ما در فاصله ی 5 سال نوری از آینه ای قرار داریم-آینه را به فاصله 5 سال نوری دورتر می بریم-حال اگر ما آینه ای در دست بگیریم تصویر ما در آینه_(آینه اول که در فاصله 10 سال نوری قرار دارد)-تصویر خود را بعد از چند سال خواهد دید؟؟!؟!(یا اینکه تصویر چند سال پیش خود را می بیند؟؟-هردوش یکیه)
با تشکر حسین

سلام.چرا برای رصد در محدوده ی فرو سرخ باید در دمای پایین قرار داشته باشیم؟

میشه اطلاعاتی درمورد ثبت رصد اجرام و طراحی از اونها و وسایل لازم بدید؟

فقط 4 روز به نمایش تصاویر جدید تلسکوپ هابل مانده است.این تصاویر بر روی شبکه ی ناسا تی وی پخش خواهد شد.حالا با این تصاویر قدرت فعلی این تلسکوپ(بعد از بازسازی)قابل مشاهده خواهد بود

پروژه های کوچک نجومی
چکیده :

در این مقاله قصد بر ارائه چند پروژه کوتاه رصدی برای منجمان آماتور است .

1- تعیین جرم مشتری به وسیله اقمار ش

2- به دست آوردن فاصله زحل از روی سایه ی حلقه هایش

3- تعیین سرعت نور به روش رومر

4- چند راه برای به دست آوردن شعاع زمین

5- ساخت گردونه آسمان

برای انجام پروژه های معرفی شده ، متن مقاله به توضیح کامل آنها پرداخته است .

مقدمه :

پروژه های رصدی از جمله کارهایی است که در زمینه فعالیت های منجمان آماتور قرار دارد و از این رو منجمان آماتور - این راصدان آسمان شب – با انجام دادن پروژه های کوچک و کاربردی می توانند گامی برای شروع بردارند .

از جمله این پروژه ها می توان تعیین جرم مشتری به وسیله اقمار ش تعیین فاصله زحل توسط سایه ی آن روی حلقه و .... را نام برد .

ارائه این پروژه های رصدی کوتاه در قالب یک مقاله آموزشی می تواند راه کار خوبی برای آشنایی دادن منجمان آماتور با چگونگی رصد و انجام مراحل مختلف آن باشد .( بدین جهت ما اقدام به انجام این عمل نمودیم )

از دیگر راه کارهای خلاقانه آموزشی در زمینه آشنایی با آسمان را می توان تقسیم بندی ستارگان آسمان به شکل صور فلکی دلخواه و ساختن اسطوره هایی برای آنها دانست. می توان با ارائه این نقشه ی جدید از آسمان به شکل یک گردونه ، صور فلکی جدید را در طول شب پیدا کرده و اسطوره های ساختگی آنان را یاد آوری نمود .
متن مقاله :
تعیین جرم مشتری به وسیله اقمارش : مشتری بزرگترین سیاره منظومه خورشیدی ماست که با فاصله چندین واحد نجومی از خورشید به دور آن بر می گردد .

جرم مشتری درصد بزرگی از جرم سیارات منظومه شمسی را در بر می گیرد و راههای بسیاری نیز برای تعیین جرم آن وجود دارد که از آن جمله می توان تعیین جرم مشتری به وسیله اقمارش را نام برد .

در این روش با رصد در طی یک شب و دقت در در انداز گیری و تعیین فاصله اقمار مشتری از آن می توان با کمک گرفتن از فرمول های ساده جرم این سیاره غول پیکر را به دست آورد .

در یک شب رصدی اگر با کوچکترین ابزار اپتیکی که در اختیار دارید به سمت مشتری نشانه روید ، می توانید اقمار گالیله ای آن را مشاهده کنید .

اگر در طول شب یکی از اقمار مشتری را مد نظر بگیرد و در فواصل زمانی معین به طور مداوم آن را رصد کنید می توانید با عکس برداری در هر فاصله زمانی و یا با طرح زدن از موقعیت قمر و مشتری نسبت به یکدیگر فاصله ظاهری این دو جرم را به دست آورید ( دقت کنید فاصله مرکز به مرکز ) بعد از سپری کردن شب رصدی با بررسی عکس ها و یا طرح هایی که از آسمان در اختیار دارید و با به دست آوردن فاصله ظاهری قمر مشتری در تمام فواصل زمانی تعیین مقیاس نقشه و یا طرح خود به کارتان ادامه دهید و با در دست داشتن این اطلاعات فاصله حقیقی قمر تا مشتری را در هر بازه ی زمانی حساب کنید ، بعد از آن با کمک گرفتن از برنامه هایی مانند Excel و با کشیدن نمودار تعیین کنید که در چه بازه زمانی مشتری و قمر بیشترین فاصله را داشته اند .

