شروع ماموریت
فضاپیمای کاسینی که به افتخار جووانی کاسینی(۱۷۱۲-۱۶۲۵) ستاره شناس ایتالیایی قرن هفدهم نامگذاری شده است،در سال ۱۹۹۷ به سوی زحل،ارباب حلقه ها پرتاب شد.بعد از رسیدن در مدار آن مستقر می شود تا این سیاره و قمرها و حلقه هایش را مورد رصد و مطالعه قرار دهد.
کاسینی همچنین کاوشگر کوچکی را که به یادبود کریستیان هویگنس(۱۶۹۵-۱۶۲۹) ستاره شناس هلندی نام هویگنس را به خود گرفته است حمل می کند تا تیتان،بزرگترین قمر زحل را مطالعه کند.به علت پوشیده بودن سطح تیتان پشت جو غلیظ آن این کاوش می تواند از اهمیت بسزایی برخوردار باشد.در این بررسی نیز بیشتر به هویگنس پرداخته شده است.از هفت سال پیش انسان برای چنین روزهایی نقشه کشیده بود و حالا بعد از مدتها کاسینی و هویگنس به مقصد رسیده اند و دوران طلایی کاوشهای خود را آغاز کرده اند.از همان روزی که طرح فضاپیمای کاسینی تصویب شد، سازمان فضایی آمریکا (ناسا) همکاری گسترده ای را با سازمان فضایی اروپا و مخصوصاٌ سازمان فضایی ایتالیا آغاز کرد.
حدود 4300 نفر از متخصصین و دانشمندان مجرب دنیا سالها تلاش کردند تا سرانجام کاس‍ینی به همراه یار اروپاییش آماده پرواز شد.
کاسینی- هویگنس بزرگترین طرح بین سیاره ای است که تاکنون انجام شده است. این فضاپیما دارای وزنی معادل وزن 30 اتوبوس بوده و بلندایی به اندازه یک ساختمان دوطبقه دارد.
پس از مدتها کار و تلاش شبانه روزی سرانجام کاسینی و هویگنس در روز 15 اکتبر سال 1997 و در ساعت 43:4 به وقت محلی رهسپار ماموریت درازمدت خود شدند تا در سال 2004 به زحل رسیده و کاوشهای اصلی خود را آغاز کنند.
ناسا برای رساندن کاسینی به زحل دو راه در پیش رو داشت که یکی کوتاه‍تر اما پرخرج تر بود و دیگری راهی بسیار طولانی اما کم هزینه. ناسا راه دوم را برگزید زیرا که هم ارزانتر بود و هم این توانایی را به دانشمندان می داد که ابزارهای علمی بیشتری را همراه کاسینی کنند.
این دو کاوشگر برای رسیدن به زحل به جای استفاده از سوخت از نیروی گرانشی سیاراتی استفاده کرد که در مسیرش بودند. کاسینی راه بسیار پر پیچ و خمی را پیمود تا به زحل برسد، کاسینی ابتدا به جای آنکه به سمت زحل برود در خلاف جهت اصلی به سوی زهره رفت و با استفاده از نیروی گرانش این سیاره سرعت خود را افزایش داد و سپس به سوی زمین بازگشت اما این پایان ماجرا نبود زیرا که فضاپیما پس از سرعت گرفتن از نیروی گرانش زمین دوباره به سمت زهره رفت تا بار دیگر بر سرعت خود بیافزاید. کاسینی پس از آنکه برای دومین بار از ناهید نیرو گرفت به سمت زمین رفت و در روز شانزدهم آگوست 1999 آخرین وداع را با زمین انجام داد و پس از سرعت گرفتن برای چندمین بار، در یک مسیر هلالی به سمت مشتری و زحل رهسپار شد.
حال یکی از پر مخاطره ترین بخشهای سفر آغاز شده بود و فضاپیما می بایست از کمربند سیارکها عبور می کرد اما به مدد برنامه ریزی های دقیق و بسیار پیچیده مهندسان ناسا کاسینی به سلامت از آنها عبور کرد و در روز سی ام دسامبر 2000 به مشتری رسید.
کاسینی در این مرحله قرار بود به کمک مدارگرد گالیله که از مدتها قبل به بررسی مشتری می پرداخت یک نقشه سه بعدی از میدان مغناطیسی مشتری تهیه کنند.
پس از این کار کاسینی برای آخرین بار از نیروی گرانش مشتری انرژی گرفت و راهی مقصد خود یعنی زحل شد. در طول این سه سال و سه ماهی که کاسینی در راه بود دو بار با ناهید، دوبار با زمین و یک بار هم با مشتری ملاقات کرد و با استفاده از نیروی گرانش آنها 75 تن در مصرف سوخت صرفه جویی کرد.
کار اصلی کاسینی نوزده روز قبل از رسیدن به زحل آغاز شد. کاسینی در این مرحله به بررسی یکی از دورترین اقمار زحل یعنی فیبی پرداخت تا دانشمندان بتوانند دریابند که فیبی یک سیارک است که گرفتار شده و یا یک هسته دنباله دار که به دام گرانش زحل افتاده است.

