04-11-2009, 08:05 PM
اول يك توضيح كوتاه درباره‌ي p-Brane بدم. p نشان‌دهنده‌ي تعداد ابعاد فضاست. 0 باشه ذره، 1 باشه صفحه يا رويه و غيره. ريسمان 1-Brane
اين نظريه‌ي رياضياتي در ريسمان، در فرمول‌بندي اصطلاحا غير اختلالي برقراره و نه اختلالي. اختلالي يعني اينكه كه مثلاً يك ميدان الكتريكي يا مغناطيسي كه به يك سيستم فيزيكي مثل يك ذره يا تعدادي از ذرات وارد ميشه.
ولي مسأله‌ي ابعاد اضافي كه تعميمي ميشه از حالت 1 يعني ريسمان، طوري نيست كه الزاماً بگيم دو صفحه يا brane كه با هم برخورد كنند بعد اتفاقي كه مي‌افته كنش‌هايي بين اين دو صفحه روي ميده. اين كنش‌ها مي‌تونن از نوع الكترومغناطيسي-هندسي(نسبيت عام)-و يا ميدان‌هاي قوي و ضعيف باشند. يعني نيروي هسته‌اي ضعيف و قوي و بالاتر از اينها الكتروضعيف، نظريه‌ي وحدت. چون بخشي از نظريه‌ي ريسمان در واقع هندسه است، مجبوريم بحث هندسه رو نگاهي بندازيم. بله ممكنه اين دو صفحه‌ي مفروض هم بارها به هم برخورد كنند. اينكه چرا الزاماً يكي رو ما ديديم نظريه‌ي ريسمان‌كارها بايد جواب بدن. و اينكه چرا انفجار بزرگ رو ناگهان به برخورد دو صفحه از نوع ابرفضايي اون تشبيه مي‌كنند، باز هم جوابگو هستند. چون نه ميشه ثابتش كرد و نه ردش كرد. اين در فيزيك زياد به درد ما نمي‌خوره!
من زياد با اين گفته‌ي ريسمان‌كارها موافق نيستم البته اين رو بگم ريسمان چون تكينگي‌ها يا ابهامات رياضياتي و نامفهوم رو برطرف مي‌كنه مورد توجه فيزيكي‌هاست. ولي تنها رويكرد به بررسي جهان نيست.
توجيه اينكه چرا و چگونه دو صفحه برخورد مي‌كنند، و انفجار بزرگ روي ميده چندان ملموس نيست! چون ميشه ادعاهايي هم كرد در رد اين قضيه! سؤالهاي زيادي مكطرح ميشه. ولي اينكه انقباضي روي ميده خير الزما اين طور نيست. يكي از اتفاق‌هايي كه ممكنه بيفته اينه كه ناگهان ماده در نقطه‌اي فشرده شده و انفجار ناشي از كاهش انرژي و افزايش آنتروپي اتفاق مي‌افته. انرژي دروني سيستم باعث ميشه كه جهاني يا حبابي در اين نقطه‌ي خاص و تكينه اتفاق بيفته. مثل فشار هوايي كه باعث انبساط بادكنك ميشه. اين انبساط تغييرات هندسي عالم و همين‌طور تغييرات فيزيكي و انرژي دروني اون رو باعث ميشه.
نكته‌اي رو متذكر بشم ريسمان هميشه ميگه چرا كه نه؟ يعني هر اتفاقي كه ممكنه مي‌افته يا ممكنه نيفته! ابزار ما اونقدر باز و گسترده‌است كه همه نوع اتفاق و رويداد رو مي‌تونيم باهاش توجيه كنيم، ولي همچنان ريسمانها و ابرريسمانها يك نظريه هستند.
فرق ريسمان و ابرريسمان در اينه كه تقارن‌هاي طبيعت در ريسمان رعاين ميشن و ابرريسمان در خودش ابرتقارن رو دارهو. يعني ماتريسي رو فرض كن كه تعداد عناصرش زياد ميشه تا بتونه اعضاي بيشتري رو در خودش جاي بده.
من فقط بگم گرفتاري اين كتابهاي ساده نويسي شده همينه. سؤالهاي زيادي پيش مياد كه توضيحش تخصصيه و آدم دوست داره تخصصي توضيح بده چون گاهي توضيح تخصصي و رياضياتي ساده‌تر از توضيح به زبان ساده است و قابل فهم‌تر.
