نام یک تلسکوپ فضایی بزرگ(باقطر ۵/۶متر )که در سال ۲۰۱۳ با همکاری ناساو آژانس فضایی اروپا به فضا پرتاب خواهد شد.این تلسکوپ برای

مشاهده کهکشانهای دوردست که بعلت دوربودن وبدلیل پدیده انتقال به قرمز بیشتر در ناحیه مادون قرمز دیده می شوند طراحی شده

است.تلسکوپ فضایی جیمز وب با داشتن آینه ای ترکیبی به مساحت 269 فوت مربع (25 متر مربع) توانایی گردآوری نور به اندازه حدود 6 برابر تلسکوپ هابل را دارد که آینه غول پیکر آن 46 فوت مربع (4.3 متر مربع) مساحت دارد. دانشمندان انتظار دارند این حساسیت بالا به آنها امکان دهد تا اولین ستاره ها و کهکشانهای کیهان و نیز سیستمهای سیاره ای جوان را ببینند.
تلسکوپ به صورت جمع شده پرتاب می شود. پس از آن آینه های سبک بریلیومی خود را در مداری به فاصله یک میلیون مایل (1.6 میلیون کیلومتر) باز می کند.
من دوست دارم جیمزوب زودتر به کار گرفته بشه
این درسته که احتمال داره بودجش رو دیگه بهش اختصاص ندن؟ :confused:

در سال 1946 ،یک اختر فیزیک دان به نام دکتر لیمان اسپیتزر(1914-1997) پیشنهاد ساخت تلکسوپی در فضا را مطرح کرد،تلکسوپی که قادر بود تصاویری بهتر و با وضوح بیشتر از اجرام دوردست نسبت به تلسکوپ های زمینی تهیه کند.اما این ایده، غیرقابل اجرا و فراتر از زمان خود بود زیرا تا آن زمان حتی یک راکت هم به ماورای جو زمین پرتاب نشده بود.اما سرانجام در سال 1970 این طرح تصویب و در سال 1977 بودجه ای برای ساخت آن اختصاص یافت و ناسا کمپانی هوا-فضا لاک هید مارتین Lockheed Martin) ( را به عنوان اولین پیمانکار برای ساخت و نظارت بر قطعات و ساختار تلسکوپ انتخاب کرد و در سال 1983 تلسکوپ به نام منجم امریکایی ادوین هابل –کسی که با رصد ستارگان متغیر در کهکشان های دوردست تئوری انبساط جهان را تائید کرد – نام گذاری شد.

ساخت تلسکوپ نزدیک به هشت سال طول کشید.این تلسکوپ 50 بار حساس تر و دارای وضوح 10 برابر بیشتر نسبت به تلسکوپ های زمینی است.HST در 24 آوریل سال 1990 توسط شاتل دیسکاوری در مدارش به دور زمین قرار گرفت و تقریبا بلافاصله پس از پرتاب آن منجمان پی بردند که قادر به کانونی نمودن تلسکوپ نیستند و تصاویر حاصل از آن تصاویری تار بودند. تلسکوپ فضایی هابل طوری طراحی شده که در حین گردش مداری اش هم قابل تعمیر و ارتقاست.ابزارهای کمکی ،حسگر های حرکتی،ژیروسکوپ ها،صفحه های خورشیدی و هر چیز دیگری در تلسکوپ قابل تعویض و جا به جایی است؛در واقع تنها چیزی که در تلسکوپ نمی تواند تعویض و جا به جا شود،ساختار پایه ای و آینه ی اصلی آن است.پس دانشمندان چگونه قادر بودند این مشکل را در آینه ی اصلی که نقصی در شکل آن بود(ابیراهی کروی) را رفع کنند. طولی نکشید که دانشمندان با جانشین کردن لنزهای کوستار(Corrective Optics Space Telescope Axial Replacement ) برای تصحیح نقص موجود در تلسکوپ اقدام کردند.کوستار شامل چندین آینه ی کوچک بود که جلوی پرتو ورودی به آینه ی معیوب را می گرفت ،نقص آن را تصحیح می کرد و پرتو های تصحیح شده را به ابزارهای علمی برای کانونی نمودن باز پخش می کرد.زمانی که HST بعد از ماموریت تعمیر مورد آزمایش قرار گرفت تصاویر به طور شگفت آوری واضح شده بودند.امروزه همه ی ابزارهایی که بر روی تلسکوپ قرار می گیرند با یک تصحیح کننده ی نوری به منظور رفع نقص موجود در آینه ساخته می شوند بنابراین دیگر نیازی به کوستار نیست.



