سلام دوستان
به علت مشکلی که برای یکی از ابزار نجومی من پیش اومده و جایی رو برای تعمیر اون پیدا نکردم این فکر به ذهنم رسید که در تالار جایی رو باز کنم تا هر کس مشکلی از هر جهت توو ابزار نجومیش براش پیش اومده اون رو اینجا مطرح کنه. شاید جایی یا کسی رو پیدا کنه تا مشکلش حل شه.
امیدوارم مفید باشه.

در پهنه گسترده بالای سرم گیج و مبهوت شده بودم . به راستی این همه ستاره درخشان که همچون دانه های جواهر در آسمان پراکنده شده اند، چگونه راهنمای مسیر جویندگان راه های نا آشنا هستند . نمی توانستم هیچ گونه ترتیب و نظم خاصی برای آنها در ذهن مجسم کنم . مدتی به تماشای این دنیای پر رمز و راز نشستم و سعی کردم اشکالی را با برخی از آنها درست کنم و با خود مرور کنم . برای این که کمی از این سردرگمی رهایی یابم، جستجوی جهت ها برایم از همه مهم تر بود . در کتاب خوانده بودم که بهترین راه یافتن ستاره قطبی که نشانه جهت شمال آسمان است، صورت فلکی دب اکبر (ملاقه آسمان) است . چیزی نگذشت که هفت اورنگ درخشان را در آسمان پیدا کردم . شکلی شبیه به ملاقه ای بزرگ که در آن شب بهاری بر فراز افق شمال دیده می شد .
با خوشحالی به سراغ کتاب ها رفتم . دو ستاره ی جلویی کاسه ملاقه که مشهور به ستاره های راهنما هستند را نشانه گرفتم و اندازه ی ۵ برابر فاصله بین آن دو ستاره به سمت جلو حرکت کردم . در امتداد این مسیر کم ستاره، نخستین ستاره ای که به شما چشمک خواهد زد، همان ستاره قطبی است؛ ستاره ای با قدر ۱.۹۶+ که درست در امتداد محور زمین و در جایگاه قطب شمال سماوی آسمان جای دارد . حالا کافی است تا ۱۸۰ درجه بچرخید تا با نمای جنوبی آسمان آشنا شوید . آنگاه سمت راست شما افق غرب و سمت چپ، افق شرق قرار می گیرد . بدین ترتیب یکی از مهمترین پله های اولیه پیمایش را در آسمان طی کرده اید .
دوباره به آسمان نگاه کنید، این بار دب اکبر بسیار آسان تر از دفعه ی قبل ظاهر خواهد شد . این بار دو ستاره چسبیده به دسته ملاقه را به سمت خلاف جهت ستاره ی قطبی امتداد دهید تا به ستاره درخشانی با قدر ۱.۳۴+ برسید که قلب تپنده ی صورت فلکی اسد (قلب الاسد) نام دارد . بازی جالبی به نظر می رسد، این بار ستاره های دسته ملاقه که کمانی زیبا را در آسمان تشکیل می دهند با همان انحنا ادامه دهید . نخستین ستاره ی درخشان، سماک رامح، پرنورترین ستاره صورت فلکی عوا (بادبادک) را با قدر ۰.۰۷ - پیدا کرده اید . در ادامه ی مسیر ستاره ی درخشان صورت فلکی سنبله، سماک اعزل در برابر چشمانتان می درخشد . با این کار در حقیقت محدوده ای زیبا در آسمان را پیدا کرده اید که در شب های بهار و تابستان، هر شامگاه در آسمان پدیدار می شوند .

