NARUTO نوشته: سلام.
آیا تاریکی فضا ربطی به ماده تاریک داره ؟ آیا میشه اینطور فرضی تصور کرد که در اعماق ماده تاریک جهانهایی پنهان با ساختارهایی متفاوت وجود دارد ؟
جواب سوال اول شما خیر هست چون به خاطر بینهایت بزرگ بودن فضا هیچ منبع نوری نمی تونه همه جا رو یک دست روشن کنه
وظیفه ماده تاریک طبق گفته داشنمندا متعادل کردن خوشهای کهکشان و نگهداری ستارها در یک راستا هست
این چیزی که شما گفتید نیست در حقیقت ماده تاریک بعاث میشه ما کهکشان ها رو بهتر ببینیم
mohammad_reza نوشته: جواب سوال اول شما خیر هست چون به خاطر بینهایت بزرگ بودن فضا هیچ منبع نوری نمی تونه همه جا رو یک دست روشن کنه
درست متوجه منظورتون از جوابی که دادید نشدم:confused: منظور من این نبود که یک منبعی بسیار روشن جهان رو پوشانده و ماده تاریک باعث پنهان شدنش میشه:?: منظور من این بود که آیا این تارکی مطلق که در کیهان حاکم است همون ماده سیاه یا چیز دیگه ای هست:confused: ممنون
ماده تاريک، برهمكنشى با الكترومغناطيس نداره و مانع عبور اين امواج نميشه ولى مثل هر ماده داراى جرمى، مسير نورو خم ميكنه.
در مورد اونيكى سوال هم بگم، بعيد به نظر ميرسه كه از ماده تاريک ساختارى پديد بياد، چون كانديد اول اين ماده يعنى بوزن هيگز فقط حامل نيروى گرانشه كه تو مقياس هاى اتمى بسيار ضعيفه.
میدونید به وجود اومدن ماده و انرژی تاریک رو به چه قسمتی از مهبانگ نسبت میدن؟
انرژی تاریک در انقباض مهابنگ و بعد از انفجار در انبساط جهان تاثیر داشت و دانشمندان در حال تحقیق بر روی سرعت انبساط جهان هستن که هنوز دلیل قانع کننده ای پیدا نکردن
آیا ماده تاریک تمام کیهان رو پوشانده یا فقط جهان ما رو ؟
ربط ماده تاریک با جهانهای موازی چیه؟
البته میدونم جهانهای موازی یک فرضیه است اما از لحاظ فرض علمی میخواستم ربطشو بدونم
بحث ماده فقط تو جهان خودمونه، شايد تو جهاناى ديگه هم وجود داشته باشه ولى ما نميتونيم در اين مورد صحبت كنيم.ماده تاريكم ربطى به جهاناى موازى نداره. ماده تاريک چيز خارق العاده اى نيست، فقط ناشناختس و مثل ماده عاديه.البته جهان هاى موازى كم كم دارن از حالت نظريه خارج ميشن.
Regulus نوشته: بحث ماده فقط تو جهان خودمونه، شايد تو جهاناى ديگه هم وجود داشته باشه ولى ما نميتونيم در اين مورد صحبت كنيم.ماده تاريكم ربطى به جهاناى موازى نداره. ماده تاريک چيز خارق العاده اى نيست، فقط ناشناختس و مثل ماده عاديه.البته جهان هاى موازى كم كم دارن از حالت نظريه خارج ميشن.
منظورتون اینه که دارن از نظریه به حقیقت تبدیل میشن:confused:
نه منظورم اينه كه وجودشون داره اثبات ميشه.
تاریخچه انرژی تاریک:در اغاز قرن بیستم هنریتا لویت بانوی اختر شناس امریکایی روشی برای اندازه گیری فاصله برخی ستارگان با درخشندگی متغییر کشف کرد.بانوان اخترشناس ان روزگار را به رصدخانه های بزرگ راه نمی دادن و این گروه از دانشمندان نمی توانستن با تلسکوپهای بزرگ کار کنند و به همین دلیل به کار طاقت فرسای تحلیل عکسها مشغول میشدن.هنریتا لویت هزاران ستاره تپنده از نوع متغییر های قیفاووسی را بررسی و کشف کرد که درخشندگی این ستارگان درخشان با دوره تناوب تغییرات انها متناسب است به عبارت دیگر ستارگان درخشان تر تپشهای طولانی تر دارند.
متغییرهای قیفاووسی نخستین شمع های کیهان شناسی هستن: یعنی اجرامی که درخشندگی مطلق انها مشخص هست و با مقایسه روشنایی ظاهری شان می توان فاصله انها را تا زمین اندازه گیری کرد.ادوین هابل اخترشناس امریکایی با رصد دقیق سحابی بزرگ مارپیچی در صورت فلکی اندرومدا توانست دوستاره متغییر قیفاووسی در دو سر ان کشف کند و با تعیین دوره تناوب تغییرات و درخشندگی مطلق ان دو فاصله ان دو ستاره از زمین را حساب کند.او به این نتیجه رسید که این سحابی مارپیچی در واقع به بزرگی خود راه شیری هست و فاصله اش از ما چندین برابر قطر کهکشان است. این چنین بود که هابل پی برد که کهکشان راه شیری تنها یک از بی شمار کهکشان های موجود در عالم است و عبارت جزیره ای کهکشانی را برای انها به کار برد
در دهه 1920 بزرگترین تلسکوپ ان روز با اینه 5/2 متری در مونت ویلسون کالیفرنیا به بهره برداری رسید و ادوین هابل با استفاده از ان توانست متغییرهای قیفاووسی بیشتری را در کهکشان های نسبتا دورتر اشکار کند. وی همچنین توانست با بررسی طیف کهکشان ها و اندازه گیری پدیده انتقال به سرخ سرعت حرکت این اجرام را اندازه گیری کند.پدیده انتقال به سرخ شبیه به تغییرات صدای اژیر یک امبولانس هست که وقتی از کنار شما عبور میکند.
وقتی امبولانس نزدیک میشود صدای اژیر زیرتر میشود و وقتی از شما دور می شود صدای بم تری به گوش شما میرسد.وقتی منبع نور در حال دور شدن از ما باشد نیز طول موج نور کش میاد و رنگ ان به قرمز متمایل می شود.
هابل با رسم سرعت حرکت کهکشان ها نسبت به راه شیری و فاصله انها نتیجه گرفت که کهکشان ها در حال دور شدن از ما ویکدیگر هستند و هر چه دورتر باشند با سرعت بیشتر حرکت میکنند.این پدیده که با عنوان قانون هابل مشهور شده نشان میدهد سرعت دورشدن کهکشان ها از ما با فاصله شان متناسب هست و به ازای هر 26/3 میلیون سال نوری یا یک میلیون پارسک 70 کیلومتر بر ثانیه به سرعت دورشدن انها افزوده میشود. این قانون علاوه بر نمایش انبساط عالم یکی از سه دلیل محکوم بر درستی نظریه مهابنگ است که میگوید جهان ما حدود 14 میلیارد سال پیش در انفجاری بزرگ متولد شد.