اعضای داخلی تلسکوپ

همانند هر تلکسوپی،تلسکوپ فضایی هابل هم شامل یک لوله ی بزرگ است که از یک طرف باز و از طرف دیگر بسته است.آینه هایی برای جمع آوری نور و انتقال آن به چشمی های تلسکوپ دارد.دارای چندین نوع چشمی در قالب ابزارهای گوناگون است که به تلسکوپ این امکان را می دهد تا توانایی دیدن انواع نورهای منتشره از آسمان را داشته باشد.



مشخصات HST :

طول:13.2 متر

عرض:4.2 متر

وزن:12 تن

قطر دهانه ی آینه ی اصلی: 2.4 متر

قطر دهانه ی آینه ی ثانویه:0.3 متر

توان تفکیک:0.05ثانیه قوسی

مدار:612 کیلومتر

زاویه ی میل:28.5 درجه نسبت به استوا

دور مداری:97 دقیقه

سرعت مداری:28000 کیلومتر بر ثانیه

هزینه: 2.2 میلیارد دلار در هر ماموریت

طول عمر:تقریبا 20 سال



کاربردهای تلسکوپ
مشخصات HST :

طول:13.2 متر

عرض:4.2 متر

وزن:12 تن

قطر دهانه ی آینه ی اصلی: 2.4 متر

قطر دهانه ی آینه ی ثانویه:0.3 متر

توان تفکیک:0.05ثانیه قوسی

مدار:612 کیلومتر

زاویه ی میل:28.5 درجه نسبت به استوا

دور مداری:97 دقیقه

سرعت مداری:28000 کیلومتر بر ثانیه

هزینه: 2.2 میلیارد دلار در هر ماموریت

طول عمر:تقریبا 20 سال




اپتیک:آینه ی اولیه،آینه ی ثانویه،تصحیح کننده ی نوری

ابزارهای علمی:

1) WFPC2: دوربین میدان دید باز و سیاره ای شماره 2

2)NICMOS: دوربین مادون قرمز و طیف نمای چند منظوره

3)STIS: طیف نگار تلسکوپ فضایی

4)ACS: دوربین پیشرفته نقشه برداری

5)FGS: حس گرهای هدایت گر دقیق

سیستم سفینه فضایی

1)انرژی 2)ارتباطات 3)هدایت 4)محاسبات 5)ساختار



در ادامه به جزئیات این سیستم ها خواهیم پرداخت.

این بنا با مساحتی بالغ بر ۴۸ متر مربع و ارتفاعی در حدود ۲۰ متر و با اسکلتی خشتی و آجری به صورت استوانه*ای افراشته خودنمائی می*کند که نمای داخلی
آن به صورت استوانه گون و نمای بیرونی آن بصورت مشلع تزئین یافته است که از ۲۴ کنگره با زوایه*های حاده تشکیل شده است. در ضلع شمالی و جنوبی برج دو

سر در با معماری طرح رازی ساخته شده است و تقریباً تا ارتفاع چهارمتری برج دیوارها به صورت توپ تا قطر دیوارهای حدود ۵/۱ متر تشکیل شده و دیوارهای بالای