صورت فلکی ذات الکرسی
قدم بعدی برای جستجوی دقیق تر و حرکت در آسمان دانستن این نکته است که واحد های معمول اندازه گیری مانند سانتی متر و متر برای سنجش فاصله های ظاهری روی کره ی سماوی ( کره ای فرضی و بسیار بزرگ که زمین در مرکز آن قرار دارد) به کار نمی آیند . اگر به صحبت آماتورها در شب های نجومی دقت کرده باشید متوجه می شوید که از الفاظی این چنین استفاده می کنند : (( ۱ ثانیه قوس، ۵ دقیقه قوس، ۱ درجه و ...)) زیرا روی کره ی سماوی، ما روی کمان هایی حرکت می کنیم که اندازه ی آنها با زاویه ای که رأس آن زمین و دو ضلع آن دو ضلع آن به دو جرم مورد نظر که فاصله ی آنها از یکدیگر محاسبه می شود، این معیار، یعنی اندازه یا فاصله ی زاویه ای که برای اندازه گیری فاصله اجرام سماوی بر اساس زاویه به کار می رود . برای نمونه، فاصله ی دو ستاره راهنمای دب اکبر ۵ درجه است . به عبارتی این دو ستاره روی کره ی سماوی روی کمانی قرار دارند که طول آن ۵ درجه است . قطر ظاهری خورشید و ماه بدر نیز ۰.۵ درجه است .

پایگاه فضایی کندی روزهای تاریخی بسیاری را دیده است. روزی که ساختمان عظیم مونتاژ شاهد جنب و جوش عظیمی بود و در دال آن نخستین موشک ماه پیما پیچ به پیچ و قطعه به قطعه روی هم سوار می شد. هزاران قطعه هر یک از مسیرهای درو و نزدیک به آنجا آورده می شدند تا زنان و مردان سختکوش آن به همراه هزاران دانشمند و مهندس پیشرو کاری غیرممکن را به انجام برسانند و آپولو هوا کنند که کردند.

آنها نخستین روزهای آن پروژه را به یاد دارند روزی که بر سکوی پرتاب اتفاقی کوچک آتش سوزی در اتاقک مملو از اکسیژن آپولو – 1 ایجاد کرد و 3 فضانورد آن زنده در آتش سوختند. اما امیدها نا امید نشد. این پایگاه و ساختمان های آن روزی را به یاد دا دارند که غرش موتورهای موشک ساترن ماموریت آپولو 11 را آغاز کرد همان ماموریتی که آرمسترانگ و انسان را بر سطح ماه فرود آورد تا او به درستی آن لحظه تاریخی را توصیف کند:«قدمی کوچک برای یک انسان و جهشی غول آسا برای بشریت».

آنها روزی را به یاد می آورند که اینترپرایز در دورانی بسیار دور فرود آزمایشی خود را بر باند فرودگاه آن با موفقیت انجام داد. فضاپیمای هواپیما شکل و سفید جدید، انگار مردم آن عصر را به دوران آینده پرتاب کرده بود. فضا نوردان دیگر لازم نبود در دل امواج دریا و یا دل صحراهای روسیه با چتر نجات به سیاره اشان بازگردند آنها مانند ایده های آینده نگرانه فضایی با همان فضا پیمایی که به مدار رفته بود به زمین باز می گشتند.

آنها شادی پرتاب نخستین ماموریت شاتل ها را به خوبی به یاد می آورند. روزی که صدها هزار نفر را به ساخل اقیانوس کشید تا شاهد پرتاب اولین ماموریت رسمی و سرنشین دار شاتل ها باشند.

این ایستگاه در خاطره خود روزهای شاد و غمگین بسیاری دیده است. آن روزی که چلنجر در مقابل چشمان هزاران علاقمند نگران در میان آسمان منفجر شد و سکوتی مرگبار آن جزیره را در بر گرفت . روزی که هابل و اودیسه سوار بر شاتل های به مدار زمین رفتند تا داستان خود را آغاز کنند. روزی که شاتل ها بی اعتمادی میان شرق و غرب را شکستند و در فضا به دیدار همتایان روس خود رفتند.

روزی که آنها دست در دست پرتابه های سازمان های فضایی دیگر بنای بزرگتارین سازه دست بشر در مدار زمین را آغاز کردند. روزی که قرار بود ماموریت شاتل فضایی کلمبیا با موفقی به پایان برسد و تنها چند دقیقه پیش از آنکه چرخ های کلمبیا باند فرود را لمس کند ، آن شاتل و 7 فضانوردش در اسمان به شهاب درخشانی تبدیل شدند و بقایای بدن آنها و سفینه میزبانشان در طول چند ایالات مختلف پراکنده شد.

