11-28-2005, 02:39 PM
گزارش «بازتاب» از دروغ قرن
دانشمندان و متخصصان عالم اخترشناسی و اکتشافات فضایی، پیش از این، حقایق مربوط به
سفر تخیلی آمریکایی‌ها به کره ماه را بررسی کردند،
اما شبکه تلویزیونی فاکس نیوز در تاریخ 15 فوریه 2001 برنامه‌ای با عنوان «تئوری دسیسه» پخش کرد که نظر بسیاری از منتقدان سفر تخیلی انسان به کره ماه را به چالش کشانید و کم‌کم اسرار دیگری از این پروازهای تخیلی برای جهانیان آشکار شد. این مباحث که در چند سال اخیر با مذاکرات و مباحثاتی با کارشناسان ناسا پیگیری شده، هر روز واقعیات بیشتری را آشکار می‌سازد و با وجود ادله فراوان عقلی و منطقی، راز این دروغ 32 ساله را برملا می‌کند
از سال 1958 که آغاز عملیات فضایی بوده، تا سال 1969 ـ که آمریکایی‌ها ادعا کردند با فرستادن سفینه آپولو 11 به کره ماه، پیشتاز سفر انسان به کره ماه بوده‌اند، 11 سال می‌گذرد. آنان می‌گویند که در این 11 سال به چنان تکنولوژی دست یافته‌اند که ظرف می‌توانند فقط مدت 3 سال، 7 سفینه به نام‌های آپولو 11 تا 17 به کره ماه بفرستند. با این حال چرا فضانوردان آمریکایی که در آن زمان در مدت 4 روز به کره ماه رفت و آمد داشتند و از سال 1972 تاکنون پس از گذشت 32 سال، آنان نتوانسته‌اند به کره ماه هیچ‌گونه مسافرتی داشته باشند.
در این سلسله مقالات علمی، ضمن بررسی دیدگاه‌های علمی در این زمینه، نحوه نگرش سازمان «ناسا» به این موضوع و همچنین چگونگی عملکرد و حقه‌های سینمایی به کار رفته در این دروغ بزرگ قرن را تشریح کرده‌ایم. در مقاله اول این بخش، شمه‌ای از برخی موارد نقض قوانین تثبیت شده علمی با نمایش تعدادی عکس مشخص می‌شود و در بخش‌های دیگر قوانین علمی در این زمینه مورد تجزیه و تحلیل قرار خواهد گرفت.
جعل‌کنندگان سفر به ماه؟
Neil Armstong،
در 20 جولای 1969 نام خود را به عنوان نخستین بشری که پای در کره ماه گذاشت، در تاریخ ثبت کرد، با این حال برخی معتقدند همه آنها ساختگی بوده است. آیا آنها با راضی کردن ما به اینکه آرمسترانگ به ماه رفته، کار فوق‌العاده‌ای انجام داده‌اند؟ آیا «ناسا» در خلق تصاویر زیبا از فضانوردان بر روی ماه، از خود ابتکار عمل به خرج داده است؟
با وجود آنکه رفتن به ماه، کاری بسیار فوق‌العاده و سرگرم‌کننده و جالب بود، بعد از هفتمین سفر به ماه متوقف شد. «ناسا» می‌گوید، این سفرها به خاطر کمی بودجه تعطیل شدند و اضافه می‌کند، آنها می‌خواستند تمرکز خود را بر ایجاد یک پایگاه فضایی و همچنین وسیله‌ای که بتواند آنها را به آن پایگاه (یا شاتل فضایی) معطوف سازند، ولی آیا هزینه شاتل کمتر از هزینه رفتن به ماه بود؟
تکنولوژی
آیا شما هیچ‌گاه به میزان پیشرفت تکنولوژی‌ای که جهان در اواخر دهه 60 و اوایل دهه 70 داشته، فکر کرده‌اید؟ آیا این میزان تکنولوژی قادر بود سه نفر را از جو زمین خارج کرده و دو نفر آنان را به ماه ببرد؟ شاید! اما این کار چگونه ممکن بوده است؟ جالب است که بدانیم حافظه کامپیوترهایی که در عملیات‌های آپولو از آن استفاده می‌شده، تنها به اندازه حافظه یک ماشین لباسشویی پیشرفته امروزی بوده و این کامپیوترها همچنین فضای بیشتری از آنچه فضاپیما و سفینه‌ها داشته‌اند، اشغال می‌کرد. با دانستن این مطالب و این حقیقت که تکنولوژی در دهه 60، بسیار ضعیف بوده، پس چگونه «ناسا» توانسته است ده‌هاهزار عکس با آن کیفیت بالا را خلق و ضبط کند؟ حال آنکه حتی کامپیوترهای مخصوص این کارها اصلا وجود نداشته است؟