ارتفاع چهارمتر به صورت تو خالی طراحی شده و وسط آن پلیکانی وجود دارد که درب آن در همان ارتفاع در ضلع شمالی بنا خودنمائی می*کندکه رابطی بین
سمتهای تحتانی و فوقانی برج می*باشد دربها و قوسهای رازی که فشار فوق*العاده*ای را تحمل می*کند و تو خالی بودن دیوارهای فوقانی به استحکام بنا کمک
کرده و جنس خشت به کار رفته در برج که از زاج و خاک و سفیده تخم مرغ است بر استحکام آن می*افزاید.
قدمت برج و پا برجا بودن آن در طی ۷۰۰ سال که از ساخت آن می*گذرد با توجه به وقوع زلزله*های سهمگین در ناحیه نشان از پی مستحکم و عمیق این بنا دارد. پی
سازنده این برج در کف آن در کناره*های دیوارها کانالهای گذر هوا را تعبیه کرده* که این کانالها مانع از رطوبت دیوارها و از بین بردن خرابیهای ناشی از آن می*شود و
دیاوراهای برج طوری طراحی شده که موجب طنین صدا در درون بنا می*شود. و اگر واعظی یا خواننده*ای در وسط برج خطبه*ای ایراد کند و یا تصنیفی را بسراید
صدای آن در همة برج طنین انداز می*شودو به صورت اکو وار به سمع همه می*رسد. که البته وجود سقفی مخروطی که بر فراز دیوارهای برج قرار داشته که هم
اکنون اثری از آن بر جای نیست شاید به این فناوری اکستیکی جلوه*ای دیگر می*داده است. این برج علاوه بر آنکه با داور فرزانگان و دلاوران عصر خود می*باشد
استاد سازنده آن کاربردهای دیگری را در جاودانه ساختن آن بکار برده و معماری پنهانی را برای پی بردن به اسراری با آن عجین کرده است. از جمله کاربرد این برج
استفاده در شبهای تار با استفاده از روشن کردن آتش بر باروی بلند آن برای راهنمائی مسافران جاده ابریشم که از جانب خراسان به جانب ری می*آمدند بوده و در
روز یاجات گاهشماری مردم را مرتفع نموده است. بنا به گفته فرزانه اندیشمند استاد منوچهر آرین پژوهشگر خراسانی عرصه تاریخ علم کشور در مقاله نگاه دیگری
به برجها اطلاق واژه برج به این بنا و بناهای مشابه از آنجا که برج به منازل عبور حرکت سالانه خورشید در دائره*البروج گفته می*شود حکایت از این مطلب دارد که
گذشتگان از این روی سایه*های این ابنیه و دریچه*های گذر نور خورشید که در روی آنها تعبیه شده پی به برجی که خورشید در آن غوطه ور می*باشد می*بردند
زیرا که در هر برجی خورشید ارتفاع خاصی در آسمان نسبت به افق و میل خاصی نسبت به جهات جغرافیایی مناطق داردلاجرم سایه*ها و طرز تابش آن متفاوت
خواهد بود که از این تغییرات می*توان در تعیین روزها و برج*ها بهره* برد و این فناوری به کار رفته در این ساختمانهاست که کلمة برج را زیبنده نام آن کرده است.

