09-15-2012, 08:50 AM
سلام
با اینکه اهوازی اینجا زیاده ولی هیچکدوم چیزی نگفتن من خودم دست به کار شدم جدا از اینکه خواستم این بنا رو معرفی کنم در این بنا یه ساعت افتابی بسیار زیبا وجود دارد.
پرستشگاهی شگفت انگیز
«چُغازَنبیل» نیایشگاهی *است باستانی و با پیشینه*ی بیش از ۳ هزار سال، که در جنوب باختری(:غربی) ایران و در استان خوزستان قرار دارد. این سازه از شهر باستانی شوش ۳۵ کیلومتر فاصله دارد. مسیر رسیدن به چغازنبیل از راه اهواز به شوش است اما جای دقیق آن میان شوشتر و شوش در کنار رود دز قرار دارد و این بیان*کننده*ی این است که هنگام ساخت زیگورات، شهرهای شوش و شوشتر هر دو وجود داشته*اند. (به پرستشگاه*های پله مانند زیگورات گفته* می*شود)
«چغازنبیل» که نام باستانی این ساختمان است، واژه*ای محلی و مرکب از دو واژه*ی «چُغا» (در زبان لری به معنی «تپه») و زنبیل (به معنی «سبد») است که اشاره*ای است به جای پرستشگاه که تپه بوده و آن را به زنبیل واژگون تشبیه می*کردند.
پیشینه*ی چغازنبیل
چغازنبیل در روزگار عیلامی*ها و نزدیک به ۱۲۵۰ سال پیش از میلاد ساخته شده *است. این اثر بخش به*جامانده از شهر دوراونتش است. «اونتاش گال» پادشاه ایلام باستان است که برای ستایش ایزد اینشوشیناک، الهه*ی نگهبان شهر شوش، فرمان ساخت این شهر مذهبی را داده *است. ساختمان چغازنبیل در میانه*ی این شهر و بلندترین بخش آن است. بلندی آغازین آن ۵۲ متر و ۵ اشکوبه(:طبقه) بوده* است. امروزه بلندی آن ۲۵ متر و تنها ۲ اشکوبه*و*نیم آن برجامانده *است.
پیدا شدن چغازنبیل
در سال ١٩٣۵ میلادی هنگامی که شرکت نفت ایران و انگلیس در نزدیک*های رود دز به حفاری*های نفتی مشغول بود، یکی از کارمندان نیوزیلندی شرکت به نام «براون» متوجه مجموعه*ی بزرگی شبیه تپه شد که در جایی بلند قرار گرفته بود. او از آن مجموعه که در زیر خاک بود آجری کتیبه*دار پیدا کرد. در آن هنگام یک گروه باستان*شناس در در نزدیکی شوش به کاوش*های باستان*شناسی مشغول بود. براون آن آجر را نزد گروه برد تا شاید از راز آن تپه پرده بگشایند. این*گونه بود که حفاری*های نفتی، نام زیگورات چغازنبیل را در یادها زنده کرد. پس از آن کاوش*های باستان*شناسی بین سال*های ١٩۵١ تا ١٩۶٢ میلا*دی از سوی «رومن گیرشمن»، باستان*شناس فرانسوی بر روی تپه انجام شد. گرچه خاک*برداری از این اثر باستانی، دانش جهانیان را نسبت به پیشینه*ی باستانی ایران کامل کرد اما پس از گذشت نزدیک به ۵۰ سال از این رویداد، شوندهای(:عوامل) فرساینده*ی طبیعی و بی*پناه گذاشتن این یادمان در برابر آنها آسیب*های بسیاری به این بنای خشتی – گلی وارد کرده و به ویژه اشکوبه*های بالایی را دچار فرسایش شدید کرده *است.
