10-24-2012, 05:40 PM
ادامه قسمت قبل
از آن جائی که مهمترین عبادت دین زرتشتی و پیروان آئین مهرپرستی در هنگام روز و لحظه پگاهان یا صبحگاهان، رو به طرف مشرق و در مقابل خورشید یا همان آفتاب و پشت به طرف مغرب انجام می شده است؛ به همین دلیل با این طرز ایستادن سمت راست عبادت کننده به طرف جنوب و سمت چپ وی به طرف شمال قرار می گرفت. که دلیل نامگذاری های فوق از وضعیت ایستادن یک عابد آئین زرتشتی به هنگام عبادت و نیایش رو به طرف قبله اش یعنی خورشید یا مشرق ناشی شده و امروز یکی از اساسات و مبادی علم جغرافیا را تشکیل می دهد که بنام جهت های اصلی چهارگانه مشهور است. و نه تنها علم جغرافیا و بلکه زندگی بدون آنها گنگ، نامفهوم و سرگردان می باشد. بدین ترتیب ملاحظه می کنید که تمام موارد گفته شده تا این لحظه همگی ماهیت کاملاًَ جغرافیائی داشته و متأثر از دانش ستاره شناسی و آئین مهرپرستی نیز هست. واین نشان می دهد که به قول عربها دین مجوس و آئین اهورائی، هورائی خورائی خوری و نهایتاً خورشیدی، به رهبری زرتشت بلخی شاید یک دین توحیدی و آئین آسمانی نباشد؛ دستاوردهای علمی اوستائی ها نه تنها نقض نشده بلکه در برخی موارد حتی پایه و اساس علوم جدید هم قرار گرفته است. از آن جمله علم نجوم و ستاره شناسی است که در دین مبین اسلام جایگاه ویژه و ارزش شایسته ای دارد. و اکثر فرایض ، وجایب وعبادات اسلامی از قبیل نمازهای 5 گانه، روزه، حج، نماز جمعه، پرداخت دیون و مالیاتهای اسلامی از قبیل خمس، زکات برپائی اعیاد اسلامی نظیر عید فطر و قربان و سایر اعمال تعبدی و احکام فردی و جمعی زن و مرد مسلمان همگی نیازمند شناخت و آگاهی داشتن مسلمین از زمان و مکان است. تا وقت ادای فرایض فوت نشود، انجام آن قضا نگردد و سمت و سوی عبادت به طرف مکان واحد و نقطه خاصی بنام قبله یعنی مکه معظمه و خانه خدا تنظیم شود تا از تشتت و سر درگمی مسلمین جلوگیری کرده و به یک وحدت همه جانبه بین آنها از لحاظ زمان ومکان بیانجامد. که این همه بی ارتباط با دانش ستاره شناسی و علم جغرافیا نیست.
نکته قابل تأمل و سئوال برانگیز این است که این همه محاسبات دقیق و مطالعات عمیق که امروزه در مراکز علمی و پژوهشی صورت می گیرد و هرکدام جایگاه آشکار و آدرس مشخص دارند؛ در زمانهای قدیم در کجا انجام می شده است؟ آنچه که معلوم است تمام مطالعات مربوط به علم نجوم را در اماکنی بنام «رصد خانه» انجام می دادند و هر یک از تمدن های بشری از این قبیل مراکز داشته و دارند. در آریانای کهن نیز رصدخانه های فراوانی وجود داشت. اما یکی از آنها نسبت به دیگران گویا از مرکزیت و عظمت خاصی برخوردار بوده و اهمیت جهانی داشته است. چنانکه از اسناد کهن اوستائی گرفته تا منابع تاریخی یونانی و اسلامی همگی بر این نکته تأکید دارند که مکان چنین مرکز علمی عظیم در سرزمین سیستان از توابع خراسان بزرگ و آریانای کهن می باشد. از اسناد کهن می توان به از کتاب مقدس زرتشتیان یعنی «اوستا» نام برد که در (مهریشت اوستا) چنین سروده شده است:« اوکه دستان بسیار بلندش پیمان شکنان را گرفتار می سازد، اورا برمی افکند، اگرچه در خاور هندوستان باشد، اگرچه در باختر باشد، اگرچه در میانه این زمین، در ریزشگاه رود اورنگ باشد.منظور از رود اورنگ رود سیحون یا سیر دریا است که ریزشگاه یا مصب آن در دریای خوارزم (آرال) دقیقاً بر خط نیمروزان واقع شده است. که این خط اگر به طرف جنوب امتداد داده شود از نزدیکی شهر زرنج ، زرنگ و درنگ در ناحیه نیمروز بین زرنج افغانستان و شهر سوخته در نزدیکی زابل، زاوول ایران عبور می کند.
« آنچه که مسلم است رصدخانه ای که زرتشت آن را بنا کرده و در سن 42 سالگی خورشید را درآن رصد کرده بود بر فراز تپه ای بزرگ در یکی از نواحی سیستان آن روزگار بنا شده که خودش آن جا را "جاودان کت" نامگذاری کرده و بعدها به نام "بهشت گنگ" یا "گنگ دژ" مشهور شده است.»
ادامه دارد................