اسكلت يكي از سيستم*هاي مهم انسان است كه سبب حفظ وضعيت ايستاده و استوار بدن در برابر نيروي جاذبه می شود. بطور طبیعی اسکلت انسان در محیط جاذبه زمین که شدت آن تقریباً 10 متر بر مذور ثانیه است رشد و نمو مي*كند و ساختار استخواني آن به *شكلي طراحي شده است كه در مقابل نيروهاي وارد بر خود مقاومت كند. لايه خارجي استخوان را پريوست (در مقابل لايه داخلي يا آندوست) گويند. بافت استخواني محيطي به*شكل تيغه*هاي استخواني در زير پريوست قرار دارد. در لايه*هاي زيرين، مجاري استخواني هم*مركز (نظير تنه درخت) در اطراف يك منبع خوني قرار مي*گيرد و سيستم*هاي هاورس (استئون) را مي*سازد. بافت استخواني از دو قسمت سخت قشري در خارج، و مغز* استخوان در داخل تشكيل شده است.
قسمتي از استخوان كه در مجاورت مغز استخوان قرار دارد، استخوان اسفنجي (ترابكولار) نام دارد. استخوان قشري compact bone، در حدود 80 درصد استخوان*بندي افراد بزرگسال را تشكيل مي*دهد و اكثراً در تنه استخوآنهاي دراز وجود دارد. استخوان اسفنجي spongy or cancellous bone به*صورت تيغه*هاي موازي ميكروسكوپي آرايش مي*يابد و بيشتر در تنه مهره*ها، دنده*ها، لگن و انتهاي استخوآنهاي دراز وجود دارد. ترتيب قرارگيري بافت اسفنجي و متراكم، استحكام مناسب را براي تحرك فراهم مي*سازد. قسمت اسفنجي استخوان وزن بدن را متحمل مي*شود و آن را در برابر شكستگي محفوظ مي*كند. بافت استخواني دائماً در حال بازسازي است و كلسيم مورد نياز بدن به*طور متناوب از ذخاير اسكلتي آزاد مي*شود
فضانورداني كه بي*تحركي طولاني*مدت را تجربه مي*كنند، مانند بيماران بستري، قطع نخاع، فلج اندام*هاي تحتاني، و كساني كه اندام*هايشان مدت*ها در گچ مي*ماند، بخش زيادي از توده استخواني، قدرت استخواني، و عضلاني خود را از دست مي*دهند.
مطالعات مختلف بر روي فضانوردان نشان مي*دهد كه از دست رفتن توده استخواني در مأموريت*هاي فضايي به طور متوسط، حدود یک تا دو درصد در ماه و از دست دادن كلسيم در فضانوردان تقريباً ده برابر ميزان از دست دادن كلسيم در بدن زنان در اوايل يائسگي است (بيشترين ميزان ازبين رفتن توده استخواني انسان در روي زمين). كاهش توده استخوان باعث كاهش قدرت استخواني و افزايش خطر شكستگي مي*شود كه يكي از مشكلات سلامتي فعلي فضانوردان است و سبب اختلال در كاركرد آنها در مأموريت*هاي فضايي مي*شود. پوكي استخوان در فضانوردان يكي از بزرگ*ترين موانع مأموريت*هاي طولاني*مدت مثل سفر به مريخ است. آموخته*هاي ما درباره پوكي*استخوان در فضا موجب خواهد تا این معضل را که بیماری شایع و ناتوان کننده ای در کره زمین است بهتر بشناسیم.
اخيراً دانشمندان متوجه شده*اند كه اشعه درماني در بيماران مبتلا به سرطان، خطر شكستگي خودبه*خودي استخوان را افزايش مي*دهد و اين واقعيت افق جديدي از تحقيقات براي محققان است. با توجه به آنكه كاهش توده استخواني در فضانوردان و مواجه آنها با تشعشعات کیهانی در ماموریت فضایی سی ماهه به مريخ، امري اجتناب*ناپذير است بايد شرايطي مهيا كرد تا بتوان مسافران را در برابر آن* محافظت نمود.
بتمن در جولاي 2006، سی و پنج موش ماده را در معرض يك مواجهه (تك دُز) اشعه* به شدت دو گري قرار داد. البته اين مقدار تقريباً معادل شدت اشعه*اي است كه براي فرد مبتلا به سرطان استفاده مي*شود. وي موش*ها را به چهار گروه تقسيم كرد و اثر اشعه*هاي مختلف گاما (امواج الكترومغناطيسي با طول موج كوتاه و انرژي بالا كه به وسيله مواد راديواكتيو تابيده مي*شود)، پروتون (از اجزاي اتم با بار مثبت و اندازه حدوداً 1836 برابر بزرگ*تر از الكترون)، كربن و يونيزه (اشعه با قدرت بالا با انرژي كافي براي خارج*كردن الكترون از مدار حركتي و در نتيجه بارداركردن هسته) را روي آنها بررسي كرد. سپس قسمت ابتدايي استخوان بزرگ ساق پا (تيبيا) و استخوان ران (فمور) را به وسيله سي*تي*اسكن بررسي كرد. طبق نتايج به*دست آمده، اشعه كربن باعث شد تا توده استخوان اسفنجي سیو نه درصد (بيشترين كاهش) كاهش يابد. اشعه*هاي پروتون، يونيزه و گاما به ترتيب سیو پنج، سیو چهار و بیست ونه درصد توده استخوان اسفنجي را كاهش دادند. ميزان كاهش اتصالات
متحمل*كننده وزن در استخوان اسفنجي در بين چهار گروه، حدود 46 تا 64 درصد متغير بود.
شايان ذكر است كه قطع اتصالات استخواني برگشت*پذير نيست و با درمان*هاي جبراني بهبود نمي*يابد. تك*تك اشعه*هاي؛ گاما، پروتون، كربن و يونيزان در اين مطالعه نسبت به مجموع اين اشعه*ها (پروتون و يون*هاي سنگين يا اشعه*هاي يونيزان) تخريب كمتري داشت. طبق اظهارات بتمن در ميزان*هاي بسيار پايين اشعه هم، كه انتظار كاهش توده استخواني نمي*رفت، اين معضل مشاهده شد. براساس مطالعه بتمن مشخص شده است كه اشعه بر روي قسمت قشري و سخت استخوان اثر محسوسي ندارد و فقط ناحيه اسفنجي را تحت تأثير قرار مي*دهد. براساس نتايج اين مطالعه، تشعشعات فضايي موجب تشديد كاهش توده استخواني و وخيم*تر شدن اثرات زيان*آور بي*وزني بر روي استخوان مي*شود