شگفتی*های چغازنبیل
آبرسانی به چغازنبیل یکی از شگفتیهای این پرستشگاه است. رود دز از نزدیکی چغازنبیل می*گذرد ولی به شوند این*که این رود سطح دشت را فرسایش داده و بستر رودخانه در سطح پایین*تری از سطح دشت است امکان بهره بردن از آب این رود برای اهالی گستره نبوده است. بنابراین شاه عیلامی فرمان ساخت کانالی به درازای ۴۵ کیلومتر را می*دهد تا آب رود کرخه را که هم سطح زمین چغازنبیل بوده*، به چغازنبیل برسانند. این آب پس از اینکه از هفت تپه گذر می*کند به چغازنبیل می*رسد ولی به شوند این*که آب کرخه پس از گذر از دشت خوزستان گل*آلود است آب را در حوضچه*های ته*نشین بزرگ و کوچکی می*ریخته*اند و با گذر از تنبوشه*ها و بهره*گیری از قوانین فیثاغورث، تصفیه کرده و گل آن را جدا می*کردند. شاید این یکی از کهن*ترین تصفیه*خانه*های آب جهان باشد. در جای جای سازه آبراه*هایی دیده می*شود، که شاید برای نگهداری از ساختمان در برابر باران*های سیل*آسای محل طراحی شده بودند. گرداگرد چغازنبیل سنگ*فرش است و در برخی از سنگ*فرشها آثار جای پای بچه دیده می*شود که شوند آن تاکنون نامشخص است.
در گستره یک ساعت خورشیدی بزرگ نیز دیده می*شود.
موزاییک معرق پیدا شده در چغازنبیل نیز کهن*ترین معرق*کاری ایران است.
چغازنبیل در ۶ بهمن*ماه سال ۱۹۷۹ میلادی در سیاهه*ی میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده *است.
با اینکه اهوازی اینجا زیاده ولی هیچکدوم چیزی نگفتن من خودم دست به کار شدم جدا از اینکه خواستم این بنا رو معرفی کنم در این بنا یه ساعت افتابی بسیار زیبا وجود دارد.
پرستشگاهی شگفت انگیز
«چُغازَنبیل» نیایشگاهی *است باستانی و با پیشینه*ی بیش از ۳ هزار سال، که در جنوب باختری(:غربی) ایران و در استان خوزستان قرار دارد. این سازه از شهر باستانی شوش ۳۵ کیلومتر فاصله دارد. مسیر رسیدن به چغازنبیل از راه اهواز به شوش است اما جای دقیق آن میان شوشتر و شوش در کنار رود دز قرار دارد و این بیان*کننده*ی این است که هنگام ساخت زیگورات، شهرهای شوش و شوشتر هر دو وجود داشته*اند. (به پرستشگاه*های پله مانند زیگورات گفته* می*شود)
«چغازنبیل» که نام باستانی این ساختمان است، واژه*ای محلی و مرکب از دو واژه*ی «چُغا» (در زبان لری به معنی «تپه») و زنبیل (به معنی «سبد») است که اشاره*ای است به جای پرستشگاه که تپه بوده و آن را به زنبیل واژگون تشبیه می*کردند.
پیشینه*ی چغازنبیل
چغازنبیل در روزگار عیلامی*ها و نزدیک به ۱۲۵۰ سال پیش از میلاد ساخته شده *است. این اثر بخش به*جامانده از شهر دوراونتش است. «اونتاش گال» پادشاه ایلام باستان است که برای ستایش ایزد اینشوشیناک، الهه*ی نگهبان شهر شوش، فرمان ساخت این شهر مذهبی را داده *است. ساختمان چغازنبیل در میانه*ی این شهر و بلندترین بخش آن است. بلندی آغازین آن ۵۲ متر و ۵ اشکوبه(:طبقه) بوده* است. امروزه بلندی آن ۲۵ متر و تنها ۲ اشکوبه*و*نیم آن برجامانده *است.