اين نظريه‌ي رياضياتي در ريسمان، در فرمول‌بندي اصطلاحا غير اختلالي برقراره و نه اختلالي. اختلالي يعني اينكه كه مثلاً يك ميدان الكتريكي يا مغناطيسي كه به يك سيستم فيزيكي مثل يك ذره يا تعدادي از ذرات وارد ميشه.
ولي مسأله‌ي ابعاد اضافي كه تعميمي ميشه از حالت 1 يعني ريسمان، طوري نيست كه الزاماً بگيم دو صفحه يا brane كه با هم برخورد كنند بعد اتفاقي كه مي‌افته كنش‌هايي بين اين دو صفحه روي ميده. اين كنش‌ها مي‌تونن از نوع الكترومغناطيسي-هندسي(نسبيت عام)-و يا ميدان‌هاي قوي و ضعيف باشند. يعني نيروي هسته‌اي ضعيف و قوي و بالاتر از اينها الكتروضعيف، نظريه‌ي وحدت. چون بخشي از نظريه‌ي ريسمان در واقع هندسه است، مجبوريم بحث هندسه رو نگاهي بندازيم. بله ممكنه اين دو صفحه‌ي مفروض هم بارها به هم برخورد كنند. اينكه چرا الزاماً يكي رو ما ديديم نظريه‌ي ريسمان‌كارها بايد جواب بدن. و اينكه چرا انفجار بزرگ رو ناگهان به برخورد دو صفحه از نوع ابرفضايي اون تشبيه مي‌كنند، باز هم جوابگو هستند. چون نه ميشه ثابتش كرد و نه ردش كرد. اين در فيزيك زياد به درد ما نمي‌خوره!
من زياد با اين گفته‌ي ريسمان‌كارها موافق نيستم البته اين رو بگم ريسمان چون تكينگي‌ها يا ابهامات رياضياتي و نامفهوم رو برطرف مي‌كنه مورد توجه فيزيكي‌هاست. ولي تنها رويكرد به بررسي جهان نيست.
توجيه اينكه چرا و چگونه دو صفحه برخورد مي‌كنند، و انفجار بزرگ روي ميده چندان ملموس نيست! چون ميشه ادعاهايي هم كرد در رد اين قضيه! سؤالهاي زيادي مكطرح ميشه. ولي اينكه انقباضي روي ميده خير الزما اين طور نيست. يكي از اتفاق‌هايي كه ممكنه بيفته اينه كه ناگهان ماده در نقطه‌اي فشرده شده و انفجار ناشي از كاهش انرژي و افزايش آنتروپي اتفاق مي‌افته. انرژي دروني سيستم باعث ميشه كه جهاني يا حبابي در اين نقطه‌ي خاص و تكينه اتفاق بيفته. مثل فشار هوايي كه باعث انبساط بادكنك ميشه. اين انبساط تغييرات هندسي عالم و همين‌طور تغييرات فيزيكي و انرژي دروني اون رو باعث ميشه.
نكته‌اي رو متذكر بشم ريسمان هميشه ميگه چرا كه نه؟ يعني هر اتفاقي كه ممكنه مي‌افته يا ممكنه نيفته! ابزار ما اونقدر باز و گسترده‌است كه همه نوع اتفاق و رويداد رو مي‌تونيم باهاش توجيه كنيم، ولي همچنان ريسمانها و ابرريسمانها يك نظريه هستند.
فرق ريسمان و ابرريسمان در اينه كه تقارن‌هاي طبيعت در ريسمان رعاين ميشن و ابرريسمان در خودش ابرتقارن رو دارهو. يعني ماتريسي رو فرض كن كه تعداد عناصرش زياد ميشه تا بتونه اعضاي بيشتري رو در خودش جاي بده.
من فقط بگم گرفتاري اين كتابهاي ساده نويسي شده همينه. سؤالهاي زيادي پيش مياد كه توضيحش تخصصيه و آدم دوست داره تخصصي توضيح بده چون گاهي توضيح تخصصي و رياضياتي ساده‌تر از توضيح به زبان ساده است و قابل فهم‌تر.
Science is a way of trying not to fool yourself. The first principle is that you must not fool yourself, and you are the easiest person to fool. Richard Feynman