آیاتی که سماوات دارند ( آسمان ها )

[abadanastro]

آیه 107 سوره بقره

أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللّهَ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ اللّهِ مِن وَلِيٍّ وَلاَ نَصِيرٍ

آيا نمى‏دانى كه فرمانروايى آسمان‏ها و زمين از آن خداست و شما را جز خدا سرپرست و ياورى نيست

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

آیه 116 و 117 سوره بقره

وَقَالُواْ اتَّخَذَ اللّهُ وَلَدًا سُبْحَانَهُ بَل لَّهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ كُلٌّ لَّهُ قَانِتُونَ

و گفتند: خدا فرزندى گرفته، [در حالى كه‏] او منزّه است، بلكه هر چه در آسمان‏ها و زمين است از آن اوست و همه فرمانبر اويند

تفسیر نور
او نه تنها مالك همه‏ى موجودات است، بلكه خالق آنهاست، آن هم بطور بديع و بدون نقشه قبلى. پس او چه نيازى به فرزند دارد؟! هرگاه وجود چيزى را اراده كند، به او مى‏گويد: باش! وفوراً خلق مى‏شود. به تعبير حضرت رضا عليه السلام : خداوند در كار خويش حتّى نيازمند گفتن كلمه »كُن« نيست، اراده‏ى او همان وآفريدن همان. <410> در اين چند آيه، با قدرت الهى آشنا شديم: «للّه‏المشرق والمغرب» مشرق و مغرب براى اوست. «له مافى‏السّموات والارض» آسمان‏ها وزمين براى اوست. «كلٌ له قانتون» همه براى او متواضع وفرمان بردار هستند. «بديع‏السموات والارض» پديد آورنده آسمان‏ها وزمين اوست. «كن فيكون» به فرمان او هر چيز موجود مى‏شود. همچنان كه خداوند در يك آن مى‏آفريند، در مقام قهّاريّت نيز مى‏تواند در يك آن همه چيز را از بين ببرد. چنانكه در آيه 19 سوره ابراهيم فرموده: «ان يشأ يذهبكم و يأت بخلق جديد» ايمان به چنين قدرتى، كه وجود و عدم همه چيز بدست اوست، به انسان توانايى فوق‏العاده مى‏دهد و او را از يأس و نااميدى باز مى‏دارد. 1- آفرينش خداوند، همواره بديع وابتكارى است. «بديع» 2- خداوند مى‏تواند در يك لحظه همه هستى را بيافريند؛ «كن فيكون» هرچند حكمتش اقتضا مى‏كند كه سلسله علل در كار باشد وبه تدريج خلق شوند.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَإِذَا قَضَى أَمْراً فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُن فَيَكُونُ

پديد آورنده‏ى آسمان‏ها و زمين است و چون چيزى را اراده كند همين كه بگويد: باش، مى‏شود


تفسیر نور
اهل كتاب و مشركان، هركدام به نوعى براى خداوند فرزندى مى‏پنداشتند؛ يهود مى‏گفت: عُزَير فرزند خداست. <407> نصارى نيز حضرت عيسى را فرزند خدا معرّفى مى‏كردند <408> و مشركان، فرشتگان را فرزندان خدا مى‏دانستند. <409> اين آيه ردّى است بر اين توهّم غلط ونابجا، وذات خداوند را از چنين نسبتى منزّه مى‏داند. خدا را با خود مقايسه نكنيم. اگر انسان نياز به فرزند دارد بخاطر موارد ذيل است: 1- عمرش محدود است و ميل به بقاى خويش و نسل خويش دارد. 2- قدرتش محدود است و نيازمند معاون و كمك كننده است. 3- نيازمند محبّت و عاطفه است و لازم است مونسى داشته باشد. ولى خداوند از همه‏ى اين كمبودها و نيازها منزّه است، بلكه هرچه در آسمان‏ها و زمين است، همه در برابر او متواضعند. 1- خدايى كه همه آسمان‏ها و زمين در برابر او تسليم هستند، چه كمبودى دارد تا از طريق فرزند گرفتن آنرا جبران كند؟! «بل له ما فى السموات» 2- خشوع وتواضع، در برابر كسى سزاوار است كه تمام هستى از آن اوست، نه بت‏ها و طاغوت‏هايى كه از آفريدن حتّى يك مگس نيز عاجزند و قدرت نفع و ضررى ندارند. «كلّ له قانتون»