ادامه دارد . . .

به علت سنگین شدن پست برای بقیه عکسها فقط لینک میگذارم
یک روبان ظریف از گاز به طور ترسناکی در کهکشان ما شناور است. آیا دود حاصل از یک فضاپیمای بیگانه است؟ یا فوران گاز از یک سیاهچاله؟ در واقع این عکس که تلسکوپ فضایی هابل گرفته است، یک قسمت بسیار نازک از یک باقیمانده ابرنواختر است که از یک انفجار ستاره ای در هزار سال پیش پدید آمده است.

در حدود روز اول می سال 1006 میلادی بینندگان و شاهدان در اروپا تا افریقا و خاور دور پدیده ای را گزارش و ضبط کردند که امروز SN 1006 نامیده می شود. این پدیده یک انفجار ابرنواختری شگرف و بزرگ که در آخرین گیرودار مرگ یک کوتوله سفید به فاصله 7000 سال نوری از زمین پدید آمده است. این ابرنواختر احتمالا پرنورترین ستاره ای باشد که بشر تاکنون دیده است و در زمان نوردهی، پرنورترین جسم آسمان شب و حتی از زهره نیز پر نورتر بوده و در آسمان آن شب تنها ماه توانایی مقابله با نور این ابرنواختر را داشته است. این جرم در آن روزها به مدت یک هفته در آسمان دیده شد و پیش از ناپدید شدن تا مدت شش ماه با چشم غیرمسلح قابل دیدن بود.

این پدیده دیگر دیده نشد تا اواسط سال 1960 که رصدگران رادیویی برای اولین بار یک حلقه تقریبا دایره ای از ماده را در جایی پیدا کردند که به عنوان موقعیت یک ابرنواختر ثبت شده بود. این حلقه 30 ثانیه قوس قطر داشت، و هم اندازه ی ماه کامل در آسمان بود. اندازه SN 1006 با گسترش تحت تاثیر موج انفجار که 1000 سال پیش بوقوع پیوسته است، با سرعت حدود 20 میلیون مایل بر ساعت به این مقدار رسیده است.
در سال 1976، برای اولین بار گسیل بسیار ضعیف نور از این جرم گزارش شد اما تنها برای رشته نازک قرار گرفته در کناره شمال غربی حلقه گسیل رادیویی. بخش کوچکی از این رشته در مشاهده تلسکوپ هابل با جزئیات آشکار شده است. نوار پیچ خورده ایکه در عکس هابل آشکار است مربوط به جاهایی است که در حال گسترش تحت تاثیر موج انفجار ابرنواختر هستند که حالا بعد از گسترش بسیار نازک شده و در بخش بیرونی قرار گرفته است.
گاز هیدروژن با این موج ضربه سریع گرم شده و شروع به گسیل نور مرئی کرده است. این نور حالا کمک زیادی به ستاره شناسان کرده و یک تصویر خوب برای بررسی وضعیت واقعی و هندسه جبهه ی موج در هر زمان به آنها ارائه می کند. لبه های روشن و تابناک در نوار بخشی از موج ضربه هستند که دقیقا روی خط دید ما دیده می شوند.

امروز ما میدانیم که SN 1006 قطری برابر 60 سال نوری دارد و و هنوز با سرعت 6 میلیون مایل در ساعت در حال گسترش است. اگرچه حتی با این سرعت شگرف سال ها طول کشید که حرکت رو به بیرون کناره آن روی زمینه ستارگان دوردست آشکار شود. در عکس هابل همانطور که نشان داده شد ابرنواختر دور از گوشه سمت راست پایین اتفاق افتاده است؛ و حرکت رو به بالا و چپ بوده است.