عکس‌ها
اگر عکس‌های فضانوردان در جایی غیر از زمین گرفته شده بود، فضانوردان چه احتیاجی داشتند که در جلوی صفحات آبی بایستند؟ شاید برای یک عکس ساختگی از ماه، ژست گرفته بودند و قرار بوده عکس آنها در آن تصویر جعلی قرار داده شود! دانستن این مطالب در مورد این عکس‌ها، موضوعاتی جدال‌برانگیز است. مثلا اینکه چرا ما در هیچ کدام از عکس‌های «ناسا» از ماه، ستاره‌ای نمی‌بینیم. آیا آنها به هنگام ساختن زمینه‌های جعلی برای عکس‌ها، فراموش کرده‌اند که ستاره‌ها را اضافه کنند؟ «ناسا» مدعی است، خورشید تمام انوار ستارگان در فضای ماه را بلوکه می‌کند. این مسأله باورکردنی نیست. تنها دلیلی که باعث می‌شود آسمان ماه سیاه و آسمان زمین آبی باشد، نبود جو و اتمسفر در ماه و در مقابل، وجود اتمسفر در زمین است. ما هیچ‌گاه در شب در کره ماه نبوده‌ایم. منظور من این است که ما به هزاران دلیل نمی‌توانیم در قسمت تاریک ماه ـ که همان قسمت دورتر و پشت ماه نسبت به زمین است ـ فرود آییم. یکی از دلایل آن، سردی بیش از حد آن قسمت و همچنین نبود امکان برقراری ارتباط‌های رادیویی است. پس بنابراین زمانی که بشری بر روی کره ماه است، در اصل در قسمت نزدیک‌تر آن است، طوری که می‌توانیم بگوییم آن لحظه، از لحظات روز در ماه است.
علت اینکه ما نمی‌توانیم ستاره‌ها را در روز ببینیم، وجود اتمسفر نیست. اگر این طور باشد، پس چرا ما آنها را در شب می‌بینیم؟ علت آن است که خورشید بسیار روشن‌تر از هر نور دیگری است و به این دلیل، نمی‌توانیم آنها را ببینیم. اگر شما این مسأله را باور ندارید یک چراغ قوه را در روز روشن کنید، و یک جنگ نوری با خورشید به راه بیندازید. مطمئنا فرد پیروز، شما نیستید و .... شما نمی‌توانید نور چراغ قوه را در روز هنگامی که آن را در مقابل خورشید گرفته‌اید، ببینید.
به عکس‌های زیر نگاه کنید. مطمئنا آنها را قبلا دیده‌اید. اینها تنها عکس‌های عادی هستند که در طول 7 سفر به ماه گرفته شده‌اند.
می‌بایست آسمان ماه پر از ستاره باشد اما هیچ‌کدام از این ستاره‌های درخشان آسمان در عکس‌های سفینه‌های آپولو پیدا نیست. «ناسا» اعتقاد دارد، به دلیل اینکه عکس‌ها از سطح ماه گرفته شده و دوربین‌ها بر روی آن تنظیم شده است، بنابراین نمی‌توان ستاره‌ها را نشان داد به همین دلیل، تصاویری که از کره زمین از مدار آن گرفته می‌شود بدون ستاره هستند. ستاره‌ها آنجا هستند ولی ظاهر نمی‌شوند و بین دیدن ستاره‌ها تا عکسبرداری از آنها تفاوت‌هایی وجود دارد. فضانوردان اگر بخواهند، می‌توانند، ستاره‌ها را در عکسبرداری به نمایش بگذارند نمی‌خواستند که از ستاره‌ها عکس بگیرند و فقط می‌خواستند از فعالیت‌های انسان در کره ماه عکسبرداری نمایند. این ادعای «ناسا» بسیار عجیب و فریبکارانه است، زیرا عکس‌هایی که تمامی آنها برای ثانیه بوده و توسط سازمان «ناسا» در این 32 سال تهیه شده و
Ehdeavour
و شاتل‌های دیگر از مناطق زمین تهیه کرده‌اند، به راحتی و به وضوح روشنی کلیه ستارگان نورانی را هم به نمایش می‌گذارد و هر گاه از فضا عکسبرداری شده ستارگان در آن مشخصند به عکس‌های ضمیمه در این زمینه دقت نمایید.
