07-01-2009, 08:59 PM
سلام بر همگی دوستان.
این خیلی بحث جالبیه و احتیاج به توجیه علمی داره.
اول بگم که (البته با کسب اجازه از استاد OWL) که این جمله کاربر محترم، doctorp30 عزیز صحیح نیست: "سرعت زیاد آنها باعث بوحود آمدن نیروی گرانش می شود".
در واقع گرانش فقط و فقط تاثیر هندسه جرم بر فضا و زمان اطرافش است (همان نتیجه نسبیت عام.) یعنی جرم ماهیتاً و ذاتاً دارای اثر گرانشی است. پس گرانش در اثر هیچ عامل دیگری بوجود نمی آید و ذات جرم بودن است.
و اما در مورد کروی بودن اکثر اجرام آسمانی من می‌خواهم از مفاهیم ترمودینامیک مشابه حالتی که یک جسم جامد در دمای انجماد میخواهد از مذاب شکل بگیرد (یا تشکیل قطره مایع از گاز در دمای تبخیر و معیان) استفاده کنم. این توجیه مدتهاست که ذهن بنده را مشغول کرده.
موضوع از این قرار است:
با توجه به اینکه همیشه سطح دارای انرژی بالاتری نسبت به درون ماده است، (چون در سطح اتمها (یا ملکولها) از یک طرف دیگر آزادند و تحرک بیشتری دارند که معادل است با انرژی بالاتر. اما در درون ماده اتمها یا ملکولها از همه طرف در قید و بند دیگر اتمها هستند.)
![[عکس: 1.gif]](http://taeeb.persiangig.com/image/blog/surfacetension/1.gif)
![[عکس: 180px-Wassermolek%C3%BCleInTr%C3%B6pfchen.svg.png]](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f9/Wassermolek%C3%BCleInTr%C3%B6pfchen.svg/180px-Wassermolek%C3%BCleInTr%C3%B6pfchen.svg.png)
(در ضمن همین عامل توجیه کننده پدیده "کشش سطحی" است. یعنی سطح مایع یا جامد با گسترش یافتن مخالفت می‌کند. چون آنوقت باید همان حجم مشخص مایع به سطح انرژی بالاتری برسد. که بر خلاف مسیر پیشرفت طبیعی تحولات در ترمودینامیک است. لذا مثلاً یک حشره میتواند بروی آب بایستد یا اینکه قطرات آب بصورت پهن نشده و شبه کره بعد از شستشوی ظروف آشپزخانه توسط مامان و گاهی وقتا توسط ما (عمراً یه همچین بچه مثبت هایی پیدا بشن :wink: البته به شوخی گفتم) بروی سینک ظرفشویی باقی می‌ماند.)
![[عکس: 250px-Wasserl%C3%A4ufer_bei_der_Paarung_crop.jpg]](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/36/Wasserl%C3%A4ufer_bei_der_Paarung_crop.jpg/250px-Wasserl%C3%A4ufer_bei_der_Paarung_crop.jpg)
![[عکس: ff_sec_earth_WA2_4.jpg]](http://www.ngdir.ir/SiteLinks/Kids/Image/AMUZESH/ff_sec_earth_WA2_4.jpg)
بنابراین هنگام تشکیل یک جسم جامد از مذاب یا قطره مایع از گاز، بدلیل اینکه تشکیل فاز جدید (جامد یا مایع) همراه با ایجاد یک سطح جدید می باشد که منشاء افزایش انرژی است. در نتیجه سیستم سعی می کند شکلی به خودش بگیرد که کمترین سطح را داشته باشد.
اما همانطور که از مفاهیم هندسه و ریاضیات می دانیم، در بین همه اجسام سه بعدی، کره کمترین سطح را نسبت به یک حجم مشخص دارد. یعنی اگر یک حجم مشخص از ماده را بخواهیم به صورت اشکال سه بعدی (مثلاً مکعب، مکعب مستطیل یا هر شکل نامنظم سه بعدی دیگر) در بیاوریم فقط و فقط "کره" کمترین سطح را در این میان دارد.
