10-17-2008, 12:15 PM
با سلام
من یه مطلب پیدا کردم
اگه شما هم مطالبی داشتید حتما در اختیار ما قرار بدید!
ستارگان تپنده
ستارگان تپنده یا تپندگان منابع رادیویی، برای نخستین بار در سال 1967 میلادی توسط جوسلین بل که همراه پروفسور آنتونی هویش در کمبریج کار می کرد، کشف گردید و از آن زمان تا کنون تعداد زیادی از آنها پیدا شده اند. نخستین آن یک منبع رادیویی نا معلوم بود که علائم رادیویی به صورت تپ یا ضربان در هر 3/1 ثانیه آن هم به صورت منظم شبیه ساعت، گسیل می داشت و علائم دیگری رادیویی را با فواصل یک دهم ثانیه و چند ثانیه می فرستاد. اخترشناسان در آغاز از این اشیای عجیب در حیرت بودند و بعضی از آنها تا آن حد از تصور پیش رفتند که این علائم را مصنوعی می دانستند. به عبارت دیگر، آنها تصور می کردند که ضربان های رادیویی علائمی بودند که از طرف تمدن های موجود در کهکشان ما به طرف ما فرستاده می شوند.
این پدیده مشهور شده است به ( ال جی ام )یا فرضیه مردان سبز کوچک.
اما به زودی نشان داده شد که این فرضیه نمی تواند درست باشد. برای توضیح ستارگان تپنده چندین فرضیه پیشنهاد شده است، اما اکنون نسبتاً مطمئن به نظر می رسد ستارگان نوترونی عامل این علائم هستند.
ستارگان نوترونی به مراتب از کوتوله های سفید پر چگال تر هستند که در یک ثانیه یک بار به دور محور خود می چرخند. گمان می رود که یک ستاره نوترونی زمانی شکل می گیرد که یک ستاره ( ستاره ای که جرم آن 5/1 برابر خورشید باشد) سوختش تمام شود و به علت نیروی نیروی گرانش در خود منقبض می گردد.
هنگامی که این واقعه صورت گرفت نیروها آن چنان عظیمند که ذرات اتمی با تراکم غیر قابل باور یکدیگر را خرد می کنند و ستاره ای که در ابتدا از خورشید هم بزرگ تر بود به صورت یک گوی فشرده شده به قطر 10 کیلومتر در می آید.
در این صورت یک انگشتانه پر از آن مواد، وزنی در حدود یک صد هزار میلیون تن خواهد داشت!!!
حوزه مغناطیسی بسیار شدید چنین ستاره ای سبب انتشار تابشهایی شبیه به پرتوهای یک فانوس دریایی می گردد و هر بار که ستاره به دور خود می چرخد، ما این پرتوها را به صورت یک تپ یا ضربان دریافت می کنیم.
گمان می رود آثار باقیمانده از مرکز یک ابرنواختر براثر در هم فرو ریختن می تواند سبب پیدایش چنین ستاره نوترونی گردد ( البته اگر این آثار به اندازه کافی جرم داشته باشند )
این عقیده به وسیله تشخیص یک تپنده در میانه سحابی خرچنگ ( خود سحابی باقیمانده یک ابر نو اختر است ) مورد تأیید واقع شده است.
یک پولسار یا ستاره تپنده ممکن است نشان دهنده آخرین مرحله از مرگ یک ستاره سنگین باشد.
منبع: کتاب 186 پرسش و پاسخ نجومی ویرایش سوم ( صفحه 186 )
من یه مطلب پیدا کردم
اگه شما هم مطالبی داشتید حتما در اختیار ما قرار بدید!
ستارگان تپنده
ستارگان تپنده یا تپندگان منابع رادیویی، برای نخستین بار در سال 1967 میلادی توسط جوسلین بل که همراه پروفسور آنتونی هویش در کمبریج کار می کرد، کشف گردید و از آن زمان تا کنون تعداد زیادی از آنها پیدا شده اند. نخستین آن یک منبع رادیویی نا معلوم بود که علائم رادیویی به صورت تپ یا ضربان در هر 3/1 ثانیه آن هم به صورت منظم شبیه ساعت، گسیل می داشت و علائم دیگری رادیویی را با فواصل یک دهم ثانیه و چند ثانیه می فرستاد. اخترشناسان در آغاز از این اشیای عجیب در حیرت بودند و بعضی از آنها تا آن حد از تصور پیش رفتند که این علائم را مصنوعی می دانستند. به عبارت دیگر، آنها تصور می کردند که ضربان های رادیویی علائمی بودند که از طرف تمدن های موجود در کهکشان ما به طرف ما فرستاده می شوند.
این پدیده مشهور شده است به ( ال جی ام )یا فرضیه مردان سبز کوچک.
اما به زودی نشان داده شد که این فرضیه نمی تواند درست باشد. برای توضیح ستارگان تپنده چندین فرضیه پیشنهاد شده است، اما اکنون نسبتاً مطمئن به نظر می رسد ستارگان نوترونی عامل این علائم هستند.
ستارگان نوترونی به مراتب از کوتوله های سفید پر چگال تر هستند که در یک ثانیه یک بار به دور محور خود می چرخند. گمان می رود که یک ستاره نوترونی زمانی شکل می گیرد که یک ستاره ( ستاره ای که جرم آن 5/1 برابر خورشید باشد) سوختش تمام شود و به علت نیروی نیروی گرانش در خود منقبض می گردد.
هنگامی که این واقعه صورت گرفت نیروها آن چنان عظیمند که ذرات اتمی با تراکم غیر قابل باور یکدیگر را خرد می کنند و ستاره ای که در ابتدا از خورشید هم بزرگ تر بود به صورت یک گوی فشرده شده به قطر 10 کیلومتر در می آید.
در این صورت یک انگشتانه پر از آن مواد، وزنی در حدود یک صد هزار میلیون تن خواهد داشت!!!
حوزه مغناطیسی بسیار شدید چنین ستاره ای سبب انتشار تابشهایی شبیه به پرتوهای یک فانوس دریایی می گردد و هر بار که ستاره به دور خود می چرخد، ما این پرتوها را به صورت یک تپ یا ضربان دریافت می کنیم.
گمان می رود آثار باقیمانده از مرکز یک ابرنواختر براثر در هم فرو ریختن می تواند سبب پیدایش چنین ستاره نوترونی گردد ( البته اگر این آثار به اندازه کافی جرم داشته باشند )
این عقیده به وسیله تشخیص یک تپنده در میانه سحابی خرچنگ ( خود سحابی باقیمانده یک ابر نو اختر است ) مورد تأیید واقع شده است.
یک پولسار یا ستاره تپنده ممکن است نشان دهنده آخرین مرحله از مرگ یک ستاره سنگین باشد.
منبع: کتاب 186 پرسش و پاسخ نجومی ویرایش سوم ( صفحه 186 )