هنگامی که
lunar modak
سفینه‌ای که برای نخستین بار به کره ماه رفت و ما از این پس آن را با
«LM»
نشان می‌دهیم ـ روی ماه فرود می‌آید، موتورهای قوی آن، فشاری معادل 3000 پوند بر سطح ماه وارد می‌کند. این امر باعث ایجاد سوراخی بزرگ بر روی سطح ماه خواهد شد که محل آن دقیقا زیر محل فرود
«LM»
می‌باشد (در تصویر مقابل با حرف
«E»
نشان داده شده است. اگر شما همچنین به قسمتی که با حرف
«F»
نشان داده شده، دقت کنید، جای پایی مشکوک را خواهید دید. حال، چگونه ممکن است زیر یک سفینه ساکن ـ که در طول حضورش در ماه تکان نخورده، جای پایی به وجود آید؟ برای این کار آنها می‌بایست، پیش از گرفتن عکس،
«LM»
را از جایی که پیشتر در آن بوده، به مکان فعلی آن که در تصویر مشخص است، جابجا کرده باشند.
عکس:«A»
آیا تصاویر نیل آرمسترانگ را به هنگام پایین آمدن از نردبان در حالی که با همه مردم جهان صحبت می‌کرد، به خاطر دارید؟ و آیا به خاطر می‌آورید که دوربین دقیقا باید در کجا قرار می‌داشت تا ما بتوانیم آرمسترانگ را از روبرو ببینیم؟
![[عکس: 9542.jpg]](http://www.baztab.com/tmp/upload/9542.jpg)
پس چرا ما این دوربین را در هیچ تصویری از جمله تصویر مقابل نمی‌بینیم؟ این تصویر، عکسی است که توسط نیل آرمسترانگ دقیقا پس از خروج وی از
«LM»
گرفته شده و نشان‌دهنده خروج باز آلدرین از
«LM»
و آغاز حرکت وی به سمت پایین، یعنی پایین آمدن از نردبان و قرار گرفتن بر روی ماه است. دوربینی که یک یا دو دقیقه پیش از فرود نیل فیلمبرداری کرده، کجاست و چرا در این عکس دیده نمی‌شود؟
عکس «B»:
این عکس نشان‌دهنده نمایی از
است.
اگر به قسمتی که با حرف
«H»
نشان داده شده، دقت کنید، می‌بینید که ستاره‌ای در آسمان ماه وجود ندارد. اگر به قسمتی که با حرف
«G»
شان داده شده است، بنگرید، متوجه می‌شوید که شما می‌توانید پرچم آمریکا را به وضوح و با روشنایی کامل در سمت تاریک
«LM»
ببنید. بنابراین، این نمی‌تواند تصویری از ماه باشد، زیرا اگر چیزی در روی ماه در سایه قرار گیرد، به هیچ وجه دیده نمی‌شود.
اگر ما می‌توانیم اشیا را بر زمین در سایه ببینیم، به علت وجود مولکول‌های هواست که می‌تواند نور را با خود حمل و مسیر آن را تغییر و آن را در اطراف شیء حرکت دهد. در واقع نور، بازتاب مولکول‌های هواست که می‌توانند قسمت تاریک اجسام را روشن کنند و همچنین جو، اشعه‌های خورشید را منحرف می‌کند و باعث می‌شود که آسمان، آبی به نظر برسد. اما در ماه هیچ جوی وجود ندارد تا نور را پخش یا منحرف کند، بنابراین آسمان آن کاملا سیاه است و اشیا در سایه دیده نمی‌شوند.
![[عکس: 9559.jpg]](http://www.baztab.com/tmp/upload/9559.jpg)
از سوی دیگر نور خورشید در روی ماه، خیره‌کننده و کورکننده است. به همین دلیل فضانوردان، صفحاتی با رنگ طلایی اندود شده را بر روی کلاهک‌های خود می‌پوشند تا بتوانند 95 درصد از نور خورشید را تقلیل دهند.
قسمت‌های تاریک اجسام در عکس‌های «ناسا» باید کاملا سیاه باشد، در حالی که قسمت‌های روشن آن باید بسیار روشن باشد، اما تمامی عکس‌های فعلی «ناسا» از ماه، روشنایی ملایمی دارد و به نظر می‌رسد که در جو زمین گرفته شده‌اند.