با به دست آوردن این کمیت و با استفاده از قانون سوم کپلر می توانیم دوره تناوب قمر را حساب کنیم . P^2=a^3 در این روش فاصله بر حسب واحد نجومی (Au) می باشد که به همین دلیل شعاع مدار را به کسری از واحد نجومی تبدیل می کنیم و با قرار دادن اعداد در فرم نیوتونی قانون سوم کپلر جرم جسم مرکزی که همان مشتری است را حساب می کنیم .

بعد از انجام دادن این مراحل می توانیم با مقایسه حاصل به دست آمده با مقادیر اندازه گیری شده و معتبر درصد خطای کار خود را به وسیله این فرمول حساب کنیم و در صورت اختلافات فاحش صرف نظر از مشکلات محاسباتی به دنبال اشکال کار بگردیم .

مقیاس : 10^10* 2029

بر اساس نمودار بالا در بین زمان 7 و 8 قمر یو دورترین فاصله را داشته است . و بر اساس مقیاس طر هایمان از مشتری این فاصله 4.3510*10^10 می باشد. بر اساس آنچه در توضیح بالا گفته شد جرم مشتری به مقدار26^10*5.91 به دست آمد .



به دست آوردن سرعت نور به روش رومر :

در این روش نیز برای به دست آوردن سرعت نور از مشتری کمک می گیریم .

اگر حرکت اقمار مشتری به دور آن را به صورت منظم مد نظر بگیریم می توانیم حساب کنیم که در زمان های مشخص گرفت هایی بین مشتری و اقمار آن رخ می دهد ، در این صورت اگر یکی از اقمار مشتری را به صورت خاص دنبال کنیم در یک بازه زمانی ( که نسبتا طولانی است ) می توانیم لحظات گرفتگی را پیش بینی کنیم . در این میان نکته مهم جا به جایی زمین در مدارش نسبت به مشتری است که فاصله را دور تر و یا نزدیک تر می کند ( به اندازه نیمه قطر اطول مدار زمین ) همین مسئله سبب می شود که نور دیر تر و یا زودتر به زمین برسد و یک اختلاف زمانی بین لحظه ای که ما برای شروع و یا پایان گرفت پیش بینی کرده ایم به وجود می آید . به دلیل طولانی بودن مدت زمان لازم برای انجام این پروژه ی رصدی می توانیم از دیتاهای اعلام شده استفاده کنیم و با استفاده از فرمول ساده ی

V=d/t سرعت نور را حساب کنیم.

299330000/1000=299330km/s(نیم قطر اطول زمین )



تعیین فاصله ی زحل از زمین به وسیله ی سایه ی آن روی حلقه هایش:



زحل این زیباترین سیاره منظومه شمسی در مقام ششمین سیاره به دور خورشید می گردد و جذابیت مسحور کننده ی خود را نمایان می سازد . به این جهت این سیاره از دیر باز از اهمیت خاصی برخوردار بوده و مورد توجه قرار می گرفته است .

فاصله ی هر سیاره از زمین یکی از شاخصه های مورد توجه هر جرم سماوی می باشد که در مورد زحل نیز به همین منوال است .

یکی از راههای ساده ی به دست آوردن فاصله ی زحل از زمین استفاده از سایه ی آن روی حلقه هایش می باشد .

در این روش در یک شب می توانیم با رصد زحل به وسیله یک تلسکوپ و عکاسی و یا به وسیله طرح زدن از آن طول ظاهری سایه ی روی حلقه ها را تعیین کنیم.

از آن جایی که تهیه این تلسکوپ ممکن است برای تمام منجمان آماتور مقدور نباشد ، می توان از عکس هایی که در تاریخ های مشخص از زحل گرفته شده است استفاده کرد و طول ظاهری سایه را حساب نمود .در این حالت ما در فرض مسئله ی مطرح شده طول شعاع زحل و شعاع زحل به علاوه طول حلقه های آن را داریم و همچنین فاصله ی زحل تا خورشید و زمین تا خورشید را نیز در دست داریم و با داشتن تاریخ عکس و یا طرحی که از زحل در اختیار داریم می توانیم به وسیله ی نرم افزارهایی مانند starry night” “ جدایی زاویه ای زمین و زحل را حساب کنیم و با داشتن این اطلاعات به راحتی می توانیم فاصله ی زحل تا زمین را حساب کنیم .

