09-11-2007, 12:47 PM
آن چه در آسمان شب می بینیم :
همان گونه که از سیاره ما دیده می شود ، آسمان باقی مانده جهان است . هنگامی که به ستارگان نگاه می کنیم ، در حقیقت آن ها را از میان یک لایه هوا که فقط چند کیلومتر ضخامت دارد می بینیم . بالاتر از این قسمت ، فضا تقریبا خالی می باشد .
نزدیک ترین ستاره به زمین خورشید است و نزدیک ترین ستاره بعدی 4 سال نوری دورتر از آفتاب قرار گرفته است . یعنی فاصله ای که نور 4 سال طی می کند تابه ما برسد ، ستاره روشن متوسط در آسمان ما تقریبا 300 سال نوری فاصله دارد . در وراء ستارگان ، کهکشان های دیگری با میلیون ها سال فاصله ، قرار دارند .
در یک شب صاف و بدون ماه ، با چشم دوختن به آسمان شهر می توانیم هزاران ستاره پراکنده شده در گروه های اتفاقی را رویت کنیم . بعضی از این گروه ها نام گذاری شده اند و به صور فلکی معروفند همچون جبار و دب اکبر که جز معروف ترین ها هستند . در صورت های فلکی مختلف ما می توانیم شاهد برخی کهکشان ها ، سحابی ها ، خوشه های ستاره ای ، سیارات و شهاب هایی پراکنده یا رگباری که در زمانی معین از سال تا حد 100 شهاب در ساعت و در محلی مشخص باشیم همچنین اگر شانس و اقبال با ما یار باشد ما می توانیم دو ستاره دنباله دار و شاید یک ابرنواختر را در طول زندگی خود ببینیم . اما مهم تر از همگی ستارگان درخشان آسمان سال هستند که از هزاران سال پیش نام گذاری شده اند و بسیار زیبایند که ما می توانیم آن ها را رویت کنیم و اطلاعاتی را در موردشان بیاموزیم . اکنون به اشکال معروف ستارگان ، یعنی صور فلکی پر ستاره و زیبای آسمان می پردازیم و کمی در مورد آن ها می گوییم :
![[عکس: f-376b47c438a2b2345f2ca053f7d63598.jpg]](http://s1.picupload.net/f-376b47c438a2b2345f2ca053f7d63598.jpg)
همان گونه که از سیاره ما دیده می شود ، آسمان باقی مانده جهان است . هنگامی که به ستارگان نگاه می کنیم ، در حقیقت آن ها را از میان یک لایه هوا که فقط چند کیلومتر ضخامت دارد می بینیم . بالاتر از این قسمت ، فضا تقریبا خالی می باشد .
نزدیک ترین ستاره به زمین خورشید است و نزدیک ترین ستاره بعدی 4 سال نوری دورتر از آفتاب قرار گرفته است . یعنی فاصله ای که نور 4 سال طی می کند تابه ما برسد ، ستاره روشن متوسط در آسمان ما تقریبا 300 سال نوری فاصله دارد . در وراء ستارگان ، کهکشان های دیگری با میلیون ها سال فاصله ، قرار دارند .
در یک شب صاف و بدون ماه ، با چشم دوختن به آسمان شهر می توانیم هزاران ستاره پراکنده شده در گروه های اتفاقی را رویت کنیم . بعضی از این گروه ها نام گذاری شده اند و به صور فلکی معروفند همچون جبار و دب اکبر که جز معروف ترین ها هستند . در صورت های فلکی مختلف ما می توانیم شاهد برخی کهکشان ها ، سحابی ها ، خوشه های ستاره ای ، سیارات و شهاب هایی پراکنده یا رگباری که در زمانی معین از سال تا حد 100 شهاب در ساعت و در محلی مشخص باشیم همچنین اگر شانس و اقبال با ما یار باشد ما می توانیم دو ستاره دنباله دار و شاید یک ابرنواختر را در طول زندگی خود ببینیم . اما مهم تر از همگی ستارگان درخشان آسمان سال هستند که از هزاران سال پیش نام گذاری شده اند و بسیار زیبایند که ما می توانیم آن ها را رویت کنیم و اطلاعاتی را در موردشان بیاموزیم . اکنون به اشکال معروف ستارگان ، یعنی صور فلکی پر ستاره و زیبای آسمان می پردازیم و کمی در مورد آن ها می گوییم :