عکس «C»:
اگر به قسمتی که با حرف
«L»
مشخص شده است، به دقت نگاه کنید، خواهید دید که یکی از علامت‌های «+» که در تمام عکس‌های «ناسا» دیده می‌شود ـ که در اصل قسمتی از دوربین است که بین فیلم و دیافراگم قرار دارد ـ در پشت پش ولگرد ماهی ـ وسیله‌ای که در تصویر مشاهده می‌شود ـ قرار دارد و علامت «+» دیگر در جلوی آن است. چطور ممکن است که قسمتی از تصویر در جلوی علامت «+» و بقیه آن در پشت دیگر علامت «+» باشد، حالی آنکه این علامت‌ها مربوط به خود دوربین است.
![[عکس: 9560.jpg]](http://www.baztab.com/tmp/upload/9560.jpg)
عکس «D»
: این عکس نیز بزرگ شده قسمت تصویر قبلی است که با
«P»
نشان داده شده و برای دقت بیشتر آورده شده است.
![[عکس: 9561.jpg]](http://www.baztab.com/tmp/upload/9561.jpg)
عکس «E»:
در این تصویر نیز مشکلی در مورد علامت «+» وجود دارد. این عکس، نشان‌دهنده آلدرین است که نخستین گام خود را بر روی ماه گذاشته است. شما با توجه به سطح افق، می‌توانید بگویید که این عکس همتراز با افق ـ یعنی به صورت افقی ـ گرفته شده است. پس چرا علامت‌های «+» با چنین زاویه مسخره و مضحکی قرار گرفته‌اند. حدس من این است که آنها پس از گرفتن عکس، صفحه پلاستیکی شفافی را که شامل این علامت‌ها بوده، بر روی عکس قرار می‌داده‌اند، اما در این عکس خاص، نتوانسته‌اند این صفحه را درست با عکس تطبیق دهند و آنها را هم‌ردیف و همتراز نکرده‌اند. شما باز هم می‌توانید تصدیق کنید که دوربینی که پیش از آن، از فرود آرمسترانگ بر روی ماه فیلم گرفته، در این تصویر نیز دیده نمی‌شود.
![[عکس: 9567.jpg]](http://www.baztab.com/tmp/upload/9567.jpg)
عکس «F»:
این عکس مشهور «ناسا»، آرمسترانگ و آلدرین را حین عملیات آپولو 11 در حالی که روی ماه هستند نشان می‌دهد. آنها در حال نصب پرچم آمریکا در محل فرود
«LM»
هستند. اگر به قسمتی که با حرف
«A»
نشان داده شده نگاه کنید، متوجه می‌شوید که سایه آلدرین تقریبا دو برابر سایه آرمسترانگ است. این چگونه امکان دارد در حالی که تنها منبع نوری در روی کره ماه، خورشید است؟ من به شما می‌گویم، چگونه. اگر به قسمت چپ تصویر نگاه کنید، خواهید دید که روشن‌تر از قسمت راست تصویر است. شما می‌توانید به راحتی با چشم غیرمسلح، ببینید که در روبروی آلدرین و در پشت آرمسترانگ، تپه کوچک و یا سطح شیبداری ـ با شیب کم ـ وجود دارد و البته آنقدر کم هست که باعث شود، سایه آرمسترانگ کوچک‌تر از سایه آلدرین شود. ولی به نظر می‌رسد که این تپه بسیار بزرگ باشد، زیرا سایه آرمسترانگ مانند حالتی است که او روبروی یک دیوار قرار گرفته باشد. بنابراین به نظر می‌رسد این تپه یا برآمدگی، ارتفاع زیادی دارد.
![[عکس: 9568.jpg]](http://www.baztab.com/tmp/upload/9568.jpg)
عکس «G»:
این تصویر که به «بشر در ماه» شهرت دارد، از عکس‌های مشهوری است که از ماه گرفته شده
است. این تصویر عجیب است و جای تأمل دارد. منطقه
«B»
نشان‌دهنده سایه‌ای است که روی لباس فضایی فضانورد افتاده است. اگر خورشید تنها منبع روشنایی باشد و اگر ماه بدون جو باشد، بنابراین سایه باید بسیار بسیار تاریک‌تر باشد.
در زمینه تصویر که با
«C»
نشان داده شده، شما می‌توانید به راحتی ببینید که هرچه به قسمت‌های دورتر نگاه می‌کنیم، تصویر محوتر و تاریک‌تر می‌شود، تا جایی که کاملا سیاه می‌شود. این اتفاق در زمین می‌افتد و آن هم به علت جغرافیای جوی است، در حالی که ماه جو ندارد و این به آن معنی است که افق ماه نباید محو باشد. بلکه برعکس باید بسیار متفاوت و کاملا روشن و واضح باشد.
