سلام به همگی
دیشب داشتم می رصدیدم که به ذهنم اومد ببینم می تونم اورانوس رو رص دکنم یا نه(چون قدر ظاهری اورانوس 6 هست) خلاصه با کمک نرم افزار گشتیمو گشتیمو گشتیم تا بالاخره پیداش کردم. :wink:
ولی در بزرگنمایی 65 فقط موقعی گردی اورانوس مشخص می شد که اونو با ستاره های اطراف مقایسه می کردم
حالا سوال من از عزیزان اینه که تا حالا کسی سابقه رصد اورانوس رو داشته و اینکه در چه حد از بزرگنمایی میشه اورانوس رو مثل یه کره یا باکمی جزییات رصد کرد؟
از قبل از همه ممنونم.

سلام
یه سوال دارم راجع به رویت هلال :
وقتی که به نرم افزار زمان و مکان رصد ماه رو میدیم خوب اون موقعیتش رو تو آسمون بهمون نشون میده ،منظورم اینه که چرا نمیتونیم از روی نرم افزار بگیم که ماه قابل رویته یا نه!؟

این هم راجع به رویت هلاله اگه دوست داشتین بخونین.

http://helalemah.ir/index.aspx?_Page=5& ... =No&_Rt=No

سلام دوستان
لطفا بهم نخندین
:lol:
من یه دوربین قدیمی ساخت شوروی دارم که هم سرعت Bداره و هم دیافراگمش تنظیم میشه
و دکلانشور هم داره اما لنز نمیخوره
میخواستم ببینم میتونم از درون چشمی 20mmتلسکوپ از سیارات و خوشه ها و...عکاسی کنم؟
چون تلسکوپم بازتابیه وقتی دوربینو میگیرم جلوی تلسکوپ آینه ثانویه درست میافته وسط کادر
اصلا این کار شدنیه؟

دوستان تو تالار رو نگاه می کردم دیدم تاپیک جامعی در مورد پردازش عکس های نجومی که از اول تا اخر این کارو یاد داده باشه نیست گفتم این تاپیک رو ایجاد کنم که دوستان با تجربه مطالبشون در مورد پردازش رو اینجا قرار بدن تا دوستان دیگه هم ازشون بهره ببرن . :wink:

این سوال شاید تاحدودی ساده به نظر بیاد،ولی تا الآن برای من جواب قانع کننده ای داده نشده!
تاپیکای این فروم رو هم مطالعه کردم ولی باز به نتیجه ای نرسیدم!
سوال اینه:
چرا اون روی ماه که به طرف زمینه هموارتره؟

هرکس که به آسمان علاقه دارد می فهمد که آسمان شب چه نعمت بزرگ و الهی است اما هرکس تصور خاصی از نجوم دارد .
به نظر من نجوم یعنی به اعماق کهکشان ها و سحابی ها سفر کردن ، نجوم یعنی اینکه از دیدن آسمانی پر ستاره و بدون حد و مرز به وجد آمدن در حالی که از این بزرگی اشک در چشمانم حلقه زده .....