و آنها روزی را به خاطر می آورند که برای آخرین بار آتلانتیس نعره کنان آسمان را شکافت و به آخرین دیدار دست ساز خودش رفت. و آنها امروز را به خاطر خواهند آورد. روی که در آن آخرین فرود شاتل ها اتفاق افتاد در گرگ و میش هوا شاتل آتلانتیس پس از بیش از 300 روزی که در کل عمرش در فضا سپری کرده بود به زمین بازگشت تا پایان داستان را رقم بزند.

30 سال پیش که اولین شاتل به مدار زمین سفر کرد نه خبری از کامپیوتر های شخصی بود و نه خبری از تلفن های همراه و دوربین های دیجیتال. آن روزها کامپیوتر ها نخستین روزهای عمومی شدن خود را سپری می کردند هنوز تا روزی که ایده اینترنت و وب جهانی به ذهن طراحانش خطور کند راه طولانی وجود داشت. هنوز 20 سالی مانده بود که دو جوان در گاراژ خانه ای موجودی به نام گوگل را بنا کنند و هنوز حدود 25 سال تا زمانی که نخستین ایده ها به ذهن مارک زاکربرگ برسد و فیسی بوکی را اختراع کند که امروز بیشتر پست هایش درباره پایان عصر شاتل ها بود، زمان مانده بود.

آن روز مردم ظاهر دیگری داشتند. جور دیگری می اندیشیدند و جهان را گونه دیگری می شناختند. برنامه شاتل ها در طول این 3 دهه از تغییرات هولناک با ما همراه بود. چه کسی فکر می کرد که جهان در 3 دهه چنان تعییر کند و چنان جهش فناوری روی دهد که پاپ، رهبر کاتولیک های جهان از دفتر مقدسش در واتیکان با فناوری روز با خدمه شاتل فضایی صحبت کند؟ چه کسی گمان می کرد در طی این دوره پای توریست ها به فضا باز شود؟ ایده هتل های فضایی به مرحله آزمایشی برسد، بخش خصوصی وارد سفر به فضا شود و ریچارد برانسونی که هنگام اولین پرواز 30 سال بیش نداشت ثبت نام مسافران برای سفرهای کوتاه زیر مداری را در شرکت ویرژن گالاکتیک آغاز کرده باشد؟

در این سال ها که شاتل ها به مدار زمین سرک می کشیدند و ما بزرگ می شدیم دنیا تغییر کرد.

اتحاد جماهیر شوروی فرو پاشید، چین راه های جدیدی به سوی مدرنیته برداشت به غولی تبدیل شد که جهان را در تصرف محصولاتش در آورد و حتی پای در فضا گذاشت، در ایران انقلاب به پیروزی رسید و یک جنگ طولانی آغاز شد و به پایان رسید، اتحادیه اروپا در قالب کنونی اش تاسیس شد. جهان متوجه گرمایش زمین شدند. آب دریاها بالا آمد. لایه اوزون آسیب دید و خود را ترمیم کرد. تلوزیون های مردم رنگی شدند، کامپیوترهای شخصی قدم به خانه های مردم گذاشتند. لپ تاپ و موبایل و تبلت های لمسی اختراع شد. شبکه جهانی اینترنت سر بر آورد، ایمیل دنیا را کوچک کرد، شبکه های اجتماعی مردم را به هم نزدیک تر کردند و جهان هر روز بیشتر به دهکده ای کوجک تبدیل شد.

شاتل ها تنها نماد یک دوره اکتشاف فضایی نیستند. آنها نماد دوره ای از پرشورترین اکتشافات علمی و فناوری اند . زندگی ما در خلال این سه دهه انچنان شتابناک تغییر کرده است که اگر ماشین زمانی بود و کسی را از 30 سال پیش ، همان روز که اولین شاتل به آسمان بال گشود، یک باره به امروز می آوردیم ، شاید این همه تغییر یک باره دیوانه اش می کرد.

اینک آتلانتیس در فلوریدا و کندی آرام گرفته است . جایی که برای همیشه در آن باقی خواهد ماند. دو خواهرش نیز به دو موزه دیگر فرستاده می شوند تا آنجا الهام بخش جوانانی دیگر باشند.