![[عکس: 9569.jpg]](http://www.baztab.com/tmp/upload/9569.jpg)
ادامه دارد........
>>>>>>>>>>>>>>>>IRAN_NASA@YAHOO.COM
منابع
بازتاب نیوز
redzero.demon.co.uk
دانشمندان و متخصصان عالم اخترشناسی و اکتشافات فضایی، پیش از این، حقایق مربوط به
سفر تخیلی آمریکایی‌ها به کره ماه را بررسی کردند،
اما شبکه تلویزیونی فاکس نیوز در تاریخ 15 فوریه 2001 برنامه‌ای با عنوان «تئوری دسیسه» پخش کرد که نظر بسیاری از منتقدان سفر تخیلی انسان به کره ماه را به چالش کشانید و کم‌کم اسرار دیگری از این پروازهای تخیلی برای جهانیان آشکار شد. این مباحث که در چند سال اخیر با مذاکرات و مباحثاتی با کارشناسان ناسا پیگیری شده، هر روز واقعیات بیشتری را آشکار می‌سازد و با وجود ادله فراوان عقلی و منطقی، راز این دروغ 32 ساله را برملا می‌کند
از سال 1958 که آغاز عملیات فضایی بوده، تا سال 1969 ـ که آمریکایی‌ها ادعا کردند با فرستادن سفینه آپولو 11 به کره ماه، پیشتاز سفر انسان به کره ماه بوده‌اند، 11 سال می‌گذرد. آنان می‌گویند که در این 11 سال به چنان تکنولوژی دست یافته‌اند که ظرف می‌توانند فقط مدت 3 سال، 7 سفینه به نام‌های آپولو 11 تا 17 به کره ماه بفرستند. با این حال چرا فضانوردان آمریکایی که در آن زمان در مدت 4 روز به کره ماه رفت و آمد داشتند و از سال 1972 تاکنون پس از گذشت 32 سال، آنان نتوانسته‌اند به کره ماه هیچ‌گونه مسافرتی داشته باشند.
در این سلسله مقالات علمی، ضمن بررسی دیدگاه‌های علمی در این زمینه، نحوه نگرش سازمان «ناسا» به این موضوع و همچنین چگونگی عملکرد و حقه‌های سینمایی به کار رفته در این دروغ بزرگ قرن را تشریح کرده‌ایم. در مقاله اول این بخش، شمه‌ای از برخی موارد نقض قوانین تثبیت شده علمی با نمایش تعدادی عکس مشخص می‌شود و در بخش‌های دیگر قوانین علمی در این زمینه مورد تجزیه و تحلیل قرار خواهد گرفت.
جعل‌کنندگان سفر به ماه؟
Neil Armstong،
در 20 جولای 1969 نام خود را به عنوان نخستین بشری که پای در کره ماه گذاشت، در تاریخ ثبت کرد، با این حال برخی معتقدند همه آنها ساختگی بوده است. آیا آنها با راضی کردن ما به اینکه آرمسترانگ به ماه رفته، کار فوق‌العاده‌ای انجام داده‌اند؟ آیا «ناسا» در خلق تصاویر زیبا از فضانوردان بر روی ماه، از خود ابتکار عمل به خرج داده است؟
با وجود آنکه رفتن به ماه، کاری بسیار فوق‌العاده و سرگرم‌کننده و جالب بود، بعد از هفتمین سفر به ماه متوقف شد. «ناسا» می‌گوید، این سفرها به خاطر کمی بودجه تعطیل شدند و اضافه می‌کند، آنها می‌خواستند تمرکز خود را بر ایجاد یک پایگاه فضایی و همچنین وسیله‌ای که بتواند آنها را به آن پایگاه (یا شاتل فضایی) معطوف سازند، ولی آیا هزینه شاتل کمتر از هزینه رفتن به ماه بود؟
تکنولوژی
آیا شما هیچ‌گاه به میزان پیشرفت تکنولوژی‌ای که جهان در اواخر دهه 60 و اوایل دهه 70 داشته، فکر کرده‌اید؟ آیا این میزان تکنولوژی قادر بود سه نفر را از جو زمین خارج کرده و دو نفر آنان را به ماه ببرد؟ شاید! اما این کار چگونه ممکن بوده است؟ جالب است که بدانیم حافظه کامپیوترهایی که در عملیات‌های آپولو از آن استفاده می‌شده، تنها به اندازه حافظه یک ماشین لباسشویی پیشرفته امروزی بوده و این کامپیوترها همچنین فضای بیشتری از آنچه فضاپیما و سفینه‌ها داشته‌اند، اشغال می‌کرد. با دانستن این مطالب و این حقیقت که تکنولوژی در دهه 60، بسیار ضعیف بوده، پس چگونه «ناسا» توانسته است ده‌هاهزار عکس با آن کیفیت بالا را خلق و ضبط کند؟ حال آنکه حتی کامپیوترهای مخصوص این کارها اصلا وجود نداشته است؟