به نظر شما نجوم یعنی چه ؟

حد بینایی چشم انسان:
فوران پرتو های گاما(Gamma-ray burst) درخشش های ناگهانی و انفجارهای عظیمی از پرتوهای پر انرژی گاما هستند که در کهکشان های بسیار دور اتفاق می افتند و بین 10 میلی ثانیه تا چند دقیقه به طول می انجامند. این فوران ها درخشان ترین رخدادهای الکترو مغناطیسی جهان را شکل می دهند. منبع این فوران ها اغلب میلیاردها سال با زمین فاصله دارد و دلالت بر چند نکته میکند: یکی اینکه فوران ها بسیار بسیار نادرند (به طوری که در یک میلیون سال شاید تنها یک یا چند فوران در کهکشانی به بزرگی راه شیری رخ دهد) دوم اینکه بسیار پر انرژی هستند (.یک فوران عادی در عرض چند ثانیه همان مقدار انرژی آزاد می کند که خورشید در طول ده میلیارد سال عمر خود آزاد می کند.
این طور تلقی میگردد که این فوران ها در اصل باریکه های پرتو های گاما اند که یک ابرنواختر ازاد می کند. دقیقا زمانی که یک ستاره نوترونی یا سیاه چاله که تازه متولد شده که با سرعت باور نکردنی به دور خود می چرخد یه ستاره بسیار عظیم را در خود متلاشی کرده و می بلعد.
حالا اصل مطلب: :wink:
این فوران ها انرژی خود را در طول موج پرتو های گاما ساتع میکنند اما برخی فوران های خاص میزان قابل توجهی انرژی در طول موج مرئی هم ساتع میکنند.
تا چند سال قبل کهکشان M33 با فاصله 3 میلیون سال نوری و قدر ظاهری 5.72 دورترین جسمی بود که چشم انسان میتوانست ببیند اما در 2008 اتفاق خار العاده ای افتاد! hock: و از ان پس M33 این افتخار را برای همیشه از دست داد!
در تاریخ19 مارس 2008 راس ساعت 6:12 صبح یک فوران پرتو های گاما توسط ماهواره Swift ثبت شد. این فوران بسیار خاص بود . فوران رکورد جدیدی را در زمینه دورترین شئ قابل رویت وپر انرژی ترین و درخشان ترین رخداد ثبت کرد .قدر این فوران در اوج درخشانی خود به 5.8 رسید و به مدت30 ثانیه با چشم غیر مسلح قابل رویت بود همچنین به مدت 60 ثانیه دیگر هم درخشان تر از قدر 9.0 باقی ماند.
انتقال به سرخی این فوران 0.937 اندازه گیری شد به این معنی که این فوران 7.5 میلیارد سال نوری با ما فاصله داشته است یعنی نیمی از شعاع جهان قابل رویت را طی کرده تا به ما رسیده ونیمی از زمان بیگ بنگ و تولد جهان گذشته بوده که این نور سفر خود را آغاز کرده بوده و با این حال زمانی که به زمین رسید انقدر پر نور بود که با چشمان ناتوان ما قابل رویت بوده است! hock: hock: hock:
پستاب این فوران 2.5 میلیون بار درخشانتر از درخشان ترین ابر نواختر ثبت شده کیهان یعنی SN 2005ap بوده است!
اگر این فوران به صورت کره کامل اتفاق افتاده باشد و در تمام سطوح کیهان به یک میزان پخش شده باشد انرژی آزاد شده از این فوران برابر این است که جسمی با دو برابر جرم خورشید یا به اندازه Sirius (پر نورترین ستاره آسمان شب) به طور کامل به پرتو الکترو مغناطیسی تبدیل گردد!
نام این فوران بی همتا GRB 080319B است.
عزیزان اگه مطلب زیاد علمی نبود یا دارای غلط های دستوری و املایی بود به بزرگی خودتون ببخشید چون این اولین باریه که من یه مطلب رو در اینترنت مینویسم :oops: :oops: :oops:

با سلام
از این پس در این بخش بنده پارادوکس هایی را مطرح می کنم و اعضای محترم تالار در صورت تمایل می توانند نکته ی اشتباه این پارادوکس ها را همین جا ذکر کنند. در صورتی که شما نیز تناقضات(پارادوکس های) جالبی در نظر داشتید لطفا بنده را یاری دهید و در این سوژه قرار دهید.
متشکرم.