امروز که خدمه شاتل از آتلانتیس پیاده شدند فرمانده اش در مقابل دوربین ها گفت شاتل را با افتخار به نسل بعدی واگذار می کنیم و من روزی را می بینیم که پسر 6 ساله ای در مقابل آن ایستاده و با دیدن آن و مرور داستانش به پدرش خواهد گفت من نیز رویای فضانورد شدن دارم. این واقعیت و میراثی است که از شاتل های باقی خواهد ماند.

برای ما و هم سن و سال های ما، شاتل یادآور یک عمر است. ما با شاتل ها بزرگ شدیم و هم راه آنها سالخورده گشتیم . دنیای ما در این سال ها تغییر کرد و البته که شاتل ها دیدگاه ما را تغییر دادند. آنها و وسایلی که آنها به مدار زمین بردند – که فقط یکی از آنها تلسکوپ فضایی هابل بود- دید ما از جهان را تغییر داد.

ما فرزندان یکی از اعصار الهام بخش اکتشافات فضایی هستیم .

به یاد می آورم هنوز مدرسه نمی رفتم که ماکت کوچکی از شاتل فضایی را در میان اسباب بازی هایم داشتم و با نگاه به آن سودای فضا را در سر می پروراندم. 8 سالم بود که تلوزیون آن روزها در خبر ساعت 9 شبکه 1 تصویری کوتاه از فاجعه ای بزرگ را نشان داد فضا نوردانی که در پرتاب شاتل زنده سوخته بودند. چلنجر منفجر شد . فردای آن روز کیهان تصاویر و گزارشی از آن رویداد داشت که بسیار کوتاه بود و ناقص اما همان باعث شد که آن مطلب را ببرم و در پوشه ای بگذارم از همان جا بود که خبرهای علمی روزنامه ها را تا جایی که می دیدم می بریدم و نگاه می داشتم و چه می دانستم که روزی خود نویسنده آن خبرهای خواهم شد. از دانشگاه که به تهران برگشتم برای مجله نجوم روی رصدماهوراه ها کار کردم . بابک امین تفرشی دعوت کرد تا در باشگاه جوان نجوم سخنرانی داشته باشم . اولین سخنرانی ام درباره رصد ماهواره ها بود و چه خوش شانس بودم که پس از سخنرانی ام شاتل از فراز تهران می گذشت. با دوستانمان به حیاط دانشکده فیزیک آمدیم و شاتل را که تازه از ایستگاه فضایی جدا شده بود ف*به همراه این ایستگاه و همچون دو نقطه درخشان که رقص کنان در کنار یکدیگر در حال حرکت بودند هنگام گذر از فراز ایران به تماشا نشستیم . چند سال بعد در اتاقم برای سایت نجوم خبر آماده می کردم . قرار بود کلمبیا به زمین بنشیند. ناگهان ایمیلی از دوستی از رصدگران ماهواره ام باعث شد به سواد انگلیسی ام شک کنم پیامش کوتاه بود : «خدای من منفجر شد»

دیوانه شده بود یا شوخی بی مزه ای را آغاز کرده بود ؟ 1 دقیقه ای گذشت که ناگهان سایت ناسا سایت اسپیس فلایت ناو و هر چه می شناختم برای دقایقی از دسترس خارج شدند و قبل از آنکه دوباره باز آیند ، برروی تصاویر تلوزیون ناسا که با اتصال دایل آپ آن دوره هر چند ثانیه یک بار لود می شد فاجعه را دیدم . شهابی درخشان و چند هسته ای که در جو فرود می آمد. کلمبیا و 7 فضانوردش برای همیشه رفته بودند. تا چند دقیقه صدایم بیرون نمی آمد ، من که این سوی دنیا بودم و از دور راوی پرواز دوستان قدیمی ام.

شاتل ها دوباره به پرواز درآمدند. این بار دیگر دیدن پرواز شاتل ها رویا نبود . در استودیو شبکه 4 با سیاوش صفاریان برنامه آسمان شب را موقت قطع کردیم تا پرتاب شاتل را به طور زنده با مردم به اشتراک بگذاریم. زمان گذشت و آخرین پرواز شاتل را زنده در سایت جام جم گزارش کردم و امروز ...