ما بر اساس عکسی که در تاریخ 28.1.1999 گرفته شده بود و جدایی زاویه ای 78.9 را نشان می داد توانستیم فاصله ی زمین تا زحل را 9^10*3.7 به دست بیا وریم .



به دست آوردن شعاع زمین :

به دست آوردن شعاع زمین از راههای مختلف بعد از ثابت شدن گرد بودن زمین ، حساب کردن دقیق مقدار شعاع زمین یکی از کارهای اساسی و مهمی بود که تقریبا هر کسی اقدام به انجام آن می کرد و گاهی اوقات راهی بود که به یک باره کروی بودن زمین را اثبات می کرد و شعاع آن را نیز به دست می آورد .

یک روش ساده برای به دست آوردن شعاع زمین ، استفاده از تفاوت زمان غروب یا طلوع خورشید در ارتفاع های مختلف است . به این صورت که به فرض شما در کنار ساحل نشسته اید و در ارتفاع صفر نظاره گر غروب خورشید هستید بعد از رویت غروب بالاترین قسمت خورشید بلند می شوید و می ایستید در این حالت به طور متوسط 1/7m جا به جایی ارتفاع داشته اید و در این حین شما هنوز خورشید را می بینید تا زمانی که دوباره بالاترین ناحیه آن ناپدید شود .

اگر بین این دو لحظه که غروب را مشاهده کرده اید یک زمان سنجی ساده را انجام داده باشید می توانید به راحتی شعاع زمین را حساب کنید .

360 24

X 11.01" X=0.04625



R=h cosX/1- cosX = 5.2*10^6

برای دقت بالا تر در بدست آوردن پاسخ می توانیم از نجوم کرو ی و مثلث کروی استفاده کرده و مسئله را حل کنیم .



صور فلکی :

صورت های فلکی از جمله قدیمی ترین نمادهای نجومی بشری اند که همراه با اسطوره هایشان تا به امروز به جا مانده اند .

حال اگر ما در یک شب به آسمان نگاه کنیم و صور فلکی را تصور کنیم که تا کنون وجود نداشته اندو برای آنها اسطوره هایی را در نظر بگیریم قادریم آسمان را آن گونه که خودمان می خواهیم تقسیم بندی کنیم . این یکی از پروژه هایی است که ما در طی این تابستان برای انجام آن کوشش نمودیم . در پایان این مراحل می توانیم با ساخت یک گردونه آسمان ، صور فلکی خود را به دیگران نیز معرفی کنیم . در پی رو این ایده ی جذاب برای آشنایی بیشتر با آسمان ما با ساخت طرح ها ی مختلفی مثل سالن اپرا داستان هری پاتر و.... خود نیز گردونه هایی از نقشه ی جدید آسمان را تهیه کردیم .





منبع :