عکس‌ها
اگر عکس‌های فضانوردان در جایی غیر از زمین گرفته شده بود، فضانوردان چه احتیاجی داشتند که در جلوی صفحات آبی بایستند؟ شاید برای یک عکس ساختگی از ماه، ژست گرفته بودند و قرار بوده عکس آنها در آن تصویر جعلی قرار داده شود! دانستن این مطالب در مورد این عکس‌ها، موضوعاتی جدال‌برانگیز است. مثلا اینکه چرا ما در هیچ کدام از عکس‌های «ناسا» از ماه، ستاره‌ای نمی‌بینیم. آیا آنها به هنگام ساختن زمینه‌های جعلی برای عکس‌ها، فراموش کرده‌اند که ستاره‌ها را اضافه کنند؟ «ناسا» مدعی است، خورشید تمام انوار ستارگان در فضای ماه را بلوکه می‌کند. این مسأله باورکردنی نیست. تنها دلیلی که باعث می‌شود آسمان ماه سیاه و آسمان زمین آبی باشد، نبود جو و اتمسفر در ماه و در مقابل، وجود اتمسفر در زمین است. ما هیچ‌گاه در شب در کره ماه نبوده‌ایم. منظور من این است که ما به هزاران دلیل نمی‌توانیم در قسمت تاریک ماه ـ که همان قسمت دورتر و پشت ماه نسبت به زمین است ـ فرود آییم. یکی از دلایل آن، سردی بیش از حد آن قسمت و همچنین نبود امکان برقراری ارتباط‌های رادیویی است. پس بنابراین زمانی که بشری بر روی کره ماه است، در اصل در قسمت نزدیک‌تر آن است، طوری که می‌توانیم بگوییم آن لحظه، از لحظات روز در ماه است.
علت اینکه ما نمی‌توانیم ستاره‌ها را در روز ببینیم، وجود اتمسفر نیست. اگر این طور باشد، پس چرا ما آنها را در شب می‌بینیم؟ علت آن است که خورشید بسیار روشن‌تر از هر نور دیگری است و به این دلیل، نمی‌توانیم آنها را ببینیم. اگر شما این مسأله را باور ندارید یک چراغ قوه را در روز روشن کنید، و یک جنگ نوری با خورشید به راه بیندازید. مطمئنا فرد پیروز، شما نیستید و .... شما نمی‌توانید نور چراغ قوه را در روز هنگامی که آن را در مقابل خورشید گرفته‌اید، ببینید.
به عکس‌های زیر نگاه کنید. مطمئنا آنها را قبلا دیده‌اید. اینها تنها عکس‌های عادی هستند که در طول 7 سفر به ماه گرفته شده‌اند.
می‌بایست آسمان ماه پر از ستاره باشد اما هیچ‌کدام از این ستاره‌های درخشان آسمان در عکس‌های سفینه‌های آپولو پیدا نیست. «ناسا» اعتقاد دارد، به دلیل اینکه عکس‌ها از سطح ماه گرفته شده و دوربین‌ها بر روی آن تنظیم شده است، بنابراین نمی‌توان ستاره‌ها را نشان داد به همین دلیل، تصاویری که از کره زمین از مدار آن گرفته می‌شود بدون ستاره هستند. ستاره‌ها آنجا هستند ولی ظاهر نمی‌شوند و بین دیدن ستاره‌ها تا عکسبرداری از آنها تفاوت‌هایی وجود دارد. فضانوردان اگر بخواهند، می‌توانند، ستاره‌ها را در عکسبرداری به نمایش بگذارند نمی‌خواستند که از ستاره‌ها عکس بگیرند و فقط می‌خواستند از فعالیت‌های انسان در کره ماه عکسبرداری نمایند. این ادعای «ناسا» بسیار عجیب و فریبکارانه است، زیرا عکس‌هایی که تمامی آنها برای ثانیه بوده و توسط سازمان «ناسا» در این 32 سال تهیه شده و
Ehdeavour
و شاتل‌های دیگر از مناطق زمین تهیه کرده‌اند، به راحتی و به وضوح روشنی کلیه ستارگان نورانی را هم به نمایش می‌گذارد و هر گاه از فضا عکسبرداری شده ستارگان در آن مشخصند به عکس‌های ضمیمه در این زمینه دقت نمایید.