تمام شد. به پایان رسید. افسانه 30 ساله شاتل ها به آخرین فصل خود رسید.

می گویند انسان ها از 3 سالگی است که خاطرات خود را به درستی و کامل به یاد می آورند اگر این داستان درست باشد نخستین خاطراتی که به طور منظم در ذهنم شکل گرفته همان روزهایی بوده است که اولین شاتل به فضا رفت. وه که چه خاطراتی از این 3 دهه در ذهنم و ذهن همه ما نقش بسته است!

شاتل ها تمام شدند اما نه تنها میراث آنها که زندگی و اکتشاف ادامه دارد. پایان عصر شاتل ها آغز عصر دیگری خواهد بود عصری که شاید دوران جدیدی را نوید دهد. فناوری های جدیدی خواهند آمد و دوران های طلایی دیگری در پیش است. از هم اکنون به همه آنها خوش آمد خواهم گفت اما اگر قرار باشد یک یادگار برروی میز کار خود بگذارم ، مجسمه شاتل ها ی فضایی خواهد بود. ابزارهایی که الهام بخش من و بسیاری دیگر بودند و برای سال های کودکی آنها را نماد عصر فضا می دانستم و بعدتر با آنها احساس خویشی کردم. آنها را هیچ گاه از نزدیک ندیدم اگرچه چند باری آنها را در هنگامی که از فراز آسمان ایران می گذشتند بدرقه کرده ام اما آنها نه تنها برایم نمادی از دوران طلایی شاتل ها که یادآوری از 3 دهه پر شور ابداع و اختراع و رشد علم و فناوری در کنار شجاعت و سختکوشی زنان و مردان با اراده ای است که این رویا را در روزگاری دور عملی کردند.

برگرفته از وبلاگ دوست خوبم پوریا ناظمی

درود به همه دوستان

هر عضو در تالار می تواند برای خود عکس انتخاب کند. شما می بایست به بخش تنضیمان کاربری مراجعه و گزینه*ی انتخاب / ويرايش آواتار را انتخاب و عکس مورد نظر خود را قرار دهید. سعی کنید عکس ها دارای اندازه 200 در 200 پیکسل باشد و از حد بیشتر نشود.

با تشکر

یکی از رویاهای من و بسیاری از علاقه مندان عکاسی از اعماق آسمان است. اجرامی مانند خوشه*های کروی، خوشه*های باز، کهکشانهای بسیار زیبا و دوردست و .... اما برای این کار ابزار مناسب نیاز است. تلسکوپ با قدرت اپتیکی مناسب ( ترجیهاً شکستی و آپورکروماتیک یا بازتابی مدل RC) سه پایه بسیار دقیق ( مانند سه پایه*های Takahashi، Vixen، Astrophysicse و ... ) دوربین مناسب و بسیاری از ابزارهای جانبی.. اما می توان اینها را به صورت کم کم و در طی مدتی تهیه کرد و تصاویر زیبایی از آسمان تهیه کرد. نمونه*ای از آن را برای شما به نمایش می گذارم که تنها حاصل چهار فریم 2 دقیقه ای است.

فایل‌های پیوست

تصاویر بندانگشتی
   

دورد به همه شما

امیدورم که با برگزاری نخستین برنامه ی آموزشی ستاره شناسی در شهر هفشجان و افتتاح وب سایت شما به آدرس گروه ستاره شناسی هفشجان (نجوم) - خانه شاهد پیشرفت روز افزون ستاره شناسی باشیم.

با تشکر

اين انجمن از سال هشتاد و يك راه اندازي شد و شروع به فعاليت نمود . اين انجمن افتخار اين را دارد كه اولين و موثر ترين گام در اين شهرستان جهت آشنايي مردم با آسمان شب را برداشته است. چنان كه در حال حاضر براي تمامي مردم كاملا شناخته شده است . اين انجمن با پشتيباني و حمايت دوست عزيزم جناب آقاي خسرو جعفري زاده مشكلات زيادي را پشت سر گذاشته و كماكان به فعاليت خود ادامه مي دهد .