همه روزه پیشرفت*های دانش باعث شگفتی می شود و این بار کنترل دوربین عکاسی کانن توسط نرم افزار اندروید. برای اینکار کافیست دوربین خود را با یک کابل USB به گوشی وصل کنید. اکنون همان تصویری که توسط دوربین دیده میشود بر روی تلفن شما ظاهر میشود و تمام کنترل های دوربین روی صفحۀ گوشی می آید. این برنامۀ جالب به شما حتی اجازه میدهد فکوس دوربین را روی نقطه های مختلف تعیین کنید!

امکاناتی که برای کنترل دوربین بر روی گوشی ظاهر میشوند بسیار متنوع و جالب است. و شما به بیشتر امکانات دوربین DSLR خودتان دسترسی دارید. البته برای این کار نیاز است که یک دوربین کانن DSLR داشته باشید که از این نرم افزار پشتیبانی می کند. اما به هر حال ایده فوق العاده ای است.

برنامۀ DSLR Controller با قیمت 8.56$ برای کاربران اندروید در دسترس است. و البته هنوز در نسخه آزمایشی به سر می برد اما می توانید امیدوار باشید تا چند وقت دیگر دوربین های دیجیتال همه قابل کنترل شدن به صورت بی سیم توسط تلفن هوشمند تان باشند.

سلام. من ديروز تو سايت ناسا يه خبری خوندم راجع به y dwarfs (يکی از انواع brown dwarfs ( کوتوله های قهوه ای) ~~~~> کوتوله*های قهوه*ای ستارگان کوچکی هستند که هنگام تشکیل شدنِ مرکزشان، به اندازه کافی داغ نمی*شوند تا فرآیند ذوب یا همجوشی هسته*ای در آنها به وجود آید. به عبارت دیگر آنها به خورشیدهای نورانی و گرم تبدیل نمی*شوند بلکه بلافاصله پس از تشکیل سرد می*شوند و نوری از خود نمی*تابانند بگونه*ای که به سختی دیده می*شوند. )نوشته بود که تابحال 100 تا brown dwarf شناسايی شده که 6 تاش از نوع y dwarf که سردترين نوع شن ، هستن. اونا حتی از دماي بدن انسانم خنکتر هستن. خب... ميدونيم که کوتوله های قهوی يه نوع ستاره هستن، و ستاره هم يه جسم سماويه که درون خودش منبع انرژی داره و به صورت امواج الکترو مغناطيسی تابش می کنه.حالا سؤال من اينه که چرا به اين اجرام نميگيم سياره؟ خيلی از سياره ها هم تو مرکزشون منبع انرژی دارن و تازه بعضياشونم دماشون از y dwarfs بالاتره. البته شايد سياره ها امواجه الکترومغناطيس ساطع نميکنن، نميدونم.خودم فکر می کنم چون ستاره ها از هیدروژن ساخته شدن فرق دارن ... بازم مطمئن نيستم. چون توی اون مطلب نوشته بود که اتمسفر اين ستارها شبيه سياره های گازی و بزرگ مثل مشتری ميمونه و واسه ی همین مطالعه روي اين اتمسفرا خيلی ميتونه کمک کنه, چون ستاره مادری وجود نداره که با نور زیادش جلوی مطالعات رو بگيره. اين شباهت واسه چيه؟ چرا اتمسفرا شبیه همن؟ممنون ميشم اگه کسی توضيح بده.