http://www.farasastrogroup.blogfa.com/post-9.aspx
گرد آورنده:هما ارشاد

سلام.پریشب مشتری رو با دوچشمی رصد کردم.امشب هم همینطور.این دو تا رصد با هم دو تا فرق داشتند.
1-قمر ها از مشتری دور شده بودند(اروپا،کالیستو،گانیمد و یو).این رو کاملا احساس کردم .پریشب قمر ها تقریبا چسبیده به مشتری دیده میشدن و وقتی عکس می گرفتم قمر ها از مشتری تفکیک نمی شدن ولی الان چندیدن دقیقه ی قوسی جا به جا شدن.برای اینکه مطمئن بشم از استاری نایت کمک گرفتم و با استفاده از قابلیت سنجش درجه ،درجه ی بین اولین و اخرین قمر رو که از این چهار تا قمر مشاهده می شد اندازه گرفتم.این فاصله پریشب 7 دقیقه ی قوسی و امشب13 دقیقه ی قوسی بود.یعنی قمر های مشتری 6 دقیقه ی قوسی از دوطرف مشتری فاصله گرفته بودند.یعنی تقریبا فاصله ی ظاهری دو برابر شده بودبرای اینکه متوجه بشم این فاصله ظاهریه یا واقعی از استاری نایت فاصله ی واقعی دور ترین قمر ها ی قابل مشاهده در دوچشمی رو به همین روش مشاهده کردم.پریشب این فاصله پانزده صدم واحد نجومی و امشب شانزده صدم واحد نجومی بود.یعنی فاصله ی واقعی اونها فقط 1 صدم واحد نجومی یعنی فقط 7 درصد فاصله ی دوشب پیش تغییر کرد بود.این یعنی اون تغییر فاصله بیشترش ظاهری بوده و درصد کمی از اون تغییر فاصله،تغییر واقعی بوده.ایا این تغییر به علت حرکت انتقالی اقمار مشتری است.چرا باید از سیاره دور شوند.چرا این خطا از دید ناظر زمینی ایجاد می شود.
2-ترتیب قمر ها به هم ریخته.من پریشب تو استاری نایت که دیدم.ترتیب قمر ها از راست به چپ عبارت بودند از:اروپا،گانیمد،سیاره ی مشتری،یو،کالیستو
اما امشب از راست به چپ:گانیمد،یو،سیاره ی مشتری ،اروپا، کالیستو و این جابه جایی هم تو استاری نایت قابل مشاهدست هم خودم از پشت دو چشمی تشخیص دادم.یعنی مدار اونها انقدر پیچ در پیچه که انقدر جاشون جابه جا میشه؟لطفا در این پژوهش منو کمک کنید.می خوام یه تحقیق جالب از توش در بیارم...

یکی از پر فروش ترین ادامس هایی که الان تو ایران هست ادامسیه که به نام ادامس موزی می شناسنش.چند روز پیش که یدونه خریدم دیدم مارک این ادامس اریونه(orion).
ایا این اریون ربطی به اریون ما داره؟

گرفتگي زماني رخ مي دهد كه يك جرم آسماني بطور موقت در مسير نور يك جرم آسماني ديگر قرار گيرد . در طول سال ، 2 يا 3 خسوف ( ماه گرفتگي ) رخ مي دهند ، آن هم وقتي كه زمين بين ماه كامل و خورشيد قرار گرفته و بر سطح ماه سايه افكند . 1 يا 2 كسوف ( خورشيد گرفتگي ) نيز در طول سال رخ مي دهند . كسوف بر اثر قرار گرفتن ماه بين زمين و خورشيد و ممانعت آن از رسيدن نور خورشيد به زمين به وجود مي آيد . هنگام كسوف ، حدود 161 كيلومتر ( 100 مايل ) از زمين در تاريكي قرار مي گيرد . خورشيد گرفتگي فقط زماني قابل رويت است كه سايه ي ماه روي مكاني كه بيننده در آن قرار دارد بيفتد . ماه گرفتگي در هر قسمتي از زمين كه روبروي ماه قرار گرفته باشد قابل رويت است .

فایل‌های پیوست

تصاویر بندانگشتی
       

سازمان فضايي ناسا اعلام کرد: دانشمندان يکي از مواد بنيادي شيميايي را کهاز مصالح ساختماني حيات است، براي اولين بار در يک دنباله دار يافته اند.

به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش هاي فلکي ـ نجومي به نقل از سايت "bbc" ، گليسين يک آمينواسيد است که در پروتئين ها يافت ميشود. پروتئين ها مولکول هاي پيچيده اي هستند که موجودات زنده براي ساختن وحفظ سيستم هاي خود از آنها استفاده مي کنند.
اين ماده در ذراتي که از دنباله دار وايلد-2 در فضا پراکنده مي شدرديابي شده است. اين ذرات را در سال 2004 ريال کاوشگر "استارداست" ناساجمع آوري کرد.
نظريه "بذر" حيات در زمين مبني براين که ابتدا توسط يک دنباله دار کاشته شد خيلي پرطرفدار است.
بسياري از دانشمندان به اين نظريه اعتقاد دارند ميلياردها سال قبلبرخورد تعداد زيادي از همين دنباله دارها، مواد شيميايي مهمي را که پيشدرآمد حيات بود به زمين آورد.
دکتر "کارل پيلچر" سرپرست موسسه زيست اخترشناسي ناسا گفت: "کشفگليسين در يک دنباله دار تقويت کننده اين نظر است که مصالح اوليه ساختمانيحيات در فضا به وفور يافت مي شود و اين استدلال را تقويت مي کند که آثارحيات در کيهان ممکن است زياد باشد نه نادر."
گليسين قبلا در شهاب سنگ ها ديده شده بود، اما اين اولين بار است که در مواد منتشر شده از دنباله دارها کشف مي شود.
اين کاوشگر ناسا در ژانويه 2004 از کنار دنباله دار "81 پي/وايلد-2" به قطر پنج کيلومتر گذشت.
اين کاوشگر از حدود 240 کيلومتري هسته دنباله دار گذشت و ذراتي را کهاز سطح آن متصاعد مي شد جمع آوري کرد. اين ذرات بسيار ريز (که ابعاد آنهاچندهزارم ميليمتر است) در سال 2006 در يک کپسول مهر و موم شده به زمينبازگردانده شد.
مواد بازگردانده شده به زمين در ميان آزمايشگاه هاي نجومي برتر جهانتوزيع شد که دريچه خارق العاده اي به روي شرايطي که در نخستين مراحل تشکيلمنظومه شمسي يعني تشکيل سيارات و دنباله دارها حاکم بود گشوده است.