بنابراین بعنوان مثال هنگام شکل گیری یک ستاره از غبار متراکم در یک سحابی که چگالی آن به حد بحرانی رسیده، از لحاظ انرژی فقط شکل کره برای سیستم مجاز است.
![[عکس: 54_the_birth_of_a_star_nebula.jpg]](http://www.malloryartandphotography.com/54_the_birth_of_a_star_nebula.jpg)
حالا نمیدونم تا چه حد این استدلال من درسته. از جناب OWL تقاضای اظهار نظر و همکاری دارم.
با تشکر از همه دوستان و عزیزان.
این خیلی بحث جالبیه و احتیاج به توجیه علمی داره.
اول بگم که (البته با کسب اجازه از استاد OWL) که این جمله کاربر محترم، doctorp30 عزیز صحیح نیست: "سرعت زیاد آنها باعث بوحود آمدن نیروی گرانش می شود".
در واقع گرانش فقط و فقط تاثیر هندسه جرم بر فضا و زمان اطرافش است (همان نتیجه نسبیت عام.) یعنی جرم ماهیتاً و ذاتاً دارای اثر گرانشی است. پس گرانش در اثر هیچ عامل دیگری بوجود نمی آید و ذات جرم بودن است.
و اما در مورد کروی بودن اکثر اجرام آسمانی من می‌خواهم از مفاهیم ترمودینامیک مشابه حالتی که یک جسم جامد در دمای انجماد میخواهد از مذاب شکل بگیرد (یا تشکیل قطره مایع از گاز در دمای تبخیر و معیان) استفاده کنم. این توجیه مدتهاست که ذهن بنده را مشغول کرده.
موضوع از این قرار است:
با توجه به اینکه همیشه سطح دارای انرژی بالاتری نسبت به درون ماده است، (چون در سطح اتمها (یا ملکولها) از یک طرف دیگر آزادند و تحرک بیشتری دارند که معادل است با انرژی بالاتر. اما در درون ماده اتمها یا ملکولها از همه طرف در قید و بند دیگر اتمها هستند.)
(در ضمن همین عامل توجیه کننده پدیده "کشش سطحی" است. یعنی سطح مایع یا جامد با گسترش یافتن مخالفت می‌کند. چون آنوقت باید همان حجم مشخص مایع به سطح انرژی بالاتری برسد. که بر خلاف مسیر پیشرفت طبیعی تحولات در ترمودینامیک است. لذا مثلاً یک حشره میتواند بروی آب بایستد یا اینکه قطرات آب بصورت پهن نشده و شبه کره بعد از شستشوی ظروف آشپزخانه توسط مامان و گاهی وقتا توسط ما (عمراً یه همچین بچه مثبت هایی پیدا بشن :wink: البته به شوخی گفتم) بروی سینک ظرفشویی باقی می‌ماند.)
بنابراین هنگام تشکیل یک جسم جامد از مذاب یا قطره مایع از گاز، بدلیل اینکه تشکیل فاز جدید (جامد یا مایع) همراه با ایجاد یک سطح جدید می باشد که منشاء افزایش انرژی است. در نتیجه سیستم سعی می کند شکلی به خودش بگیرد که کمترین سطح را داشته باشد.
اما همانطور که از مفاهیم هندسه و ریاضیات می دانیم، در بین همه اجسام سه بعدی، کره کمترین سطح را نسبت به یک حجم مشخص دارد. یعنی اگر یک حجم مشخص از ماده را بخواهیم به صورت اشکال سه بعدی (مثلاً مکعب، مکعب مستطیل یا هر شکل نامنظم سه بعدی دیگر) در بیاوریم فقط و فقط "کره" کمترین سطح را در این میان دارد.
بنابراین بعنوان مثال هنگام شکل گیری یک ستاره از غبار متراکم در یک سحابی که چگالی آن به حد بحرانی رسیده، از لحاظ انرژی فقط شکل کره برای سیستم مجاز است.
حالا نمیدونم تا چه حد این استدلال من درسته. از جناب OWL تقاضای اظهار نظر و همکاری دارم.
با تشکر از همه دوستان و عزیزان.
[SIZE=1][SIZE=1]...And, it was man's job to understand how it worked[/SIZE][/SIZE]