ادوین هابل ستاره شناس آمریکایی که سال ها درباره کهکشان ها مطالعه کرده آن ها را به چهار قسمت تقسیم می کند:
1)کهکشان بیضوی
2) کهکشان حلزونی|کهکشان مارپیچی یا حلزونی
3)کهکشان مارپیچی میله ای
4)کهکشان نامنظم
کهکشان مارپیچی یا حلزونی
[ATTACH=CONFIG]966[/ATTACH]
نمایی از یک کهکشان مارپیچی
[ATTACH=CONFIG]967[/ATTACH]
50% از کل کهکشان ها از نوع حلزونی هستند. آن ها در مرکز خود دارای هسته کوچک و کروی می باشند، شکل های متفاوتی دارند. ستارگان در این کهکشان ها در هسته مرکزی و در بازوان مارپیچی متمرکز شده اند. چون بازوان مارپیچی دارای انحنا هستند به نظر می رسد که این ستارگان در حال چرخش هستند. کهکشان راه شیری و کهکشان امراه المسلسله از این نوعند. هابل آن ها را با توجه به درجه باز بودن بازوان به سه ن.ع اصلی تقسیم کرده است: کهکشان مارپیچی، نسبتاً بزرگ و سنگین مباشند. تعداد زیادی از ستارگان کاملا از قرص مرکزی دور هستند و به صورت خوشه های کروی متمرکز شده اند. یک کهکشان مارپیچی شامل چند خوشه کروی است که در فضای اطراف قرص پراکنده شده اند.
کهکشان بیضوی
حدود 20% کل کهکشان ها از این نوعند و خاصیت اصلی آن ها جدا شکلشان می باشد. آن ها دارای ستارگان مسن و پیر هستند که کم نورند. و علت کم نور بودن آن ها این است که در این کهکشان ها ستارگان جوان بسیار کم است و به صورت قرص های مسطحی به نظرمی رسند.
[ATTACH=CONFIG]968[/ATTACH]
نمایی از یک کهکشان بیضوی
کهکشان مارپیچی میله ای
حدود 30% از کهکشان های جهان از این نوعند. آن ها دارای دو بازو مانند میله به سمت خارج می باشند و این میله سبب نامگذاری نام کهکشان شده است. هابل کهکشان های مارپیچی میله ای را به ه گروه تقسیم می کند:مارپیچی های میله ای از نظر جرم، تابندگی، هاله و توزیع گاز و غبار، شبیه مارپچی های معمولی هستند.
کهکشان نامنظم
حدود یک چهارم کهکشان ها، نامنظم هستند.آن ها شکل هندسی خاصی ندارند. غالبا کوچک و جرمی به اندازه یک هزارم جرم یک کهکشان بیضوی دارند. کهکشان های نامنظم معمولا از ستارگان جوان، روشن و تعداد بسیار کمی ستارگان پیر تشکیل شده است. این کهکشان ها تحت تاثیر نیروی گرانش کهکشان های مارپیچی اند. ابرهایماژلانی از این نوعند.
[ATTACH=CONFIG]969[/ATTACH]
1)کهکشان بیضوی
2) کهکشان حلزونی|کهکشان مارپیچی یا حلزونی
3)کهکشان مارپیچی میله ای
4)کهکشان نامنظم
کهکشان مارپیچی یا حلزونی
[ATTACH=CONFIG]966[/ATTACH]
نمایی از یک کهکشان مارپیچی
[ATTACH=CONFIG]967[/ATTACH]
50% از کل کهکشان ها از نوع حلزونی هستند. آن ها در مرکز خود دارای هسته کوچک و کروی می باشند، شکل های متفاوتی دارند. ستارگان در این کهکشان ها در هسته مرکزی و در بازوان مارپیچی متمرکز شده اند. چون بازوان مارپیچی دارای انحنا هستند به نظر می رسد که این ستارگان در حال چرخش هستند. کهکشان راه شیری و کهکشان امراه المسلسله از این نوعند. هابل آن ها را با توجه به درجه باز بودن بازوان به سه ن.ع اصلی تقسیم کرده است: کهکشان مارپیچی، نسبتاً بزرگ و سنگین مباشند. تعداد زیادی از ستارگان کاملا از قرص مرکزی دور هستند و به صورت خوشه های کروی متمرکز شده اند. یک کهکشان مارپیچی شامل چند خوشه کروی است که در فضای اطراف قرص پراکنده شده اند.
کهکشان بیضوی
حدود 20% کل کهکشان ها از این نوعند و خاصیت اصلی آن ها جدا شکلشان می باشد. آن ها دارای ستارگان مسن و پیر هستند که کم نورند. و علت کم نور بودن آن ها این است که در این کهکشان ها ستارگان جوان بسیار کم است و به صورت قرص های مسطحی به نظرمی رسند.
[ATTACH=CONFIG]968[/ATTACH]
نمایی از یک کهکشان بیضوی
کهکشان مارپیچی میله ای
حدود 30% از کهکشان های جهان از این نوعند. آن ها دارای دو بازو مانند میله به سمت خارج می باشند و این میله سبب نامگذاری نام کهکشان شده است. هابل کهکشان های مارپیچی میله ای را به ه گروه تقسیم می کند:مارپیچی های میله ای از نظر جرم، تابندگی، هاله و توزیع گاز و غبار، شبیه مارپچی های معمولی هستند.
کهکشان نامنظم
حدود یک چهارم کهکشان ها، نامنظم هستند.آن ها شکل هندسی خاصی ندارند. غالبا کوچک و جرمی به اندازه یک هزارم جرم یک کهکشان بیضوی دارند. کهکشان های نامنظم معمولا از ستارگان جوان، روشن و تعداد بسیار کمی ستارگان پیر تشکیل شده است. این کهکشان ها تحت تاثیر نیروی گرانش کهکشان های مارپیچی اند. ابرهایماژلانی از این نوعند.
[ATTACH=CONFIG]969[/ATTACH]