با تلاش دانشمندان برای بیشتر دانستن درباره تکامل کهکشان ها ، اینکه آیا برخوردهایی با همسایگان کوتوله کهکشانی ما روزی صفحه راه شیری را از هم می پاشد ، همواره به صورت مسئله ای حل نشده باقی مانده است .

طبق مطالعه ای جدید ، چنین سرنوشت وحشتناکی بعید به نظر می رسد :

در حالی که دانشمندان می دانند که چنین برخوردهایی احتمالا در گذشته روی داده است ، شبیه سازی های کامپیوتری جدید نشان می دهند که برخوردها به جای نابودی یک کهکشان ، سبب متورم شدن یک صفحه کهکشانی به ویژه در اطراف لبه ها شده و ساختارهایی به نام حلقه های ستاره ای ایجاد می کند .

این یافته ها دو معما را حل می کند : 1- سرنوشت احتمالی راه شیری در دستان قمرهای کهکشانی اش ( که بزرگترین آن ها ابر های ماژلانی بزرگ و کوچک اند) و 2- سر منشاء لبه های متورم راه شیری که در جاهای دیگر از کیهان هم دیده شده ، و عنوان زبانه بر آن نهاده شده است .








همچنین طبق این مطالعات ماده تاریک که بیشتر عالم را می سازد در این جا نقش دارد . . .

ستاره شناسان معتقدند که همه کهکشان ها در هاله هایی وسیع و بزرگ از ماده های تاریک قرار گرفته اند و اکثر کهکشان های بزرگ در محل تقاطع رشته های ماده تاریک که نوعی تار بسیار وسیع را در کیهان می سازد ، قرار گرفته اند . قمرهای کهکشانی کوچکتر در کرانه های این تار قرار دارند و در مداری در اطراف کهکشان های بزرگتر مانند راه شیری ما کشیده می شوند .

اگر یک قمر کهکشانی مثل ابرماژلانی بزرگ و ماده تاریک همراه آن با کهکشانی مارپیچ مثل راه شیری برخورد کند ، چه اتفاقی خواهد افتاد ؟ دانشمندان برای پاسخ به این سوال به سراغ شبیه سازی های دقیق کامپیوتری از شکل گیری کهکشان ها رفته اند . آنان تاثیرات چندین کهکشان کوچکتر متفاوت را بر روی یک صفحه کهکشانی بزرگتر در نظر گرفته و به محاسبه تعداد احتمالی قمرها و مسیرهای مداری آن قمرها پرداختند ، سپس آنچه طی برخورد روی می دهد ( از جمله وقتی ماده تاریک از نظر گرانشی با صفحه کهکشان مارپیچ تعامل پیدا کرد ) را شبیه سازی نمودند .

و نتیجه این بود که هیچ یک از صفحات کهکشانی از هم پاشیده نشد . بلکه برعکس ، کهکشان های اولیه به تدریج قمرهای در حال سقوط را که ماده شان سرانجام بخشی از کهشان بزرگتر شد ، از هم پاشاندند . قمرها بارها و بارها از میان صفحه کهکشانی عبور کردند و در هر عبور مقداری از جرمشان را از دست دادند . این فرایند سرانجام به نابودی کامل آنها منجر می شود .

دانشمندان می گویند هنوز نمی توان به طور قطع در مورد سرانجام راه شیری نظر داد ، اما می توان گفت که یافته های آنان در مورد دسته ای وسیع از کهکشان های مشابه کهکشان ما صدق می کند . شبیه سازی ها نشان می دهد که تاثیرات قمرهای کهکشانی ، کهکشان های مارپیچ را نابود نمی کند .