عکس کلی تر:
http://heritage.stsci.edu/2008/22/images/s0822-a-w.jpg
SN 1006 در کهکشان راه شیری قرار دارد. در بیش از 14 درجه خارج از صفحه دیسک کهکشان یک آشفتگی نسبتا کوچک با تعدادی سوژه پیش زمینه و پس زمینه هست که موقع مطالعه آن در میدان دید هستند. در عکس هابل کهکشان های زمینه زیادی (سوژه های کشیده شده نارنجی) هستند که بسیار دوراند و در عکس به صورت نقطه دیده میشوند. بیشتر نقطه های سفید ستاره های پیش زمینه و پس زمینه کهکشانمان خودمان هستند.
این تصویر ترکیب دو رصد است. اولی در نور هیدروژن که با دوربین پیشرفته نقشه برداری در فوریه 2006 (ACS: Advanced Camera for Surveys)و دومی رصد دوربین میدان باز سیاره ای(WFPC2: Wide Field Planetary Camera 2) در محدوده رنگهای آبی، زرد-سبز و نزدیک فروسرخ در آوریل 2008. باقیمانده ابرنواختر تنها در فیلتر نور هیدروژن که به نور قرمز تنظیم شده باشد(و در عکس مانده است) مرئی است.

عکس سال 98
http://heritage.stsci.edu/2008/22/images...3_over.jpg
لینک عکس بزرگ
http://imgsrc.hubblesite.org/hu/db/2008/..._print.jpg

منبع http://www.hubblesite.org

فایل‌های پیوست

تصاویر بندانگشتی
   

سلام می خواستم بدونم چرا در فصل تابستان اذان ظهر شهر تهران بعد از اهواز است اما اذان مغربش قبل از اهواز؟

با سلام
لطفا مبحث کلی نظریه رشته ها را برای مطالعه در سایت بگذارید
باتشکر فراوان

سلام به همه ی دوستان
من تو قزوین زندگی می کنم دنبال چندتا همشهری باحال واسه تشکیل یه انجمن نجوم می گردم
اگه هست یا علی..............
8)

بچه ها به نظر شما واسه مجله نجوم اتفاقی افتاده که از دی پارسال تا حالا چاپ نداشته؟؟!!
کسی خبری داره که چی شده؟

این آخرین عکسی هستش که از ماه گرفتم . نظرتون چیه ؟
دوربین : 400 دی کانن
تلسکوپ : 10 اینچ اشمیت نیوتونی مید



http://i34.tinypic.com/e03evk.jpg

سلام به همه
میشه درباره نظریه رشته ها و CPHصحبت کنید.ممنونم :wink:

می خواستم بدونم کدوم یکی از شما وجود جهان های دیگه رو قبول داره؟ :?:

با سلام به همه علاقمندان به رصد

رصد آسمان شب در هر فصلی جذابیتها و ویژگیهای منحصر بفردی داره ولی رصد تابستانی و بخصوص مردادماه ، حقیقتاً چیز دیگریست . مشاهده کهکشان راه شیری ، انبوه خوشه های کروی موجود در هاله و مرکز کهکشانمان ،سحابی ها ، اجرام غیر ستاره ای پراکنده در صور فلکی گوناگون و رصد سیارات ، دنباله دارها ، سیارکها ، متغیرها و دوتاییهای رنگی ، هر انسانی رو به وجد میاره و ناخود آگاه زبان به تحسین گشوده از این همه عظمت و شکوه و استادی که در مینیاتور خلقت بکار رفته متحیر میشه . گفته شده که وقتی قرآن میخونید خدا با شما صحبت میکنه ولی من صدای خدا رو توی گشتهای رصدی هم بخوبی میشنوم . گاهی فکر میکنم این گشتها یک کلاس سمعی و بصری ( یا به قول فرنگی ها مولتی مدیای ) خداشناسیه . از جنبه های معنوی و معرفت شناسی رصد که بگذریم جنبه های علمی ، اجتماعی و تفریحی اون هم قابل تامل است .
کلمه رصد در لغت بمعنای " با دقت و هدفمند نگاه کردن " است بعبارت دیگر مشاهده کنکاشگرانه را گویند که در زبان انگلیسی به آن Gazing میگویند . پس تفاوت رصد با مشاهده ( Observation ) در هدفمند بودن آن است . بنابر این برای اینکه یک رصد واقعی و یک شب رصدی جذاب و مفید داشته باشیم نیاز است از قبل برنامه ریزی کنیم و بدانیم بدنبال چه چیزهایی باید بگردیم در غیر اینصورت گشت رصدی با پیک نیک و سیزده بدر تفاوتی نداشته و فقط جنبه تفریحی خواهد داشت ( گرچه آن هم برای انسان نیاز است) .
از آنجا که در این شب به گروههای مختلف تقسیم خواهیم شد ، هر گروه بهتر است از چند روز قبل برنامه رصدی خود را برنامه ریزی و زمان بندی نماید .