سايت انجمن ستاره شناسي بهبهان : http://www.behbahanastro.mihanblog.com/

در صورتی که یک ابر نو اختردر کهکشان ما بوجود بیاید و ما انرا را رصد کنیم ایا چشمان ما اسیب می بیند ؟؟؟؟
یعنی اشعه های اون مضر نیست
حالا یا T Pyxidis باشد یا الفا شکارچی یا ...

منبع: http://www.starpeace.org/Fa/News/90/Default.aspx


برنامه ویژه صلح ستارگان برای کمک به مردم قحطی زده سومالی در روز 21 مرداد 1390

«آسمان شب زیباست»، این جمله برای همه ما آشناست. ستارگان آسمان از فراز نگاه بشر خیره به آن از آغاز تا امروز می گذرند و ما رفته رفته دریافته ایم که این نگین های درخشان چه هستند و از کجای کیهان نورشان به ما میرسد.خورشیدما یکی از همین نگین های فوروزان است .اما بسیار نزدیک تر و مهتر از هر ستاره ای برای زمین ما. او شاهدی استوار برهرآنچیزیست که بر سیاره ما گذشته است.او به قرار خودپایبند است هر روز طلوع می کند و سخاوتمندانه گرمابخش حیات در سیاره ماست. او شاهدی استوار بر پیدایش حیات ،پدید آمدن موجودات ،حضورانسان کنجکاو ، پیش روی هاوبلند پروازیهایش برای دانستن است.شاهدی پابرجا بر رویداد های تلخ و شیرین این سیاره.اوناظری برجدال دیرین نور بر تاریکی است و چیرگی های یکی بر دیگری است.اما امروز شاید خورشید بیش از هرزمان غمگین است. وقتی هر بار در پس و پیش هر طلوعی صفحه دیگری از سرگذشت غم انگیز مردم سیاره کمربند حیات را می بیند. اینبار نیز داستان تکراری و دنباله دار تشنگی و گرسنگی در شمال آفریقا. گسترده تر و فاجعه آمیز تر از گذشته .محصولی دیگر از برهم خوردن توازن حیات توسط هوشندترین موجود سیاره زمین. داستان مردم سومالی و بحران خشکسالی و کوچ اجباری آنها برای خواسته ای اندک ، یعنی جایی برای تداوم حیات . مردم سومالی امروز جلوه تمام و کمالی از جنگ انسان با انسان و جنگ انسان با طبیعت را تجربه می کنند.از جنگ های داخلی و حالا خشکسالی و قحطی . چهره های موثر فرهنگی و علمی سالهاست که بشرراازآنچه پیش روست آگاه کرده اند ، گروهها و سازمانهای مردم نهاد بسیاری تمام توجه خود را به ترویج و دعوت برای پایان جدال انسان با طبیعت متمرکز کرده اند.شبکه جهانی استارپیس نیز درکنار فعالیت های همگانی کردن علم برای زندگی بدون جنگ همواره به این موضوع پرداخته است .استارپیس نیز براین باوراست که همه ما شهروندان این سیاره خاکی بایداز تمام توان و ظرفیت ها برای کمک به مردم آسیب دیده جدال انسان با طبیعت گامی برداریم.اخبار می گوید وضعیت بحرانی است و کارشناسان هشدار می دهند که فردادیر است.به همین دلیل استارپیس از تمام همکاران دوستدارصلح خود در گوشه و کنار جهان دعوت می کند تادر هر کجا که هستند با برگزاری یک شب رصدی عمومی نمایند و در کناراین برنامه با دریافت کمک های نقدی از مخاطبین این شب رصدی به کودکان سومالی کمک نمایند. شاید این کمک بسیار کوچک باشد اما بی شک می تواند یک وعده غذایی اندک برای آسیب دیدگان این بحران باشد.