اولین مدارک استفاده از تلسکوپ مربوط به تلسکوپ شکستی است که در سال1608درهلند پدیدار شد پیشرفت ان به3نفرنسبت داده میشود:لیپرشی و زاخاریاس جانسن که در میدل بارگ عینک ساز بود وجاکوب میتیوس ازشهر الکمار.گالیله درسالهای بعد اصلاحات بزرگی روی این طرح انجام داد این پدیده که در اینه میتواند به جای عدسی مورد استفاده گیرد محصول تحقیقی بود که مدت کمی پس از اختراع تلسکوپ شکستی انجام شد.استفاده از اینه‌های سهمی گون باعث وجود مزایای:کاهش اصولی خطای کروی و عدم وجود خطای رنگی شد که تعداد زیادی طرح پیشنهادی وچندین تلاش برای ساخت اینه بازتابی را در پی داشت.درسال 1668 ایزاک نیوتن اولین تلسکوپ بازتابی کاربردی را ساخت که بعدها تلسکوپ بازتابی نیوتنی نام گرفت. اختراع عدسی بی رنگ در سال 1733خطای رنگی را اندکی تصحیح کرد.امروزه توانایی ساخت عدسی‌های ساده کوتاهترنقش مهمی در تلسکوپ‌های شکستی دارد.تلسکوپ بازتابی اگرچه توسط مشکلات رنگی موجود در شکستهای نور محدود نمیشود اما بر اثر تیرگی سریع دچار اختلال میشوند که این مشکل با استفاده از اینه‌های فلزی که در طب کاربرد داشتند حل شد ومشکل سبک سازی اینه‌های فلزی نیز باساخت اینه‌های شیشه ای نقره اندود درسال 1857و اینه‌های اندود شده توسط الومینیوم درسال 1932 حل شد. حداکثر اندازه فیزیکی برای تلسکوپ‌های شکستی درحدود1متر(40)اینچ است.اکثریت قریب اتفاق تلسکوپ‌های ساخته شده در قرن بیستم ازنوع بازتابی بودند بزرگترین تلسکوپهای بازتابی در حال کار بزرگتر از 10 متر(33فوت)است قرن بیستم همچنین پیشرفت در ساخت تلسکوپهای فعال در طیف بزرگ از طول موجها(از امواج رادیویی تا امواج گاما)را نشان میدهد.اولین تلسکوپ رادیویی هدفمند نیز در سال 1937 وارد عملیات ساخت شد.سپس پیشرفت شگرفی در تنوع مجموعه ابزار نجومی انجام شد.


یک تلسکوپ انکساری ۵۰ سانتی متری در رصدخانه نایس.ساخت دوربین را اولین بار به یک عینک ساز هلندی بنام هانس لیپرشی نسبت می‌دهند. وی با کنار هم گذاشتن چند عدسی توانسته بود وسیله‌ای بسازد که اجسام دور را بزرگ تر نشان دهد.

اما بدون شک اولین مخترع تلسکوپ شکستی نجومی را گالیله می‌دانیم. او بود که برای اولین بار با استفاده از دو عدسی که خود ساخته بود توانست آسمان را رصد کند و به بررسی ماه، اقمار مشتری، و سایر اجرام آسمانی بپردازد. بزرگنمایی اولین تلسکوپ گالیله حدود ۳ برابر بود ولی بعدها توانست تلسکوپی با بزرگنمایی ۳۰ برابر نیز بسازد. با این وجود تلسکوپ‌های گالیله کیفیت بالایی نداشتند و دلیل آن مشکل بودن ساخت عدسی و همچنین وجود شیشه‌های نامرغوب بود.

در حدود سال‌های ۱۶۷۰ میلادی اسحاق نیوتون دانشمند انگلیسی توانست سیستم نوری جدیدی را پایه ریزی کند که بعدها تلسکوپ بازتابی یا نیوتونی نام گرفت. وسیله او از یک آینه مقعر و یک آینه تخت تشکیل می‌شد که در یک لوله قرار گرفته بودند. آینه تلسکوپ نیوتون از فلز ساخته شده بود و قطری در حدود ۵ سانتی متر داشت بهمین دلیل تصاویری که ایجاد می‌کرد بسیار مبهم بودند.

حدود ۴ سال بعد از اختراع نیوتون فردی بنام جویلام کسگرین طرح جدیدی را برای تلسکوپ نیوتون ارائه کرد. در این طرح نور بازتاب شده از آینه مقعر بجای بازتاب از آینه تخت بوسیله یک آینه محدب به پشت لوله ارسال می‌شود. مهمترین مزیت این طرح کوتاه تر شدن طول لوله تلسکوپ در حدود نصف طول اولیه بود و این امر برای تلسکوپ‌های غول پیکر امروزی بسیار اهمیت می‌یابد. با این وجود طرح کسگرین مورد استقبال قرار نگرفت و سال‌ها بعد دانشمندان به اهمیت آن پی بردند.

