خاطرات و گزارش های رصدی

[only orion]

سلام
پیشنهاد خیلی خوبیه.14 ماراتن کشوری در ایران برگزار شده و من در 4 تا از این ماراتن ها شرکت کردم.
کسانی که تا حالا در چنین رقابت هایی شرکت نکردند شاید باورشون نشه که شرکت کننده ها قبل از ماراتن چه استرسی رو تحمل می کنند! تمام اجرام رو تو ذهنت مرور می کنی و اجرام بحرانی فقط رو مغز رژه میرن! یک ساعت که از ماراتن گذشت تا حدودی خیال همه راحت میشه چون اجرام مهم غروب کردند و تا نزدیک صبح جرم بحرانی نداریم. استراحت و سوالی که جای سوال حالت چطوره رو میگیره(!): چند تا جرم زدی؟! کم کم انرژِی خیلی ها رو به تحلیل میره.حتی داور ها.اونجاست که کسانی مثل پورنگ پور حسینی به کمک بچه ها میان.با کوله باری از انرژِی.هیچ وقت یادم نمیره در ماراتن نهم پورنگ پورحسینی به همراه چند تا دیگه از دوستان در اون هوای سرد بین بچه ها حرکت می کردند و می گفتند: چای، خرما، شیرینی.لیوانامون رو میدادیم برامون چای میریختن و با خوردن همون یک لیوان چای کلی انرژی می گرفتیم.هوای سرد هم که طبق معمول باعث میشد چایی بیشتر بچسبه. رصد در کنار آرامگاه کوروش در ماراتن صوفی سوم، اهدای جوایز در تحت جمشید، عکس یادگاری ماراتن دهم که کلی ماجرا داشت، کویر نوردی در کلوت های شهداد و بعد از اون خوردن یک شربت تگری در گرمای کویر همه و همه باعث شدند که خاطرات شیرین زیادی در ذهن شرکت کنندگان ماراتن ها شکل بگیره و دوستانی که شاید فقط یکبار در سال آن هم در یک ماراتن اون ها رو میدیدم.