برنامه جهانی غذا یکی از سازمانهای موثر در کمک سریع به آسیب دیدگان این حادثه است. شما می توانید با دعوت از مسئولین محلی این برنامه در این شب رصدی صندوق حمایت مالی را در گوشه ای قرار دهید تا مخاطبین برنامه شما به هر میزان که تمایل دارند کمک کنند.اگر به مسئولین این طرح دسترسی ندارید شماره حساب بانکی آن را به مردم ارائه دهید تا در اولین فرصت کمک خود را ارائه کنند.طبق فلسفه استارپیس این برنامه می باید قوائد برنامهای شب های رصدی عمومی را در برداشته باشد و ازنمایش جلوه های زیبای آسمان شب برای مردم قافل نشوید. در ضمن آن می توانید درباره وضع موجود آسیب دیدگان حادثه سومالی با آنها صحبت کنید.

شورای مرکزی استارپیس بر این باوراست که گرچه برگزاری برنامه های این چنینی در قالب معمول برنامه های خود نبوده است اما سطح این فاجعه انسانی و شبکه اجتماعی گروه های همکار استارپیس می تواند سهم کوچکی در رفع اولیه ترین نیاز های مردم و کودکان آسیب دیده بیافریند.

همه ما امیدواریم کودکان آسیب دیده سومالی که اکنون در اردوگاه های پناهندگی به سختی روزگار می گذرانند هرچه زودتر با دلی سیر و بارواندازی از ستاره ها و شمارش آنها شبهای خود را سپری کنند.

یازدهمین باشگاه ستاره شناسی همدان به همت مرکز اخترشناسی ابن صلاح همدانی در تاریخ بیست و نهم تیرماه 1390از ساعت 17 الی 18:30 در سالن همایش های مرکز اخترشناسی ابن صلاح همدانی وابسته به معاونت فرهنگی – اجتماعی شهرداری همدان با حضور جمع کثیری از علاقه مندان برگزار شد.

نکته ی حائز اهمیت در برگزاری این باشگاه نسبت به روند برگزاری باشگاه های پیشین فراخوان طراحی پوستر باشگاه بود که ایده ی آن توسط جناب آقای کیاوش مرادی مسئول فعلی برگزاری باشگاه ستاره شناسی همدان ارائه گردید و در نهایت طرح متعلق به جناب آقای علیرضا خرم رودی از اعضای محترم مرکز با صلاحدید مدیریت محترم مرکز سرکار خانم باقرپور امامی به عنوان طرح برگزیده انتخاب شد.

در نخستین بخش از برنامه سرکار خانم مهسا درویشی از اعضای محترم مرکز با بخش جدید " تفسیر و تحلیل رویدادهای اخیر دنیای ستاره شناسی" تعدادی از اخبار منتخب تیرماه را به صورت تفصیلی و تشریحی مورد بررسی قراردادند که می توان بارزترین سوژه ی خبری تیرماه را پرتاب پایانی شاتل فضایی آتلانتیس و اتمام همیشگی پروژه ی ارسال شاتل های فضایی توسط سازمان فضایی آمریکا (ناسا) قلمداد کرد.

در بخش بعدی برنامه دبیر محترم انجمن نجوم دانشگاه بوعلی سینا همدان جناب آقای مهرداد ملک محمدی تحت عنوان کنفرانس " رصد و ثبت بارش های شهابی " به ایراد سخنرانی در این زمینه پرداخته و ضمن سخنرانیشان برگه های مخصوص ثبت رصد مورد تایید سازمان بین المللی شهاب بین حضار توزیع گردید تا با نحوه ی صحیح ثبت این پدیده به طور کامل آشنا شوند.

همچنین در طول برنامه نماهنگ هایی نجومی با موضوعات مختلف برای علاقه مندان پخش گردید.

کلیه ی علاقه مندان می توانند جهت همکاری در برگزاری باشگاه های ستاره شناسی همدان به مرکز اخترشناسی ابن صلاح همدانی مراجعه و با مسئولان ذیربط در ارتباط باشند.

عوامل اجرایی یازدهمین باشگاه ستاره شناسی همدان

مسئول هماهنگی و برنامه ریزی : کیاوش مرادی

طرح پوستر : علیرضا خرم رودی

اجرا : میثم باب الحوائجی

پوشش تصویری : علی ترکمان

پشتیبانی فنی : آرش رنجبران – میلاد آزادمنش


تنظیم گزارش : بهنام کاتبی – مسئول روابط عمومی مرکز اخترشناسی ابن صلاح همدان