10-07-2008, 02:46 AM
سیاره ای که هم اکنون ما بر روی آن زندگی می کنیم، زمینی نیست که در ابتدا شکل گیری منظومه شمسی شکل گرفته است بلکه پس از شکل گیری اولیه متلاشی شده و چهره آن کاملاً تغییر یافته است!!!
طبق نظریه Hotman سیاره ما در حدود 5/4 میلیارد سال قبل تجربه تلخی را پشت سر گذاشته و چهره آن دچار دگر گونی شد!
دلیل تغییر شرایط سیاره زمین برخوردهایی بود که در ابتدا شکل گیری منظومه ما تعداد آن ها بسیار زیاد بوده!
همان برخوردها و انفجاراتی که پوسته عطارد را از بین برده!
همان برخوردی که تا کنون نیز تاپیرات آن را بر روی همسایه خود یعنی زهره مشهود است.
سطح زهره را پوشانده اند و عامل این نیز هستند که زهره برعکس سیارت دیگر به دور خورشید چرخش کند.
حدود 5/4 میلیارد سال پیش تعداد سیارات منظومه خورشیدی بیشتر از تعداد کنونی بوده اند
به عنوان مپال کمربند سیارکها که بین کره مریخ و مشتری قرار گرفته در گذشته سیاره بوده ولی به دلیل جاذبه قوی گرانشی مشتری پس از فروپاشی نتوانسته شکل اولیه خود را بدست آورد و به شکل امروزی که مشاهده می کنید باقی مانده است!
یکی دیگر از سیاراتی که از بین رفت به طور قرار دادی ارپئوس نام گرفت!
مدار سیاره ارپئوس در بین مدار کنونی زهره و زمین قرار داشت و در بعضی از قسمت های مداری خود بسیار به زمین نزدیک می شد و بالاخره این نزدیکی مدار سیاره کوچکتر(ارپئوس) را نابود کرد!
در حدود 5/4 میلیارد سال پیش در قستی که زمین شماره 1 (قبل از فروپاشی) با ارپئوس وارد یک مدار می شدندبرخوردی با سرعت 11 کیلومتر در ساعت رخ داد و منجر به فروپاشی دو سیاره گردید
سیاره بزرگتر به دلیل گرانش بالاتر توانست خود را بازسازی کند و علاوه بر حفظ خود توانست اجرام متلاشی شده سیاره ارپئوس را نیز به طرف خود کشیده و بزرگ تر شود (اندازه کنونی زمین) در این بین مقداری از مواد تشکیل دهنده پوسته دو سیاره ، غبار و مواد سبک تر در مداری به دور زمین شروع به گردش کردند و قطعات بزرگ قطعات کوچک تر و قطعات بزرگ تر قطعات بزرگ را جذب نموده و ماه را با شکل کنونی تشکیل دادند.
پس از تشکیل تنها قمر زمین فاصله آن نسبت به زمین خیلی کمتر بود ( در حدود14000 مایل این در حالی است که فاصله کنونی آن با زمین 243000 مایل می باشد که سالانه ما در حدود 5/1 اینچ از زمین دورتر می شود!
*** جاذبه ماه کره زمین را در مدار خود حدود 23 درجه منحرف کرده***
در ابتدای تولد ماه جاذبه آن 4000 برابر جاذبه کنونی اش بوده و جذر و مد بر روی موار مذاب نیز تاثیر داشته و مواد مذاب را از گوشته زمین به سطح آن می کشیده است!!!
طول روز در آن زمان در حدود 4 ساعت بوده که فاصله گرفتن ماه از زمین طول آن به مرور افزایش یافته و به 24 ساعت امروزی رسیده و با گذشت زمان روزها نیز بلند تر می شوند!
یعنی در آینده کره در کره زمین چیزی به اسم خورشید گرفتگی کامل را نخواهیم داشت و فقط آن برگی از تاریخ گذشته زمین خواهد بود و دلیل آن فاصله گرفتن ماه از زمین خواهد بود، البته نا گفته نماند که خورشید گرفتگی ها در آن زمان به صورت حلقوی خواهند بود!
حال ببین زمین بدون ماه چگونه بود و آیا اصلا آمادگی پذیرش حیات را داشت!؟
اولا که پایداری خود را از دست می داد و در یک مسیر نامنظم به دور خورشید حرکت می کرد!
زمین به دور قسمت داخلی منظومه شمسی می چرخید!( مثل اورانوس)
آب و هوا به شدت تغییر می کرد و غیر قابل پیش بینی می شد (ماه تنظیم کننده آ ب و هواست)
زمین از مسیر کنونی خود منحرف می گشت
زمین آرامتر می چرخید (هر چه ماه دور تر شود زمین آرامتر می چرخد )
انحراف کره زمین به وجود نمی آمد و در نتیجه فصل ها بوجود نمی آمدند
در پایان
گاهی اوقات با مرگ و نابودی بعضی از چیزها مقدمه و زمینه برای به وجود آمدن چیزهای پرارزش دیگری فراهم می شود!
ارپئوس با مرگ خود بهترین شرایط زیستی را برای ما خلق کرد و گهواره ای بی نظیر برای رشد و ترقی بشر به وجود آورد
اگر برخورد رخ نمی داد در خوش بینانه ترین حالت هم اکنون مرتفع ترین قسمت های زمین حدود 3 کیلومتر زیر آب قرار داشتند!
و جو امروزی با این غلظت پیرامون ما شکل نمی گرفت و حتماً زمین نیز گرفتار سرنوشت یکی از دو همسایه خود (مریخ یا زهره می شد )
شرمنده طولانی شد!
