10-11-2012, 03:06 AM
مشتری و گانیمد
گانیمد بزرگترین قمر مشتری است که توسط گالیله کشف شد . احتمالا مخلوطی از سنگ و یخ است که با یک پوسته نازک از مواد سیاهرنگ پوشیده شده است . این لایه نازک بارها مورد اصابت اجرام آسمانی قرار گرفته و از دهانه های ایجاد شده یخهای زیر لایه به بیرون رانده شده اند . این دهانه های یخی تا حدودی ما رو به یاد سیستمهای دهانه آتشفشانی درخشان یا پرتو افکن سطح ماه می اندازد که البته آن پرتوها حاصل غبارهای روشن بود .
گانیمد یک دنیای یخی است و بزرگترین قمر منظومه شمسی میباشد . گانیمد در برخی از موارد شبیه کایستو است و چگالی آن فقط یکمی از چگالی کالیستو بیشتر است . مدلهای درون گانیمد پیشنهاد میکند که مشابه با کالیستو است یعنی یک هسته سنگی _ یک جبه یخ _ آب و یک پوسته یخی .
بر خلاف این شباهتها یک نظر اجمالی در عکس گانیمد نشان میدهد که با کالیستو فرق دارد . حدود 66 درصد سطح گانیمد با ناحیه شیار دار روشن مشخص میشود . این شیارها نوعا 100 کیلومتر طول و 3-10 کیلومتر از هم فاصله و حدود 300 متر بلندی دارند . شیبها آنقدر کم عمق است که پیاده روی از طریق دره از بالای یکی تا بالای بعدی مشکل نیست . تنها بخش پوسته که شبیه کالیستو مسن است نواحی فرو رفته تاریک بین نوارهای شیاردار دارد .
به نظر میرسد ناحیه شیاردار روشن بر روی گانیمد که پایین سطح قرار دارد _ همانطور که قمر سرد میشود درون آن منبسط میشود و تنش پوسته یخی را لحظه به لحظه خورد میکند . که در نتیجه آن الگوهای شیاردار ایجاد میشود . در همان زمان بعضی از بخشهای درون به میزان کافی برای گداختن آب گرم میشوند . یک دوغاب غنی از آب به سطح نفوذ میکند و به صورت دشتهای غنی از یخ که روشنتر از پوسته قدیمی است منجمد میشود . عکسهای فضاپیما چندین گسله از سطح را آشکار کردند که شاخص فشارهای دیرینه در پوسته است .
گانیمد زیاد فعال نیست . تعداد فرورفتگیها در ناحیه شیاردار بیانگر اینست که شیارها حداقل چند میلیارد سال پیش تشکیل شده اند . الگوهای پرتو درخشان را در اطراف فرورفتگیهای جوان نه اطراف شیارهای جوان روشن میتوان دید . پوسته یخی به حدی ضخیم میشود تا فشارها را بدون شکستن تحمل کند .
[ATTACH=CONFIG]1649[/ATTACH]