می خوام درمورد وضعیتش بدونم. مثلا از نظر شرایط کاری و تحصیلی و امکاناتش تو ایران.
خیلی واسم مهمه. خواهش می کنم راهنماییم کنین.
من هنوز ستاره شناس نشدم( دبیرستانی ام فعلا) , ولی این شغلیه که عاشقشم!
در موردش کم و بیش پرس و جو و تحقیق کردم اما........

در یکی از شبهای رصدی امیدوارم دیگه پیش نیاد.مثل همیشه مشغول آموزش صوزت فلکیا بودم و اون موقع دب اکبر پشت کوه بود.به بچه ها ستاره قطبی رو نشون دادم و خیلیا میگفتن اشتباه میگی.و بلالخره پشیمان شدند و متوجه شدند عذر خواهی کردن.و اینکه در ساعاتی بعد دوباره با چند نفر که ادعا میکردند ام 36 37 38 خوشه ی کروی هستند. و من میگفتم خوشه ی باز گوش نمیدادند ولی باز هم

سلام، می دانیم که زمانی که با ابزار هرچه قویتر به آسمان نگاه می کنیم ، همزمان به فواصل هرچه دورتر و زمانهای هرچه عقب تر می نگریم و در واقع آن اطلاعات تصویری که هم اکنون از جهان Universe وارد چشم ما می شود ممکن است تا حد زیادی غیر واقعی و گول زننده باشد و مثلا دو کهکشانی که آنها را به طور مجزا مشاهده می کنیم در حقیقت ممکن است الآن، کاملا به یکدیگر برخورد کرده باشند (و یا حتی وجود خارجی نداشته باشند) ولی در حال حاضر ما به هیچ روشی نمی توانیم از این مسئله «اطلاعات» داشته باشیم. سوال من این است که با توجه به مسیر حرکت فعلی ، سرعت کهکشانها ، همچنین تاریخچه زمانی تشکیل و تکوین آنها ، مقدار تقریبی ثابت هابل و... ، آیا می توان تصویری واقعی و «در لحظه» ( یا Real Time ) از جهان بزرگ مقیاس بالای سرمان بسازیم (حداقل در طول موج مرئی) ، آیا تا کنون چنین کاری در دنیا صورت گرفته و یا اصولا قابل انجام است؟ ممنون.

یکی از یهترین دوربینهای عکاسی از آسمان شب و طبیعت، دوربین CANON 5d MarkII است. این دوربین دارای سنسور ( CMOS ) فول فریم ( 35 میلیمتری ) با 21.2 مگاپیکس است.
The EOS 5D Mark II features a huge, full-frame sensor. A 21.1-megapixel CMOS sensor delivers images of up to 5616 x 3744 pixels. And since it is full-frame, all lenses will deliver the angle of view they would on a 35mm camera without a conversion factor. This comes in handy especially when shooting with wide-angle lenses. For the flexibility to shoot in even the most dimly lit situations, the EOS 5D Mark II offers Canon's highest ISO sensitivity to date, ranging from 100-6400 (expandable to ISO L: 50, H1: 12800 and H2: 25600). Thanks to improved noise reduction technologies, images shot even at highest sensitivity will be remarkably smooth.
21.1 Megapixel Full-Frame CMOS Sensor