هنگامی که
lunar modak
سفینه‌ای که برای نخستین بار به کره ماه رفت و ما از این پس آن را با
«LM»
نشان می‌دهیم ـ روی ماه فرود می‌آید، موتورهای قوی آن، فشاری معادل 3000 پوند بر سطح ماه وارد می‌کند. این امر باعث ایجاد سوراخی بزرگ بر روی سطح ماه خواهد شد که محل آن دقیقا زیر محل فرود
«LM»
می‌باشد (در تصویر مقابل با حرف
«E»
نشان داده شده است. اگر شما همچنین به قسمتی که با حرف
«F»
نشان داده شده، دقت کنید، جای پایی مشکوک را خواهید دید. حال، چگونه ممکن است زیر یک سفینه ساکن ـ که در طول حضورش در ماه تکان نخورده، جای پایی به وجود آید؟ برای این کار آنها می‌بایست، پیش از گرفتن عکس،
«LM»
را از جایی که پیشتر در آن بوده، به مکان فعلی آن که در تصویر مشخص است، جابجا کرده باشند.
عکس:«A»
آیا تصاویر نیل آرمسترانگ را به هنگام پایین آمدن از نردبان در حالی که با همه مردم جهان صحبت می‌کرد، به خاطر دارید؟ و آیا به خاطر می‌آورید که دوربین دقیقا باید در کجا قرار می‌داشت تا ما بتوانیم آرمسترانگ را از روبرو ببینیم؟
پس چرا ما این دوربین را در هیچ تصویری از جمله تصویر مقابل نمی‌بینیم؟ این تصویر، عکسی است که توسط نیل آرمسترانگ دقیقا پس از خروج وی از
«LM»
گرفته شده و نشان‌دهنده خروج باز آلدرین از
«LM»
و آغاز حرکت وی به سمت پایین، یعنی پایین آمدن از نردبان و قرار گرفتن بر روی ماه است. دوربینی که یک یا دو دقیقه پیش از فرود نیل فیلمبرداری کرده، کجاست و چرا در این عکس دیده نمی‌شود؟
عکس «B»:
این عکس نشان‌دهنده نمایی از
است.
اگر به قسمتی که با حرف
«H»
نشان داده شده، دقت کنید، می‌بینید که ستاره‌ای در آسمان ماه وجود ندارد. اگر به قسمتی که با حرف
«G»
شان داده شده است، بنگرید، متوجه می‌شوید که شما می‌توانید پرچم آمریکا را به وضوح و با روشنایی کامل در سمت تاریک
«LM»
ببنید. بنابراین، این نمی‌تواند تصویری از ماه باشد، زیرا اگر چیزی در روی ماه در سایه قرار گیرد، به هیچ وجه دیده نمی‌شود.
اگر ما می‌توانیم اشیا را بر زمین در سایه ببینیم، به علت وجود مولکول‌های هواست که می‌تواند نور را با خود حمل و مسیر آن را تغییر و آن را در اطراف شیء حرکت دهد. در واقع نور، بازتاب مولکول‌های هواست که می‌توانند قسمت تاریک اجسام را روشن کنند و همچنین جو، اشعه‌های خورشید را منحرف می‌کند و باعث می‌شود که آسمان، آبی به نظر برسد. اما در ماه هیچ جوی وجود ندارد تا نور را پخش یا منحرف کند، بنابراین آسمان آن کاملا سیاه است و اشیا در سایه دیده نمی‌شوند.
از سوی دیگر نور خورشید در روی ماه، خیره‌کننده و کورکننده است. به همین دلیل فضانوردان، صفحاتی با رنگ طلایی اندود شده را بر روی کلاهک‌های خود می‌پوشند تا بتوانند 95 درصد از نور خورشید را تقلیل دهند.
قسمت‌های تاریک اجسام در عکس‌های «ناسا» باید کاملا سیاه باشد، در حالی که قسمت‌های روشن آن باید بسیار روشن باشد، اما تمامی عکس‌های فعلی «ناسا» از ماه، روشنایی ملایمی دارد و به نظر می‌رسد که در جو زمین گرفته شده‌اند.
