12-12-2014, 12:03 AM
کوازار هایی از میلیارد ها سال نوری پیش !
کوازار های دوری که به فاصله ی چند میلیارد سال نوری از ما قرار دارند به نحوی جالب توجه در کیهان جای گرفته اند. ستاره* شناسانی که حدود ۱۰۰ مورد از آن ها را مشاهده کرده اند، یافته اند که مرکز سیاه چاله های این کوازار های دور دست با همدیگر در تراز و در یک خط اند.
کوازار ها از درخشان ترین اجرام شناخته شده اند و در مرکز این کهکشان های درخشان نوکلئونی، سیاه چاله هایی پرجرم وجود دارد که توسط مواد بسیار داغ احاطه شده است.
با بهره گیری از تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه ی [اروپای جنوبی]، واقع در [شیلی]، تیمی به سرپرستی [دامیِن هوتسمِیکِرز] از دانشگاه [لیژ] ِ [بلژیک]، ۹۳ کوازار که شکل یک گروه را بوجود می آوردند مطالعه کرد. “چیزی که ما اکنون مشاهده می کنیم، شکلی از کوازار هاست زمانی که تنها ۱/۳ عمر امروز خود را داشتند. نخستین مورد جالبی که به آن برخوردیم راستای چرخش برخی از کوازار ها با هم در تراز اند – با توجه به این واقعیت که فاصله ی این کوازار های هم تراز، از یکدیگر چندین میلیارد سال نوری است.” [دامیِن هوتسمِیکِرز] در یک کنفرانس خبری.
بنابراین، در ابتدا تیم تصمیم به یافتن ارتباط احتمالی میان این کوازار ها شد – و نه تنها ارتباط آن ها با هم، بلکه ارتباط آن ها با ساختار کیهان در مقیاس های بسیار بزرگ. با مشاهده ی مکان کهکشان ها در مقیاس بسیار بزرگ سال نوری، ستاره شناسان یافتند که کهکشان ها حتی به طور یکنواخت پراکنده نشده اند و شکلی شبکه ای از رشته ها و دسته هایی از مواد میان این کهکشان ها وجود دارد. این توزیع ماده بعنوان مقیاس [ساختار بزرگ] شناخته شده است.
تیم نتوانست چرخش کوازار ها را بطور مستقیم مشاهده کند، اما با محاسبه ی میزان قطبیده بودن نور رسیده از کوازار های مختلف، ۱۹ ارسال کاملا قطبیده از این کوازار ها دریافت کرد. مسیر حرکت این ارسال های قطبیده به یافتن مسیر و چگونگی چرخش کوازار ها کمک کرد. این یافته های تازه نشان می دهد که ممکن است کوازار ها در مقیاس [ساختار بزرگ] با هم موازی باشند.
“ارتبطی که میان مکان قرارگیری کوازار ها و ساختاری که به آن مربوط اند یکی از مهم ترین پیش بینی های عددی مدل تکامل «کیهان ما»ست. ممکن است هم ترازی یافته شده در داده های تازه در مقیاس های بسیار بزرگتر از پیش بینی های امروزی، نشانه ایی از یک ارتباط هنوز یافته نشده در مدل های امروزی ما از «کیهان» باشد که تعریفی تازه از آن را بین می کند،” [دومینیک اِسلووز]، نویسنده در [انستیتو ستاره شناسی] ِ [بُن]، [آلمان].
یافته ها، در مقاله ی [Astronomy & Astrophysics]، هفته پیش منتشر شده.
منبع ساری اسکای
کوازار های دوری که به فاصله ی چند میلیارد سال نوری از ما قرار دارند به نحوی جالب توجه در کیهان جای گرفته اند. ستاره* شناسانی که حدود ۱۰۰ مورد از آن ها را مشاهده کرده اند، یافته اند که مرکز سیاه چاله های این کوازار های دور دست با همدیگر در تراز و در یک خط اند.
کوازار ها از درخشان ترین اجرام شناخته شده اند و در مرکز این کهکشان های درخشان نوکلئونی، سیاه چاله هایی پرجرم وجود دارد که توسط مواد بسیار داغ احاطه شده است.
با بهره گیری از تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه ی [اروپای جنوبی]، واقع در [شیلی]، تیمی به سرپرستی [دامیِن هوتسمِیکِرز] از دانشگاه [لیژ] ِ [بلژیک]، ۹۳ کوازار که شکل یک گروه را بوجود می آوردند مطالعه کرد. “چیزی که ما اکنون مشاهده می کنیم، شکلی از کوازار هاست زمانی که تنها ۱/۳ عمر امروز خود را داشتند. نخستین مورد جالبی که به آن برخوردیم راستای چرخش برخی از کوازار ها با هم در تراز اند – با توجه به این واقعیت که فاصله ی این کوازار های هم تراز، از یکدیگر چندین میلیارد سال نوری است.” [دامیِن هوتسمِیکِرز] در یک کنفرانس خبری.
بنابراین، در ابتدا تیم تصمیم به یافتن ارتباط احتمالی میان این کوازار ها شد – و نه تنها ارتباط آن ها با هم، بلکه ارتباط آن ها با ساختار کیهان در مقیاس های بسیار بزرگ. با مشاهده ی مکان کهکشان ها در مقیاس بسیار بزرگ سال نوری، ستاره شناسان یافتند که کهکشان ها حتی به طور یکنواخت پراکنده نشده اند و شکلی شبکه ای از رشته ها و دسته هایی از مواد میان این کهکشان ها وجود دارد. این توزیع ماده بعنوان مقیاس [ساختار بزرگ] شناخته شده است.
تیم نتوانست چرخش کوازار ها را بطور مستقیم مشاهده کند، اما با محاسبه ی میزان قطبیده بودن نور رسیده از کوازار های مختلف، ۱۹ ارسال کاملا قطبیده از این کوازار ها دریافت کرد. مسیر حرکت این ارسال های قطبیده به یافتن مسیر و چگونگی چرخش کوازار ها کمک کرد. این یافته های تازه نشان می دهد که ممکن است کوازار ها در مقیاس [ساختار بزرگ] با هم موازی باشند.
“ارتبطی که میان مکان قرارگیری کوازار ها و ساختاری که به آن مربوط اند یکی از مهم ترین پیش بینی های عددی مدل تکامل «کیهان ما»ست. ممکن است هم ترازی یافته شده در داده های تازه در مقیاس های بسیار بزرگتر از پیش بینی های امروزی، نشانه ایی از یک ارتباط هنوز یافته نشده در مدل های امروزی ما از «کیهان» باشد که تعریفی تازه از آن را بین می کند،” [دومینیک اِسلووز]، نویسنده در [انستیتو ستاره شناسی] ِ [بُن]، [آلمان].
یافته ها، در مقاله ی [Astronomy & Astrophysics]، هفته پیش منتشر شده.
منبع ساری اسکای