقل و ايمان و نماد پروردگار به شمار مي آيد.
عنصر عالي انسان از آتش به دست آمده است، روح آدمي همان آتش است و در مرگ به جايگاه حقيقي خود آتش آسماني برمي گردد.
آيين زرتشت، آيين پاكي و بي آلايشي است، چون آتش بزرگترين و نوراني ترين آخشيج است از اين روي سمبل اين كيش به شمار آمده است، اشوزرتشت با انتخاب آتش به عنوان نماد آيين خود از پيروانش خواست مانند آتش پاك و درخشان باشند.
آتشكده ها در ايران باستان نه تنها جاي عبادت بلكه دادگاه، درمانگاه و دبستان هم بوده و آتشكده ها مجهز به كتابخانه ي كاملي هم بوده است.
وضعيت آتشدان ها در دوران ساساني بر اساس سكه شناسي و باستان شناسي معلوم است، همچنين آتشدان هاي متحرك وجود داشته است، شاه به يقين يكي از آنها را با خود در جنگ همراه مي برد. جشن سده مربوط به تاريخ مهار كردن و در اختيار درآوردن آتش است.
جشن سده كهن ترين جشن هاي اين كشور و پرافتخارترين روزهاي تاريخي ايران است زيرا در اين روز آتش كه پايه ي تمدن مي توان ناميد، كشف شد و بشر كيمياي سعادت خود را با دست خود پيدا كرد.
جشن چهارشنبه سوري يادگار و بازمانده از گذر سياوش از آتش است. از سده حكايت ها داريم اما ابوريحان بيروني تاريخ نويس نامور ايران در نوشته هايش در كتاب التفهيم نوشته است:
سده آبان روز است از بهمن ماه و آن دهم روز باشد و اندر شبش آتش ها زنند به چوب يوز و بادام، گردبرگرد آن شادماني كنند و نيز گروهي از آن بگذرند و اما سبب نامش آن است كه از آن تا نوروز ٥٠ روز است و ٥٠ شب. همچنين گفته اند كه تا آن روز فرزندان پدر نخستين به صدر رسيده بودند، چنان مي نمايد كه برگزاري اين جشن بدون افروختن آتش كامل نمي شده و اين جشن زماني در بين ايرانيان متداول شده كه آتش نزد ايشان عزيز و گرامي بوده و مينويسد، زيباترين و كهن ترين جشن سده اي كه مي شناسم جشن سده مرداويج زياري در سال ٣٢٣ هجري است كه در شهر اصفهان برپا شده است، براي برگزاري اين جشن به دستور مرداويج كه سخت دربند بيدار كردن سنتهاي گذشته ايرانيان بود، در دو كرانه ي زاينده رود و در ميداني از دامنه تا فراز كوه پشته هاي بزرگي از هيزم و خار و درمنه و گز فراهم آوردند و نفت اندازان چيره دست شمع هاي بزرگي برپا داشته و كوشك هاي بزرگي از تنه درختان و به كمك بست هاي آهنين فراهم آوردند كه درونشان انباشته و از خاروني بود، همه اين تدارك ها را در ساعتي معين به آتش كشيدند و شهر اصفهان غرق در آتش سده شد.
از پي تهنيت روز نو آمد برشاه ............. سده فرخ روز دهم بهمن ماه
ایدون باد
[ATTACH=CONFIG]1780[/ATTACH]
«اهورامزدا گفت ای زرتشت اسپنتمان تو نباید که عهد و پیمان بشکنی
چه آن عهدی که تو با یک دروغ پرست بستی و
نه آن عهدی که با یک راستی پرست بستی
چه معاهده با هر دو درست است خواه یکتاپرست خواه مشرک»
مهریشت فقره 2
چه آن عهدی که تو با یک دروغ پرست بستی و
نه آن عهدی که با یک راستی پرست بستی
چه معاهده با هر دو درست است خواه یکتاپرست خواه مشرک»
مهریشت فقره 2