09-04-2009, 06:44 PM
آیه 164 سوره بقره
![[عکس: 164.gif]](http://img.tebyan.net/TS/Persian/Maaref/Quran/Ayeh/164.gif)
إِنَّفِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَاخْتِلاَفِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَالْفُلْكِ الَّتِي تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِمَا يَنفَعُ النَّاسَ وَمَا أَنزَلَ اللّهُ مِنَ السَّمَاء مِن مَّاء فَأَحْيَا بِهِ الأرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَبَثَّ فِيهَا مِن كُلِّ دَآبَّةٍ وَتَصْرِيفِ الرِّيَاحِ وَالسَّحَابِ الْمُسَخِّرِ بَيْنَ السَّمَاء وَالأَرْضِ لآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ
ترجمه مجتبوی
همانا در آفرينش آسمانها و زمين، و آمد و شد شب و روز، و كشتىها كه در دريا به سود مردم روان مىشوند، و آبى كه خدا از آسمان فرو فرستاد و با آن زمين را پس از مُردگىاش زنده كرد و از هر جنبندهاى در آن پراكند، و گرداندن بادها و ابر رامشده ميان آسمان و زمين، نشانههايى است براى مردمى كه خِرد را به كار برند.
تفسیر نور
هماهنگى ميان عناصر طبيعت و اجزاى هستى و قوانين حاكم بر آنها، همه نشاندهندهى حاكميّت وقدرت وارادهى خداى يگانه است. آفرينش آسمانها و توسعهى دائمى آنها <489> كه دست انسان تاكنون فقط به قسمتى از اوّلين آسمان رسيده، و استحكام <490> و طبقات هفتگانه <491> و نظام حاكم <492> و تناسبات و ارتباطات ميان هريك و بىستون بودن <493> و حفاظت آنها <494> و حركات ستارگان در مدارهاى خود و فاصله هريك از آنها، همه نشانههاى قدرت خداوند يكتاى حكيم است. سعدى مىگويد: آفرينش، همه تدبير خداوند دل است دل ندارد، كه ندارد به خداوند اقرار كوه و دريا و درختان، همه در تسبيحند نه همه مستمعى، فهم كند اين اسرار عقل، حيران شود از خوشه زرين عنب فهم، عاجز شود از حبّه ياقوت انار پاك وبىعيب، خدايى كه به تقدير عزيز ماه وخورشيد، مسخّر كند وليل ونهار كلمه «رياح» جمع «ريح» به معناى باد است، ولى در قرآن هر جا كلمه «ريح» آمده همراه قهر و عذاب است، مانند: «ريح صرصر» <495> ولى هرجا كلمه «رياح» آمده است، همراه باران و لطف الهى است. در حديث مىخوانيم: هرگاه بادى مىوزيد پيامبر صلى الله عليه وآله مىفرمود: «الّلهم اجعلها رياحاً و لا تجعلها ريحاً» خداوندا! اين باد را رياحِ رحمت قرار ده، نه ريحِ عذاب. <496> 1- شناخت طبيعت، يكى از راههاى خداشناسى است كه شناخت او، قدرت، حكمت و يكتايى او را در بر دارد. «الهكم اله واحد... فى خلق السموات... لايات» 2- خداوند، نظير و شبيه ندارد و مركب از اجزا نيست. «اله واحد» 3- هم طبيعت و هم صنعتِ دست ساختِ انسان، از اوست. «خلق السموات و الارض... والفلك» 4- هر موجودى در جهان هستى، آيهاى از آيات كتاب خداوند در طبيعت است. «لايات» برگ درختانِ سبز، در نظر هوشيار هر ورقش دفترى است، معرفت كردگار 5 - تنها خردمندان از نگاه در هستى، درس خداشناسى مىگيرند. «ان فى خلق السموات... لايات لقوم يعقلون»
إِنَّفِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَاخْتِلاَفِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَالْفُلْكِ الَّتِي تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِمَا يَنفَعُ النَّاسَ وَمَا أَنزَلَ اللّهُ مِنَ السَّمَاء مِن مَّاء فَأَحْيَا بِهِ الأرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَبَثَّ فِيهَا مِن كُلِّ دَآبَّةٍ وَتَصْرِيفِ الرِّيَاحِ وَالسَّحَابِ الْمُسَخِّرِ بَيْنَ السَّمَاء وَالأَرْضِ لآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ ترجمه مجتبوی
همانا در آفرينش آسمانها و زمين، و آمد و شد شب و روز، و كشتىها كه در دريا به سود مردم روان مىشوند، و آبى كه خدا از آسمان فرو فرستاد و با آن زمين را پس از مُردگىاش زنده كرد و از هر جنبندهاى در آن پراكند، و گرداندن بادها و ابر رامشده ميان آسمان و زمين، نشانههايى است براى مردمى كه خِرد را به كار برند.
تفسیر نور
هماهنگى ميان عناصر طبيعت و اجزاى هستى و قوانين حاكم بر آنها، همه نشاندهندهى حاكميّت وقدرت وارادهى خداى يگانه است. آفرينش آسمانها و توسعهى دائمى آنها <489> كه دست انسان تاكنون فقط به قسمتى از اوّلين آسمان رسيده، و استحكام <490> و طبقات هفتگانه <491> و نظام حاكم <492> و تناسبات و ارتباطات ميان هريك و بىستون بودن <493> و حفاظت آنها <494> و حركات ستارگان در مدارهاى خود و فاصله هريك از آنها، همه نشانههاى قدرت خداوند يكتاى حكيم است. سعدى مىگويد: آفرينش، همه تدبير خداوند دل است دل ندارد، كه ندارد به خداوند اقرار كوه و دريا و درختان، همه در تسبيحند نه همه مستمعى، فهم كند اين اسرار عقل، حيران شود از خوشه زرين عنب فهم، عاجز شود از حبّه ياقوت انار پاك وبىعيب، خدايى كه به تقدير عزيز ماه وخورشيد، مسخّر كند وليل ونهار كلمه «رياح» جمع «ريح» به معناى باد است، ولى در قرآن هر جا كلمه «ريح» آمده همراه قهر و عذاب است، مانند: «ريح صرصر» <495> ولى هرجا كلمه «رياح» آمده است، همراه باران و لطف الهى است. در حديث مىخوانيم: هرگاه بادى مىوزيد پيامبر صلى الله عليه وآله مىفرمود: «الّلهم اجعلها رياحاً و لا تجعلها ريحاً» خداوندا! اين باد را رياحِ رحمت قرار ده، نه ريحِ عذاب. <496> 1- شناخت طبيعت، يكى از راههاى خداشناسى است كه شناخت او، قدرت، حكمت و يكتايى او را در بر دارد. «الهكم اله واحد... فى خلق السموات... لايات» 2- خداوند، نظير و شبيه ندارد و مركب از اجزا نيست. «اله واحد» 3- هم طبيعت و هم صنعتِ دست ساختِ انسان، از اوست. «خلق السموات و الارض... والفلك» 4- هر موجودى در جهان هستى، آيهاى از آيات كتاب خداوند در طبيعت است. «لايات» برگ درختانِ سبز، در نظر هوشيار هر ورقش دفترى است، معرفت كردگار 5 - تنها خردمندان از نگاه در هستى، درس خداشناسى مىگيرند. «ان فى خلق السموات... لايات لقوم يعقلون»