از آن جائی که مهمترین عبادت دین زرتشتی و پیروان آئین مهرپرستی در هنگام روز و لحظه پگاهان یا صبحگاهان، رو به طرف مشرق و در مقابل خورشید یا همان آفتاب و پشت به طرف مغرب انجام می شده است؛ به همین دلیل با این طرز ایستادن سمت راست عبادت کننده به طرف جنوب و سمت چپ وی به طرف شمال قرار می گرفت. که دلیل نامگذاری های فوق از وضعیت ایستادن یک عابد آئین زرتشتی به هنگام عبادت و نیایش رو به طرف قبله اش یعنی خورشید یا مشرق ناشی شده و امروز یکی از اساسات و مبادی علم جغرافیا را تشکیل می دهد که بنام جهت های اصلی چهارگانه مشهور است. و نه تنها علم جغرافیا و بلکه زندگی بدون آنها گنگ، نامفهوم و سرگردان می باشد. بدین ترتیب ملاحظه می کنید که تمام موارد گفته شده تا این لحظه همگی ماهیت کاملاًَ جغرافیائی داشته و متأثر از دانش ستاره شناسی و آئین مهرپرستی نیز هست. واین نشان می دهد که به قول عربها دین مجوس و آئین اهورائی، هورائی خورائی خوری و نهایتاً خورشیدی، به رهبری زرتشت بلخی شاید یک دین توحیدی و آئین آسمانی نباشد؛ دستاوردهای علمی اوستائی ها نه تنها نقض نشده بلکه در برخی موارد حتی پایه و اساس علوم جدید هم قرار گرفته است. از آن جمله علم نجوم و ستاره شناسی است که در دین مبین اسلام جایگاه ویژه و ارزش شایسته ای دارد. و اکثر فرایض ، وجایب وعبادات اسلامی از قبیل نمازهای 5 گانه، روزه، حج، نماز جمعه، پرداخت دیون و مالیاتهای اسلامی از قبیل خمس، زکات برپائی اعیاد اسلامی نظیر عید فطر و قربان و سایر اعمال تعبدی و احکام فردی و جمعی زن و مرد مسلمان همگی نیازمند شناخت و آگاهی داشتن مسلمین از زمان و مکان است. تا وقت ادای فرایض فوت نشود، انجام آن قضا نگردد و سمت و سوی عبادت به طرف مکان واحد و نقطه خاصی بنام قبله یعنی مکه معظمه و خانه خدا تنظیم شود تا از تشتت و سر درگمی مسلمین جلوگیری کرده و به یک وحدت همه جانبه بین آنها از لحاظ زمان ومکان بیانجامد. که این همه بی ارتباط با دانش ستاره شناسی و علم جغرافیا نیست.
نکته قابل تأمل و سئوال برانگیز این است که این همه محاسبات دقیق و مطالعات عمیق که امروزه در مراکز علمی و پژوهشی صورت می گیرد و هرکدام جایگاه آشکار و آدرس مشخص دارند؛ در زمانهای قدیم در کجا انجام می شده است؟ آنچه که معلوم است تمام مطالعات مربوط به علم نجوم را در اماکنی بنام «رصد خانه» انجام می دادند و هر یک از تمدن های بشری از این قبیل مراکز داشته و دارند. در آریانای کهن نیز رصدخانه های فراوانی وجود داشت. اما یکی از آنها نسبت به دیگران گویا از مرکزیت و عظمت خاصی برخوردار بوده و اهمیت جهانی داشته است. چنانکه از اسناد کهن اوستائی گرفته تا منابع تاریخی یونانی و اسلامی همگی بر این نکته تأکید دارند که مکان چنین مرکز علمی عظیم در سرزمین سیستان از توابع خراسان بزرگ و آریانای کهن می باشد. از اسناد کهن می توان به از کتاب مقدس زرتشتیان یعنی «اوستا» نام برد که در (مهریشت اوستا) چنین سروده شده است:« اوکه دستان بسیار بلندش پیمان شکنان را گرفتار می سازد، اورا برمی افکند، اگرچه در خاور هندوستان باشد، اگرچه در باختر باشد، اگرچه در میانه این زمین، در ریزشگاه رود اورنگ باشد.منظور از رود اورنگ رود سیحون یا سیر دریا است که ریزشگاه یا مصب آن در دریای خوارزم (آرال) دقیقاً بر خط نیمروزان واقع شده است. که این خط اگر به طرف جنوب امتداد داده شود از نزدیکی شهر زرنج ، زرنگ و درنگ در ناحیه نیمروز بین زرنج افغانستان و شهر سوخته در نزدیکی زابل، زاوول ایران عبور می کند.
« آنچه که مسلم است رصدخانه ای که زرتشت آن را بنا کرده و در سن 42 سالگی خورشید را درآن رصد کرده بود بر فراز تپه ای بزرگ در یکی از نواحی سیستان آن روزگار بنا شده که خودش آن جا را "جاودان کت" نامگذاری کرده و بعدها به نام "بهشت گنگ" یا "گنگ دژ" مشهور شده است.»
ادامه دارد................
«اهورامزدا گفت ای زرتشت اسپنتمان تو نباید که عهد و پیمان بشکنی
چه آن عهدی که تو با یک دروغ پرست بستی و
نه آن عهدی که با یک راستی پرست بستی
چه معاهده با هر دو درست است خواه یکتاپرست خواه مشرک»
مهریشت فقره 2
چه آن عهدی که تو با یک دروغ پرست بستی و
نه آن عهدی که با یک راستی پرست بستی
چه معاهده با هر دو درست است خواه یکتاپرست خواه مشرک»
مهریشت فقره 2