پیدا شدن چغازنبیل
در سال ١٩٣۵ میلادی هنگامی که شرکت نفت ایران و انگلیس در نزدیک*های رود دز به حفاری*های نفتی مشغول بود، یکی از کارمندان نیوزیلندی شرکت به نام «براون» متوجه مجموعه*ی بزرگی شبیه تپه شد که در جایی بلند قرار گرفته بود. او از آن مجموعه که در زیر خاک بود آجری کتیبه*دار پیدا کرد. در آن هنگام یک گروه باستان*شناس در در نزدیکی شوش به کاوش*های باستان*شناسی مشغول بود. براون آن آجر را نزد گروه برد تا شاید از راز آن تپه پرده بگشایند. این*گونه بود که حفاری*های نفتی، نام زیگورات چغازنبیل را در یادها زنده کرد. پس از آن کاوش*های باستان*شناسی بین سال*های ١٩۵١ تا ١٩۶٢ میلا*دی از سوی «رومن گیرشمن»، باستان*شناس فرانسوی بر روی تپه انجام شد. گرچه خاک*برداری از این اثر باستانی، دانش جهانیان را نسبت به پیشینه*ی باستانی ایران کامل کرد اما پس از گذشت نزدیک به ۵۰ سال از این رویداد، شوندهای(:عوامل) فرساینده*ی طبیعی و بی*پناه گذاشتن این یادمان در برابر آنها آسیب*های بسیاری به این بنای خشتی – گلی وارد کرده و به ویژه اشکوبه*های بالایی را دچار فرسایش شدید کرده *است.
شگفتی*های چغازنبیل
آبرسانی به چغازنبیل یکی از شگفتیهای این پرستشگاه است. رود دز از نزدیکی چغازنبیل می*گذرد ولی به شوند این*که این رود سطح دشت را فرسایش داده و بستر رودخانه در سطح پایین*تری از سطح دشت است امکان بهره بردن از آب این رود برای اهالی گستره نبوده است. بنابراین شاه عیلامی فرمان ساخت کانالی به درازای ۴۵ کیلومتر را می*دهد تا آب رود کرخه را که هم سطح زمین چغازنبیل بوده*، به چغازنبیل برسانند. این آب پس از اینکه از هفت تپه گذر می*کند به چغازنبیل می*رسد ولی به شوند این*که آب کرخه پس از گذر از دشت خوزستان گل*آلود است آب را در حوضچه*های ته*نشین بزرگ و کوچکی می*ریخته*اند و با گذر از تنبوشه*ها و بهره*گیری از قوانین فیثاغورث، تصفیه کرده و گل آن را جدا می*کردند. شاید این یکی از کهن*ترین تصفیه*خانه*های آب جهان باشد. در جای جای سازه آبراه*هایی دیده می*شود، که شاید برای نگهداری از ساختمان در برابر باران*های سیل*آسای محل طراحی شده بودند. گرداگرد چغازنبیل سنگ*فرش است و در برخی از سنگ*فرشها آثار جای پای بچه دیده می*شود که شوند آن تاکنون نامشخص است.
در گستره یک ساعت خورشیدی بزرگ نیز دیده می*شود.
موزاییک معرق پیدا شده در چغازنبیل نیز کهن*ترین معرق*کاری ایران است.
چغازنبیل در ۶ بهمن*ماه سال ۱۹۷۹ میلادی در سیاهه*ی میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده *است.
«اهورامزدا گفت ای زرتشت اسپنتمان تو نباید که عهد و پیمان بشکنی
چه آن عهدی که تو با یک دروغ پرست بستی و
نه آن عهدی که با یک راستی پرست بستی
چه معاهده با هر دو درست است خواه یکتاپرست خواه مشرک»
مهریشت فقره 2
چه آن عهدی که تو با یک دروغ پرست بستی و
نه آن عهدی که با یک راستی پرست بستی
چه معاهده با هر دو درست است خواه یکتاپرست خواه مشرک»
مهریشت فقره 2