گروهی که به رصد صور فلکی میپردازند باید از قبل صورتهای فلکی مورد نظر خود را (با نظر استاد) مطالعه و حتی الامکان شماتیک آنرا ( نه نقاشی آنرا ) چند بار کشیده و نام ستارگان برجسته ، قدر و فاصله ستارگان مشهور و اجرام غیر ستاره ای موجود در آنرا حفظ کنند تا وقتیکه استاد هنگام رصد از اونها سؤال میکنه ناخنهای خود رو نجوند . کشیدن شماتیک صورتهای فلکی در شناخت سریع آنها هنگام رصد فوق العاده کمک میکنه . دانستن میتولوژی (Mythology = اسطوره شناسی ، داستانهای اسطوره ای ) مربوط به هر یک از صور فلکی هم میتونه جذاب باشه. ایده خوبیه که موقع رصد یک صورت فلکی ، یکی از هنر آموزان ، میتولوژی اون صورت فلکی رو برای بچه های دیگر گروه تعریف کنه . بدین ترتیب آموخته هایتان با داستانهای جذاب ، تداعی شده و هرگز فراموش نمیشود ضمن اینکه فرصتی خواهد بود تا به چشمها و گردنتان استراحت کوتاهی بدهید .

گروهی که خود را برای مسابقات صوفی (هفتم شهریور) آماده میکنند باید تا حد ممکن از تجربیات کسانی که قبلا در اینگونه مسابقات شرکت کرده اند سود جویند . خوشبختانه با بودن استاد جعفری زاده که خود از داوران ملی این مسابقات است مشکلی در این زمینه نخواهید داشت . مطلب مهم برای این گروه تهیه کردن فرم ترتیبی اجرام است که ترتیب و زمان رصد هر جرم در آن نوشته شده است . بدون تهیه و در دست داشتن این فرم ، زمان زیادی را به هدر خواهید داد . فراموش نکنید که چنین فرصتی را همیشه بدست نخواهید آورد پس حد اکثر استفاده را از زمان و این گشت رصدی ببرید . زمان مناسبی است که خود را محک بزنید . با توجه به تغییراتی که در مسابقات سالهای اخیر بوجود آمده لازم است که نوع و شکل این اجرام را بخوبی بدانید ( مثلا شکل هسته و تعداد بازوهای هر یک از کهکشانها) . ضمنا ترتیب رصد اجرام واقع در گیسو و سنبله بستگی به تجربه خودتان دارد سعی کنید تریبی را برای خود در نظر بگیرید که برای شما راحت تر است .

علاقمندان به رصد دنباله دارها و سیارکها معمولا افراد زبده ، ماهر و البته پر حوصله ای هستند . بدون اینکه قصد دلسرد کردن شما را داشته باشم باید بگویم چنانچه مهارتهای کافی در رصد کردن را بدست نیاورده اید از خیر رصد این اجرام بگذرید چرا که پس از چندین ساعت تلاش تنها چیزی که نصیبتان میشود ، چشم درد و اعصاب تلیت شده است .
برای رصد این اجرام نیاز به نقشه های دقیق و اپتیک مناسب است .

در بین رصدگران ، معمولا افرادی یافت میشوند که مجذوب ( و خوره ) متغیرها هستند . لیست انواع و اقسام متغیرها رو دارند و از تحقیق در باره آنها لذت و بهره کافی میبرند
ویژگی بارز این افراد اینست که انگار در چشم اونها دستگاه نورسنج کار گذاشتند . برخی از آنها تا یک دهم تغیرات در قدر رو میتوانند با چشم متوجه شوند . البته با تمرین و ممارست زیاد هر کسی بالاخره به این توانایی خواهد رسید . این رشته از ستاره شناسی عملی (Practical Astronomy ) ، گرچه هنوز در میان گروههای رصدی در کشورمان زیاد باب نشده ولی در آمریکا ، ژاپن ، هند و برخی کشورهای دیگر ، گروهها و حتی انجمن هایی وجود دارد که فقط در این زمینه به تحقیق میپردازند. رصدگران این گروه ، بیش از آنکه به اپتیک تکیه داشته باشند به تجربه و چشمان خود اتکا دارند .جا دارد که انجمنهای نجومی ایران نیز در این زمینه فعالتر شده و به تربیت شاگردانی در این رشته جذاب همت گمارند . مطمئن هستم استاد جعفری زاده مثل همیشه در این زمینه هم پیشگام خواهند بود و اولین گروه رصدگران متغیر ها را بنیان خواهند گذاشت . انشاءالله

برای همه شما دوستان و همکلاسیهای عزیزم شب رصدی خوبی را آرزو دارم
وعده دیدار ما : هشتم مرداد ماه 1387 - رصدگاه امامزاده عبدالله

موفق و پیروز باشید