01-24-2012, 01:13 PM
ناسا نوشته: خیلی ممنون بابت جواب
من یک سوال دیگه هم دارم
میگن ستاره ها (خیلی دور نه همین ستاره های کهکشان خودمون) میلیون ها سال نوری از ما فاصله دارن.میلیون ها سال نوری... ااااااااااا. این یعنی خیلی خیلی زیاااااد.
حالا سوال اینجاست دانشمندا چجوری تخمین میزنن که مثلا کهکشان ما از سر تا انتهاش حدود 100 میلیون سال نوریه؟؟؟؟؟؟ این تلسکوپی که اونا باهاش کهکشان رو از کنار میبینن (تجسم میکنن و براش نقشه و عکس میکشن - عکس کهکشان ما رو کشیدن) باید عدسیش حداقل کمش اندازه سیاره مشتری باشه حداقل!
ما وقتی از زمین میایم بیرون وقتی از منظومه شمسی خارج میشیم زمین خیلی کوچولو دیده میشه حالا وقتی میلیاردها کیلومتر از منظومه شمسی دور میشیم زمین اصلا دیده نمیشه.حالا ما همینجا می ایستیم (مثلا یک میلیارد کیلومتر دورتر از منظومه شمسی) حالا ما اونقدر از زمین دور شدیم که اصلا زمین قابل رویت نیست . اون تلسکوپی که روی زمین داره فضا رو نگاه میکنه اندازه گرد و غبار هم نمی شه. این تلسکوپی که اندازه گرد و غبار هم نیست چطوری میتونه کهکشانی که مثلا یک میلیاااااارد سال نوری از زمین فاصله داره رو رصد کنه؟؟؟؟؟؟؟؟؟ من حتی دیدم تو مستندها ستاره های کهکشان های دیگه رو نشون میدن. اندازشونو میگن. جنسشون و سوختشون و مواد تشکیل دهندشونو میگن...
آخه چجوری؟؟؟؟ مگه میشه؟
البته دوست عزیز میدونم این مطالب رو از جایی خوندی ولی من بعد از دیدن چند منبع مختلف دستگیرم شد که طول کهکشان100 هزار سال نوریه و از اونجا میدونم از جایی خوندی که ده ها تضاد عددی بزرگ تو کتب مختلف دیدم
ممنون از سوال خوبت