عکس «C»:
اگر به قسمتی که با حرف
«L»
مشخص شده است، به دقت نگاه کنید، خواهید دید که یکی از علامت‌های «+» که در تمام عکس‌های «ناسا» دیده می‌شود ـ که در اصل قسمتی از دوربین است که بین فیلم و دیافراگم قرار دارد ـ در پشت پش ولگرد ماهی ـ وسیله‌ای که در تصویر مشاهده می‌شود ـ قرار دارد و علامت «+» دیگر در جلوی آن است. چطور ممکن است که قسمتی از تصویر در جلوی علامت «+» و بقیه آن در پشت دیگر علامت «+» باشد، حالی آنکه این علامت‌ها مربوط به خود دوربین است.
عکس «D»
: این عکس نیز بزرگ شده قسمت تصویر قبلی است که با
«P»
نشان داده شده و برای دقت بیشتر آورده شده است.
عکس «E»:
در این تصویر نیز مشکلی در مورد علامت «+» وجود دارد. این عکس، نشان‌دهنده آلدرین است که نخستین گام خود را بر روی ماه گذاشته است. شما با توجه به سطح افق، می‌توانید بگویید که این عکس همتراز با افق ـ یعنی به صورت افقی ـ گرفته شده است. پس چرا علامت‌های «+» با چنین زاویه مسخره و مضحکی قرار گرفته‌اند. حدس من این است که آنها پس از گرفتن عکس، صفحه پلاستیکی شفافی را که شامل این علامت‌ها بوده، بر روی عکس قرار می‌داده‌اند، اما در این عکس خاص، نتوانسته‌اند این صفحه را درست با عکس تطبیق دهند و آنها را هم‌ردیف و همتراز نکرده‌اند. شما باز هم می‌توانید تصدیق کنید که دوربینی که پیش از آن، از فرود آرمسترانگ بر روی ماه فیلم گرفته، در این تصویر نیز دیده نمی‌شود.
عکس «F»:
این عکس مشهور «ناسا»، آرمسترانگ و آلدرین را حین عملیات آپولو 11 در حالی که روی ماه هستند نشان می‌دهد. آنها در حال نصب پرچم آمریکا در محل فرود
«LM»
هستند. اگر به قسمتی که با حرف
«A»
نشان داده شده نگاه کنید، متوجه می‌شوید که سایه آلدرین تقریبا دو برابر سایه آرمسترانگ است. این چگونه امکان دارد در حالی که تنها منبع نوری در روی کره ماه، خورشید است؟ من به شما می‌گویم، چگونه. اگر به قسمت چپ تصویر نگاه کنید، خواهید دید که روشن‌تر از قسمت راست تصویر است. شما می‌توانید به راحتی با چشم غیرمسلح، ببینید که در روبروی آلدرین و در پشت آرمسترانگ، تپه کوچک و یا سطح شیبداری ـ با شیب کم ـ وجود دارد و البته آنقدر کم هست که باعث شود، سایه آرمسترانگ کوچک‌تر از سایه آلدرین شود. ولی به نظر می‌رسد که این تپه بسیار بزرگ باشد، زیرا سایه آرمسترانگ مانند حالتی است که او روبروی یک دیوار قرار گرفته باشد. بنابراین به نظر می‌رسد این تپه یا برآمدگی، ارتفاع زیادی دارد.
عکس «G»:
این تصویر که به «بشر در ماه» شهرت دارد، از عکس‌های مشهوری است که از ماه گرفته شده
است. این تصویر عجیب است و جای تأمل دارد. منطقه
«B»
نشان‌دهنده سایه‌ای است که روی لباس فضایی فضانورد افتاده است. اگر خورشید تنها منبع روشنایی باشد و اگر ماه بدون جو باشد، بنابراین سایه باید بسیار بسیار تاریک‌تر باشد.
در زمینه تصویر که با
«C»
نشان داده شده، شما می‌توانید به راحتی ببینید که هرچه به قسمت‌های دورتر نگاه می‌کنیم، تصویر محوتر و تاریک‌تر می‌شود، تا جایی که کاملا سیاه می‌شود. این اتفاق در زمین می‌افتد و آن هم به علت جغرافیای جوی است، در حالی که ماه جو ندارد و این به آن معنی است که افق ماه نباید محو باشد. بلکه برعکس باید بسیار متفاوت و کاملا روشن و واضح باشد.
ادامه دارد........
>>>>>>>>>>>>>>>>IRAN_NASA@YAHOO.COM
منابع
بازتاب نیوز
redzero.demon.co.uk