امیدوارم که تونسته باشم کمکتون کرده باشم
طبق نظریه Hotman سیاره ما در حدود 5/4 میلیارد سال قبل تجربه تلخی را پشت سر گذاشته و چهره آن دچار دگر گونی شد!
دلیل تغییر شرایط سیاره زمین برخوردهایی بود که در ابتدا شکل گیری منظومه ما تعداد آن ها بسیار زیاد بوده!
همان برخوردها و انفجاراتی که پوسته عطارد را از بین برده!
همان برخوردی که تا کنون نیز تاپیرات آن را بر روی همسایه خود یعنی زهره مشهود است.
سطح زهره را پوشانده اند و عامل این نیز هستند که زهره برعکس سیارت دیگر به دور خورشید چرخش کند.
حدود 5/4 میلیارد سال پیش تعداد سیارات منظومه خورشیدی بیشتر از تعداد کنونی بوده اند
به عنوان مپال کمربند سیارکها که بین کره مریخ و مشتری قرار گرفته در گذشته سیاره بوده ولی به دلیل جاذبه قوی گرانشی مشتری پس از فروپاشی نتوانسته شکل اولیه خود را بدست آورد و به شکل امروزی که مشاهده می کنید باقی مانده است!
یکی دیگر از سیاراتی که از بین رفت به طور قرار دادی ارپئوس نام گرفت!
مدار سیاره ارپئوس در بین مدار کنونی زهره و زمین قرار داشت و در بعضی از قسمت های مداری خود بسیار به زمین نزدیک می شد و بالاخره این نزدیکی مدار سیاره کوچکتر(ارپئوس) را نابود کرد!
در حدود 5/4 میلیارد سال پیش در قستی که زمین شماره 1 (قبل از فروپاشی) با ارپئوس وارد یک مدار می شدندبرخوردی با سرعت 11 کیلومتر در ساعت رخ داد و منجر به فروپاشی دو سیاره گردید
سیاره بزرگتر به دلیل گرانش بالاتر توانست خود را بازسازی کند و علاوه بر حفظ خود توانست اجرام متلاشی شده سیاره ارپئوس را نیز به طرف خود کشیده و بزرگ تر شود (اندازه کنونی زمین) در این بین مقداری از مواد تشکیل دهنده پوسته دو سیاره ، غبار و مواد سبک تر در مداری به دور زمین شروع به گردش کردند و قطعات بزرگ قطعات کوچک تر و قطعات بزرگ تر قطعات بزرگ را جذب نموده و ماه را با شکل کنونی تشکیل دادند.
پس از تشکیل تنها قمر زمین فاصله آن نسبت به زمین خیلی کمتر بود ( در حدود14000 مایل این در حالی است که فاصله کنونی آن با زمین 243000 مایل می باشد که سالانه ما در حدود 5/1 اینچ از زمین دورتر می شود!
*** جاذبه ماه کره زمین را در مدار خود حدود 23 درجه منحرف کرده***
در ابتدای تولد ماه جاذبه آن 4000 برابر جاذبه کنونی اش بوده و جذر و مد بر روی موار مذاب نیز تاثیر داشته و مواد مذاب را از گوشته زمین به سطح آن می کشیده است!!!
طول روز در آن زمان در حدود 4 ساعت بوده که فاصله گرفتن ماه از زمین طول آن به مرور افزایش یافته و به 24 ساعت امروزی رسیده و با گذشت زمان روزها نیز بلند تر می شوند!
یعنی در آینده کره در کره زمین چیزی به اسم خورشید گرفتگی کامل را نخواهیم داشت و فقط آن برگی از تاریخ گذشته زمین خواهد بود و دلیل آن فاصله گرفتن ماه از زمین خواهد بود، البته نا گفته نماند که خورشید گرفتگی ها در آن زمان به صورت حلقوی خواهند بود!
حال ببین زمین بدون ماه چگونه بود و آیا اصلا آمادگی پذیرش حیات را داشت!؟
اولا که پایداری خود را از دست می داد و در یک مسیر نامنظم به دور خورشید حرکت می کرد!
زمین به دور قسمت داخلی منظومه شمسی می چرخید!( مثل اورانوس)
آب و هوا به شدت تغییر می کرد و غیر قابل پیش بینی می شد (ماه تنظیم کننده آ ب و هواست)
زمین از مسیر کنونی خود منحرف می گشت
زمین آرامتر می چرخید (هر چه ماه دور تر شود زمین آرامتر می چرخد )
انحراف کره زمین به وجود نمی آمد و در نتیجه فصل ها بوجود نمی آمدند
در پایان
گاهی اوقات با مرگ و نابودی بعضی از چیزها مقدمه و زمینه برای به وجود آمدن چیزهای پرارزش دیگری فراهم می شود!
ارپئوس با مرگ خود بهترین شرایط زیستی را برای ما خلق کرد و گهواره ای بی نظیر برای رشد و ترقی بشر به وجود آورد
اگر برخورد رخ نمی داد در خوش بینانه ترین حالت هم اکنون مرتفع ترین قسمت های زمین حدود 3 کیلومتر زیر آب قرار داشتند!
و جو امروزی با این غلظت پیرامون ما شکل نمی گرفت و حتماً زمین نیز گرفتار سرنوشت یکی از دو همسایه خود (مریخ یا زهره می شد )
شرمنده طولانی شد!
امیدوارم که تونسته باشم کمکتون کرده باشم