Ison امید ها را زنده میکند:
خبر خوش (یا شاید در اینده بد) اینکه دنباله دار ison بالاخره بعد از عبور از مدار زهره شروع به فوران و افزایش درخشش کرده.
در طی یک روز گذشته، بیش از یک قدر روشن شده و از قدر 7.5، به حدود 6 رسیده.
در طی این افزایش درخشندگی، دنباله غباری تغییر شکل داده و حالت چند تکه گرفته.
![[عکس: ISON-Mike-Hankey-Nov-14-580x458.jpg]](http://d1jqu7g1y74ds1.cloudfront.net/wp-content/uploads/2013/11/ISON-Mike-Hankey-Nov-14-580x458.jpg)
در تصویر های زیر هم میتونید تغییر شکل دنباله رو طی 11 روز ببینید. عکس ها به ترتیب از بالا چپ تا پایین راست، مربوط به روز های 3، 9، 12 و 14 نوامبر هستن.
![[عکس: ISON-panel-Juanjo-580x415.jpg]](http://d1jqu7g1y74ds1.cloudfront.net/wp-content/uploads/2013/11/ISON-panel-Juanjo-580x415.jpg)
این تغییر شکل و افزایش ناگهانی درخشندگی ممکنه بخاطر جدا شدن بخشی از هسته دنباله دار باشه. اگه اینطور باشه باید با نزدیک شدن بیشتر به خورشید، جدا نگران وضعیتش باشیم.
البته به گفته یک منجم حرفه ای (منظورم اماتور با تجربه نیست، همون حرفه ایه) در شکل کما (جو دنباله دار) تغییر شکل و ناهمگونی دیده نمیشه و این یعنی قطعه ای ازش جدا نشده.
البته نمیشه مطمئن بود. شاید بعدا این ناهمگونی دیده بشه یا اصلا دیده نشه ولی اتفاق افتاده باشه.
در پایین یه نقشه راهنما برای رصد این دنباله دار در اسمان صبحگاهی قرار دادم که مسیر حرکت دنباله دار رو بین روز های 10 تا 19 نوامبر (19 تا 28 ابان) در صورت فلکی سنبله نشون میده.
![[عکس: ISON-path-Nov-10-to-19-580x462.jpg]](http://d1jqu7g1y74ds1.cloudfront.net/wp-content/uploads/2013/11/ISON-path-Nov-10-to-19-580x462.jpg)
روز 18 نوامبر (27 ابان) فرصت خوبیه که بتونید ison رو پیدا کنید، چون در نزدیکی ستاره پرنور سماک اعزل (spica) قرار داره.
حتی در بزرگنمایی های پایین تلسکوپی هم میشه این دو رو تو یه میدان دید با هم دید. اگر با همین وضعیت پرنور بشه، احتمالا تا اون روز قدری بین 4 تا 5 داره.
خبر خوش (یا شاید در اینده بد) اینکه دنباله دار ison بالاخره بعد از عبور از مدار زهره شروع به فوران و افزایش درخشش کرده.
در طی یک روز گذشته، بیش از یک قدر روشن شده و از قدر 7.5، به حدود 6 رسیده.
در طی این افزایش درخشندگی، دنباله غباری تغییر شکل داده و حالت چند تکه گرفته.
در تصویر های زیر هم میتونید تغییر شکل دنباله رو طی 11 روز ببینید. عکس ها به ترتیب از بالا چپ تا پایین راست، مربوط به روز های 3، 9، 12 و 14 نوامبر هستن.
این تغییر شکل و افزایش ناگهانی درخشندگی ممکنه بخاطر جدا شدن بخشی از هسته دنباله دار باشه. اگه اینطور باشه باید با نزدیک شدن بیشتر به خورشید، جدا نگران وضعیتش باشیم.
البته به گفته یک منجم حرفه ای (منظورم اماتور با تجربه نیست، همون حرفه ایه) در شکل کما (جو دنباله دار) تغییر شکل و ناهمگونی دیده نمیشه و این یعنی قطعه ای ازش جدا نشده.
البته نمیشه مطمئن بود. شاید بعدا این ناهمگونی دیده بشه یا اصلا دیده نشه ولی اتفاق افتاده باشه.
در پایین یه نقشه راهنما برای رصد این دنباله دار در اسمان صبحگاهی قرار دادم که مسیر حرکت دنباله دار رو بین روز های 10 تا 19 نوامبر (19 تا 28 ابان) در صورت فلکی سنبله نشون میده.
روز 18 نوامبر (27 ابان) فرصت خوبیه که بتونید ison رو پیدا کنید، چون در نزدیکی ستاره پرنور سماک اعزل (spica) قرار داره.
حتی در بزرگنمایی های پایین تلسکوپی هم میشه این دو رو تو یه میدان دید با هم دید. اگر با همین وضعیت پرنور بشه، احتمالا تا اون روز قدری بین 4 تا 5 داره.