پس از حدود دو قرن روند ارتقا و بهبود کیفیت نوری تلسکوپ‌ها ادامه یافت تا اینکه در سال ۱۹۳۰ عینک سازی بنام برنارد اشمیت وسیله جدیدی اختراع کرد. در این طرح از یک تیغه شیشه‌ای مخصوص استفاده می‌شد که بر سر تلسکوپ‌های بازتابی قرار می‌گرفت و ابیراهی کروی را از بین می‌برد و دیگر احتیاجی به ساخت آینه‌های سهموی نبود. علاوه بر این‌ها این نوع تلسکوپ‌ها میدان دید بسیار بالایی داشتند و اگر با سیستم کسگرین مخلوط می‌شدند تلسکوپی بدست می‌آمد که از هر جهت بر سایر تلسکوپ‌ها برتری داشت. امروزه بسیاری از منجمان نیمه آماتور از این تلسکوپ‌ها استفاده می‌کنند.

پس این اختراعات تلسکوپ‌ها روزبه روز پیشرفت کردند و از کیفیت بهتری برخوردار شدند. کم کم امکانات بیشتری به تلسکوپ‌ها اضافه شد و کارخانجات ساخت ابزار آلات نجومی پا به عرصه حیات نهادند. از این میان می‌توان کارخانجات Meade و Celestron آمریکایی، Tal روسی و Vixen ژاپنی را نام برد که امروزه بین منجمان آماتور و حرفه‌ای شهرت خاصی کسب کرده‌اند. با وجود این حرف‌ها هنوز هم بسیاری از ستاره شناسان تلسکوپشان را خودشان می‌سازند. رصد اجرام آسمانی از درون تلسکوپی که خود شخص آن را ساخته‌است صفای خاصی دارد!





ستاره شناس چینی در سال ۱۶۷۵ میلادی با مدل کره سماوی و اسطرلاباغلب گالیله را نخستین کسی می‌دانند که از تلسکوپ برای مشاهدات نجومی بهره گرفت. تا آن زمان شناخت بشر از آسمان محدود به قوه بینایی بود و ابزاری برای مشاهده آسمان وجود نداشت. اخترشناسانی چون گالیله و کپلر به کمک تلسکوپ دامنه آگاهی بشر از هستی را وسعت بخشیدند. این منجمان با بهره گیری از تلسکوپ، بر باورهای باطل بشر درباره مرکزیت زمین در کائنات، خط بطلان کشیدند.

تلسکوپ در سده ۱۸ میلادی برای ستاره‌‎شناسان به ابزاری غیر قابل چشم پوشی بدل شده بود. با پیشرفت فن تراش عدسی‌ها و دانش اپتیک، تلسکوپهای بزرگ‌تر و بهتر در رصد خانه‌ها نصب شد. حال آدمی سیارات و ستارگانی را می‌دید که پیش از اختراع تلسکوپ از وجود آنها بی خبر بود. او به یاری تلسکوپ پی برد جهان بزرگ‌تر از پندارهایش است.

با افزایش بزرگنمایی و وضوح تصاویر تلسکوپها، دامنه شناخت بشر از دنیای پیرامونش، بزرگ و بزرگ‌تر شد. با این حال در آغاز سده بیستم، اغلب ستاره شناسان اعتقاد داشتند که، جهان فقط از یک کهکشان تشکیل شده‌است که همان راه شیری است که منظومه خورشیدی از اجزای آن است.

در سال ۱۹۲۴ ادوین هابل، ستاره شناس آمریکایی با استفاده از تلسکوپ ۱۰۰ اینچی خود کهکشانهای بسیاری، خارج از کهکشان راه شیری، رصد کرد. وی مشاهده کرد که کهشکانها در حال دور شدن از یکدیگر هستند. پس جهان در حال گسترش است. کشف وی بار دیگر مرزهای شناخت هستی را فروریخت و در پی آن نظریه انفجار بزرگ مطرح شد که تاکنون بهترین پاسخ به دورشدن کهکشانهاست.

اخترشناسان برای مشاهده بهتر آسمان، تلسکوپها را در کوهستانها و نواحی عاری از گرد و غبار و نور شهرها، نصب می‌کنند با این وجود برای رصد آسمان، در بند شرایط جوی هستند.

سلام
راستش من تا حالا فقط ستاره های بزرگ رو رصد میکردم
الان میخوام برم دنبال کوچیکترهاش
ساعت و 10-20-30-40-50 دقیقه رو میخونم
اما نمیتونم دقیقه ها رو از روی اون صفحه ثابت کوچیک بخونم
مقرم هم eq3هستش
خیلی سعی کردم
دفترچه فارسی رو هم خوندم
ممنون اگه کمکم کنین